Sezon NHL 1997/1998 – 81 sezon gry National Hockey League. W lidze zadebiutowała drużyna Carolina Hurricanes poprzednio występująca jako Hartford Whalers. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 1 października 1997 a sezon zasadniczy zakończył się 19 kwietnia 1998. Puchar Stanleya rozpoczął się 22 kwietnia a zakończył 16 czerwca 1998.Puchar Stanleya zdobyła drużyna Detroit Red Wings. 48 Mecz Gwiazd odbył się w dniu 18 stycznia 1998 w Vancouver.

NHL 1997/1998
1996/1997 1998/1999
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

26

Runda zasadnicza
Termin

1 października 1997 – 19 kwietnia 1998

Liczba kolejek

82

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Detroit Red Wings
Konferencja Wschodnia: Washington Capitals

Najskuteczniejszy zawodnik

Jaromír Jágr (Pittsburgh Penguins)

Runda finałowa
Zwycięzca

Detroit Red Wings

2. miejsce

Washington Capitals

MVP

Steve Yzerman (Detroit Red Wings)

Wydarzenia przedsezonowe edytuj

NHL Entry Draft 1997 edytuj

Osobny artykuł: NHL Entry Draft 1997.

W dniu 21 czerwca 1997 w hali Civic Arena w Pittsburghu (USA) odbył się 35 draft w historii. Z numerem pierwszym został wybrany Kanadyjczyk Joe Thornton przez Boston Bruins (najgorszy zespół sezonu 1996/97), z numerem drugim Patrick Marleau przez San Jose Sharks, a z numerem trzecim Fin Olli Jokinen przez Los Angeles Kings[1].

Sezon regularny edytuj

Mecze poza Ameryką Północną edytuj

Po raz pierwszy w historii mecze sezonu regularnego rozegrane zostały poza Ameryką Północną. Na otwarcie sezonu Vancouver Canucks i Mighty Ducks of Anaheim rozegrały dwa spotkania w Tokio.

NHL All-Star Game edytuj

48 Mecz Gwiazd ligi NHL odbył się 18 stycznia 1998 w hali General Motors Place w Vancouver. Gospodarzem była miejscowa drużyna Vancouver Canucks. Wystąpiły drużyny reprezentujące Amerykę Północną i Resztę Świata. Zwyciężyła drużyna Ameryki Północnej 9 : 8.

Tabela końcowa edytuj

Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z R P ZB SB Pkt
1.   New Jersey Devils 82 48 11 23 225 166 107
2.   Philadelphia Flyers 82 42 11 29 242 193 95
3.   Washington Capitals 82 40 12 30 219 202 92
4.   New York Islanders 82 30 11 41 212 225 71
5.   New York Rangers 82 25 18 39 197 231 68
6.   Florida Panthers 82 24 15 43 203 256 63
7.   Tampa Bay Lightning 82 17 10 55 151 269 44
Dywizja Północno-Wschodnia
Lp. Drużyna M Z R P ZB SB Pkt
1.   Pittsburgh Penguins 82 40 18 24 228 188 98
2.   Boston Bruins 82 39 13 30 221 194 91
3.   Buffalo Sabres 82 36 17 29 211 187 89
4.   Montreal Canadiens 82 37 13 32 235 208 87
5.   Ottawa Senators 82 34 15 33 193 200 83
6.   Carolina Hurricanes 82 33 8 41 200 219 74
x.
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z R P ZB SB Pkt
1.   Dallas Stars 82 49 11 22 242 167 109
2.   Detroit Red Wings 82 44 15 23 250 196 103
3.   St. Louis Blues 82 45 8 29 256 204 98
4.   Phoenix Coyotes 82 35 12 35 224 227 82
5.   Chicago Blackhawks 82 30 13 39 192 199 73
6.   Toronto Maple Leafs 82 30 9 43 194 237 69
x.
Dywizja Pacyficzna
Lp. Drużyna M Z R P ZB SB Pkt
1.   Colorado Avalanche 82 39 17 26 231 205 95
2.   Los Angeles Kings 82 38 11 33 227 225 87
3.   Edmonton Oilers 82 35 10 37 215 224 80
4.   San Jose Sharks 82 34 10 38 210 216 78
5.   Calgary Flames 82 26 15 41 217 252 67
6.   Mighty Ducks of Anaheim 82 43 13 42 205 261 65
7.   Vancouver Canucks 82 25 14 43 224 273 64
Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,

Najlepsi zawodnicy sezonu regularnego edytuj

 
Teemu Selänne

Zawodnicy z pola[2]

Punkty Gole Asysty +/−
  Jaromír Jágr 102   Teemu Selänne
  Peter Bondra
52   Jaromír Jágr
  Wayne Gretzky
67   Chris Pronger +47
  Peter Forsberg 91   Larry Murphy +35
  Pawieł Bure
  Wayne Gretzky
90   Pawieł Bure
  John LeClair
51   Peter Forsberg 66   Jason Allison +33
  Ron Francis 62   John LeClair
  Randy McKay
+30
  John LeClair
  Žigmund Pálffy
  Ron Francis
87   Žigmund Pálffy 45   Jozef Stümpel
  Adam Oates
58

Bramkarze[2]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 1200 minut.

 
Martin Brodeur
Obrony (w %) GAA[a] Shutouty Zwycięstwa
  Dominik Hašek .932   Martin Brodeur 1.87   Dominik Hašek 13   Martin Brodeur 43
  Tom Barrasso
  Trevor Kidd
.922   Ed Belfour 1.89   Martin Brodeur 10   Ed Belfour 37
  Dominik Hašek 2.08   Ed Belfour 9   Dominik Hašek
  Olaf Kölzig
  Chris Osgood
33
  Olaf Kölzig .920   Tom Barrasso 2.10   Curtis Joseph
  Jeff Hackett
8
  Martin Brodeur
  Jeff Hackett
.917   Ron Hextal 2.17

Play-off edytuj

Rozstawienie edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Dallas Stars zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 109 punktów. Była to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Colorado Avalanche, New Jersey Devils i Pittsburgh Penguins.

Konferencja Wschodnia

 
Puchar Stanleya
  1.   New Jersey Devils – mistrz Dywizji Atlantyckiej i Konferencji Wschodniej – 107 punktów
  2.   Pittsburgh Penguins – mistrz Dywizji Północno-wschodniej – 98 punktów
  3.   Philadelphia Flyers – 95 punktów
  4.   Washington Capitals – 92 punkty
  5.   Boston Bruins – 91 punktów
  6.   Buffalo Sabres – 89 punktów
  7.   Montreal Canadiens – 87 punktów
  8.   Ottawa Senators – 83 punkty

Konferencja Zachodnia

  1.   Dallas Stars – mistrz Dywizji Centralnej i Konferencji Zachodniej, zdobywca Presidents’ Trophy – 109 punktów
  2.   Colorado Avalanche – mistrz Dywizji Pacyficznej – 95 punktów
  3.   Detroit Red Wings – 103 punkty
  4.   St. Louis Blues – 98 punktów
  5.   Los Angeles Kings – 87 punktów
  6.   Phoenix Coyotes – 82 punkty
  7.   Edmonton Oilers – 80 punktów
  8.   San Jose Sharks – 78 punktów

Drzewko playoff edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, rozgrywana w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Dallas Stars) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty. W finale gospodarzem pierwszego meczu jest drużyna, która zdobyła większą liczbę punktów w sezonie zasadniczym.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
1  New Jersey Devils 2     4  Washington Capitals 4  
8  Ottawa Senators 4     8  Ottawa Senators 1  


2  Pittsburgh Penguins 2 Konferencja Wschodnia
7  Montreal Canadiens 4  
    4  Washington Capitals 4  
  6  Buffalo Sabres 2  
3  Philadelpfia Flyers 1  
6  Buffalo Sabres 4  
4  Washington Capitols 4   6  Buffalo Sabres 4
5  Boston Bruins 2     7  Montreal Canadiens 0  


  W4  Washington Capitals 0
  Z3  Deroit Red Wings 4
1  Dallas Stars 4     1  Dallas Stars 4
8  San Jose Sharks 2     7  Edmonton Oilers 1  
2  Colorado Avalanche 3
7  Edmonton Oilers 4  
  1  Dallas Stars 2
  3  Detroit Red Wings 4  
3  Detroit Red Wings 4  
6  Phoenix Coyotes 2   Konferencja Zachodnia
4  St. Louis Blues 4   3  Detroit Red Wings 4
5  Los Angeles Kings 0     4  St. Louis Blues 2  

Szczegółowe wyniki spotkań playoff edytuj

KONFERENCJA WSCHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
  New Jersey Devils (1)   Ottawa Senators (8) 2 : 4 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 2 maja
1 : 2D 3 : 1 1 : 2 D 3 : 4 3 : 1 1 : 3
  Pittsburgh Penguins (2)   Montreal Canadiens (7) 2 : 4 23 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia 29 kwietnia 1 maja 3 maja
2 : 3D 4 : 1 1 : 3 6 : 3 2 : 5 0 : 3
  Philadelphia Flyers (3)   Buffalo Sabres (6) 1 : 4 22 kwietnia 24 kwietnia 27 kwietnia 29 kwietnia 1 maja
2 : 3 3 : 2 1 : 6 1 : 4 2 : 3D
  Washington Capitals (4)   Boston Bruins (5) 4 : 2 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 1 maja 3 maja
3 : 1 3 : 42D 3 : 22D 3 : 0 0 : 4 3 : 2D
Półfinały
  Washington Capitals (4)   Ottawa Senators (8) 4 : 1 7 maja 9 maja 11 maja 13 maja 15 maja
4 : 2 6 : 1 3 : 4 2 : 0 3 : 0
  Buffalo Sabres (6)   Montreal Canadiens (7) 4 : 0 8 maja 10 maja 12 maja 14 maja
3 : 2D 6 :3 5 : 42D 3 : 1
Finał
  Washington Capitals (4)   Buffalo Sabres (6) 4 : 2 23 maja 26 maja 28 maja 30 maja 2 czerwca 4 czerwca
0 : 2 3 : 2D 4 : 3D 2 : 0 1 : 2 3 : 2D
KONFERENCJA ZACHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
  Dallas Stars (1)   San Jose Sharks (8) 4 : 2 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 2 maja
4 : 1 5 : 2 1 : 4 0 : 1D 3 : 2 3 : 2D
  Colorado Avalanche (2)   Edmonton Oilers (7) 3 : 4 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 2 maja 4 maja
2 : 3 5 : 2 5 : 4D 3 : 1 1 : 3 0 : 2 0 : 4
  Detroit Red Wings (3)   Phoenix Coyotes (6) 4 : 2 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 3 maja
6 : 3 4 : 7 2 : 3 4 : 2 3 : 1 5 : 2
  St. Louis Blues (4)   Los Angeles Kings (5) 4 : 0 23 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia 29 kwietnia
8 : 3 2 : 1 4 : 3 2 : 1
Półfinały
  Dallas Stars (1)   Edmonton Oilers (7) 4 : 1 7 maja 9 maja 11 maja 13 maja 16 maja
3 : 1 0 : 2 1 : 0D 3 : 1 2 : 1
  Detroit Red Wings (3)   St. Louis Blues (4) 4 : 2 8 maja 10 maja 12 maja 14 maja 17 maja 19 maja
2 : 4 6 : 1 3 : 22D 5 : 2 1 : 3 6 : 1
Finał
  Dallas Stars (1)   Detroit Red Wings (3) 2 : 4 24 maja 26 maja 29 maja 31 maja 3 czerwca 5 czerwca
0 : 2 3 : 1 3 : 5 2 : 3 3 : 2D 0 : 2
  FINAŁ PUCHARU STANLEYA
9.06.1998
Mecz numer
1
Detroit
Joe Louis Arena
19 983 widzów
  Detroit Red Wings (Z3) – Washington Capitals (W4)  
2 : 1
Stan rywalizacji
1 : 0
11.06.1998
Mecz numer
2
Detroit
Joe Louis Arena
19 983 widzów
  Detroit Red Wings (Z3) – Washington Capitals (W4)  
5 : 4
Stan rywalizacji
2 : 0
13.06.1998
Mecz numer
3
Waszyngton
MCI Center
19 740 widzów
  Washington Capitals (W4) – Detroit Red Wings (Z3)  
1 : 2
Stan rywalizacji
0 : 3
16.06.1998
Mecz numer
4
Waszyngton
MCI Center
19 740 widzów
  Washington Capitals (W4) – Detroit Red Wings (Z3)  
1 : 4
Stan rywalizacji
0 : 4

Najlepsi zawodnicy playoff edytuj

Zawodnicy z pola

 
Nicklas Lidström
Punkty Gole Asysty +/−
  Steve Yzerman (DET) 24   Siergiej Fiodorow (DET) 10   Steve Yzerman (DET) 18   Nicklas Lidström (DET)
  Larry Murphy (DET)
+12
  Siergiej Fiodorow (DET) 20   Martin Lapointe (DET) 9   Nicklas Lidström (DET)
  Andriej Nikoliszyn (WSH)
13
  Tomas Holmström (DET) 19   Tomas Holmström (DET)
  Siergiej Gonczar (WSH)
  Daniel Alfredsson (OTT)
  Peter Bondra (WSH)
+ 5 zawodników
7   Steve Yzerman (DET) +10
  Nicklas Lidström (DET) 19   Tomas Holmström (DET)
  Larry Murphy (DET)
12   Tomas Holmström (DET)
  Darren McCarty (DET)
  Bob Boughner (BUF)
  Calle Johansson (WSH)
+9
  Joé Juneau (WSH)
  Adam Oates (WSH)
17

Bramkarze

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez co najmniej 600 minut.

 
Chris Osgood
Obrony (w %) GAA[a] Shutouty Zwycięstwa
  Olaf Kölzig (WSH) .941   Ed Belfour (DAL) 1.80   Olaf Kölzig (WSH) 4   Chris Osgood (DET) 16
  Dominik Hašek (BUF) .938   Curtis Joseph (EDM) 1.93   Curtis Joseph (EDM) 3   Olaf Kölzig (WSH) 12
  Curtis Joseph (EDM) .928   Olaf Kölzig (WSH) 1.95   Chris Osgood (DET) 2   Dominik Hašek (BUF)
  Ed Belfour (DAL)
10
  Ed Belfour (DAL) .922   Dominik Hašek (BUF) 2.03   Dominik Hašek (BUF)
  Ed Belfour (DAL)
+ 3 bramkarzy
1
  Chris Osgood (DET) .918   Chris Osgood (DET) 2.12   Grant Fuhr (STL) 6

Nagrody edytuj

Nagrody drużynowe edytuj

Nagroda Drużyna
 
Puchar Stanleya

  Detroit Red Wings
 
Clarence S. Campbell Bowl
Najlepszy zespół
Konferencji Zachodniej


  Detroit Red Wings
Nagroda Drużyna
 
Presidents’ Trophy
Najlepsza drużyna
sezonu zasadniczego
 

  Dallas Stars
 
Prince of Wales Trophy
Najlepszy zespół
Konferencji Wschodniej
 

  Washington Capitals

Nagrody indywidualne edytuj

Nagroda Zawodnik
 
Hart Memorial Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
sezonu zasadniczego
 
  Dominik Hašek
Buffalo Sabres
 
Art Ross Memorial Trophy
Zdobywca największej liczby punktów
w sezonie zasadniczym
 
  Jaromír Jágr
Pittsburgh Penguins
 
James Norris Memorial Trophy
Najlepszy obrońca
    Rob Blake
Los Angeles Kings
  Trofeum Vezina
Najlepszy bramkarz
    Dominik Hašek
Buffalo Sabres
 
William M. Jennings Trophy
Bramkarz, który puścił najmniejszą liczbę goli
rozgrywając minimum 25 spotkań
    Martin Brodeur
New Jersey Devils
  Calder Memorial Trophy
Najlepszy debiutant
    Siergiej Samsonow
Boston Bruins
  Plus/Minus Award
Zawodnik z najlepszą statystyką +/−
    Chris Pronger
St. Louis Blues
  Jack Adams Award
Trener roku
  Pat Burns
Boston Bruins
  Lady Byng Memorial Trophy
Zawodnik łączący kulturę na boisku
z wysokim poziomem sportowym
    Ron Francis
Pittsburgh Penguins
  Bill Masterton Memorial Trophy
Zawodnik wytrwały i pełen poświęcenia w grze
    Jamie McLennan
St. Louis Blues
  Frank J. Selke Trophy
Najlepszy napastnik defensywny
    Jere Lehtinen
Dallas Stars
  Conn Smythe Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
play-off
    Steve Yzerman
Detroit Red Wings

Uwagi edytuj

  1. a b Średnia straconych bramek na mecz.

Przypisy edytuj

  1. 1997 NHL Entry Draft Picks at hockeydb.com [online], www.hockeydb.com [dostęp 2018-10-09] (ang.).
  2. a b 1997-1998 Regular Season Stats. nhl.com. [dostęp 2018-05-20]. (ang.).

Bibliografia edytuj