Na’in (Izrael)

wieś w Izraelu, lokalizacja biblijna

Na’in (hebr. ניין; arab. نين; ang. Nein; pol. Uroczy) – wieś arabska położona w Samorządzie Regionu Bustan al-Mardż, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Na’in
‏ניין‎
‏نين‎
Ilustracja
Widok na wieś Na’in
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Jezreel

Samorząd Regionu

Bustan al-Mardż

Powierzchnia

1 km²

Wysokość

228 m n.p.m.

Populacja (2013)
• liczba ludności


1727

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, na dole znajduje się punkt z opisem „Na’in”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Na’in”
Ziemia32°37′49″N 35°20′56″E/32,630278 35,348889

Położenie edytuj

Na’in jest położona na wysokości od 200 do 300 m n.p.m. na północnych zboczach góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.), która ku północy i zachodowi opada do Doliny Jezreel w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Na zachód od wsi płynie strumień Tewet. W jej otoczeniu znajduje się miasto Afula, kibuc Dawerat, oraz wsie Achuzzat Barak i Ad-Dahi. Na wschód od wsi znajduje się strefa przemysłowa Alon Tawor i baza wojskowa Na’ura, natomiast na zachodzie jest strefa przemysłowa Gimel miasta Afula.

Na’in jest położona w Samorządzie Regionu Bustan al-Mardż, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Historia edytuj

 
Obraz Lucasa Cranacha: „Zmartwychwstanie młodzieńca w Na’in”
 
Meczet w Na’in
 
Kościół Zmartwychwstania Syna Wdowy w Na’in

Wykopaliska archeologiczne wskazują, że w miejscu tym istniała osada ludzka już w epoce brązu. Było to ufortyfikowana osada stanowiąca regionalny ośrodek administracyjny. Wieś jest identyfikowana z biblijną miejscowością Na’in, w której Jezus Chrystus dokonał cudu wskrzeszenia syna wdowy z Na’in[a][1]. W ten sposób miejscowość stała się miejscem świętym dla chrześcijan, a w IV wieku powstał kościół zwany kościołem Wskrzeszenia Syna Wdowy. W okresie panowania krzyżowców kościół znajdował się pod ich szczególną opieką. W średniowieczu osiedlili się tutaj członkowie beduińskiego klanu Zuabija. Pod koniec XIX wieku francuski podróżnik Victor Guérin opisał Na’in jako biedną i zaniedbaną wieś rolniczą[2]. W 1881 roku franciszkanie na miejscu dawnego kościoła wznieśli współczesną świątynię. Bardzo szybko stał się on celem pielgrzymek chrześcijańskich. Po I wojnie światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków. Utworzyli oni w 1921 roku Brytyjski Mandat Palestyny. W poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że wieś Na’in miała znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego[3]. Arabowie odrzucili tę rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania rejon wioski zajęły siły żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. W wyniku I wojny izraelsko-arabskiej wieś Na’in znalazła się w granicach państwa Izrael.

Demografia edytuj

Wieś Na’in jest zamieszkała przez Arabów[4][5][6]:

Gospodarka i infrastruktura edytuj

Przy wyjeździe ze wsi znajduje się siedziba władz administracyjnych Samorządu Regionu Bustan al-Mardż. Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie, jednak wielu mieszkańców znajduje zatrudnienie w pobliskich strefach przemysłowych. We wsi jest przychodnia zdrowia oraz sklep wielobranżowy.

Transport edytuj

Ze wsi wyjeżdża się lokalną drogą na północny zachód do drogi ekspresowej nr 65.

Edukacja i kultura edytuj

We wsi jest szkoła podstawowa oraz boisko do piłki nożnej. Jest tu także meczet oraz Kościół Zmartwychwstania Syna Wdowy w Na’in.

Turystyka edytuj

Na południowy wschód od wsi znajduje się Rezerwat przyrody Giwat ha-More obejmujący częściowo zalesione stoki góry More[7].

Uwagi edytuj

  1. Zobacz: Ewangelia Łukasza 7,11-15: „(11) Wkrótce potem udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. (12) Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. (13) Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! (14) Potem przystąpił, dotknął się mar – a ci, którzy je nieśli, stanęli – i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! (15) Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.

Przypisy edytuj

  1. zbiorowa 1991 ↓, s. 308.
  2. Najn. [w:] Bet-Alon [on-line]. [dostęp 2012-05-09]. (hebr.).
  3. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2015-03-30]. (ang.).
  4. Dane statystyczne z lat 1948–1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-09]. (hebr.).
  5. Dane statystyczne z lat 2001–2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-09]. (hebr.).
  6. Welcome To Na’in. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-09]. (ang.).
  7. Rezerwat góry More. [w:] INature [on-line]. [dostęp 2015-03-30]. (hebr.).

Bibliografia edytuj

  • Praca zbiorowa: Atlas Biblijny. Warszawa: Wydawnictwo im. W.L. Anczyca, 1991. ISBN 83-7050-000-5. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj