Wikipedia

Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich

(Przekierowano z Nadwiślański Park Etnograficzny)

Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich w Wygiełzowie (do 17 stycznia 2023 r. Nadwiślański Park Etnograficzny) – nazwa powstałego w 1968 r. we wsi Wygiełzów w gminie Babice (powiat chrzanowski) woj. małopolskie skansenu, w którym zgromadzono i udostępniono do zwiedzania przykłady budownictwa drewnianego Krakowiaków Zachodnich charakterystycznego dla okolic Krakowa[1]. Krakowiacy Zachodni – grupa etnograficzna zamieszkująca obszar od Bochni, przez okolice Krakowa, Proszowic, Oświęcimia, Wadowic, Olkusza, Miechowa, Chrzanowa, aż po rzekę Przemszę stanowiącą granicę z Górnym Śląskiem.

Muzeum Małopolski Zachodniej -Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich
Ilustracja
Kościół z Ryczowa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wygiełzów

Adres

Wygiełzów, ul Podzamcze 1
32 - 551 Babice

Data założenia

1968

Położenie na mapie gminy Babice
Mapa konturowa gminy Babice, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Małopolski Zachodniej -Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Muzeum Małopolski Zachodniej -Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Małopolski Zachodniej -Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich”
Położenie na mapie powiatu chrzanowskiego
Mapa konturowa powiatu chrzanowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Muzeum Małopolski Zachodniej -Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich”
Ziemia50°04′35″N 19°26′25″E/50,076389 19,440278
Strona internetowa

Decyzja o powstaniu skansenu zapadła dzięki inicjatywie krakowskich etnografów i historyków sztuki m.in. ówczesnej Wojewódzkiej Konserwator Zabytków w Krakowie dr Hanny Pieńkowskiej oraz prof. Tadeusza Chrzanowskiego[2].

Park Etnograficzny Krakowiaków Zachodnich położony jest u stóp wzgórza Lipowiec, na którym zachowały się ruiny zamku o tej samej nazwie. Do końca 2006 r. Skansen i ruiny zamku Lipowiec znajdowały się pod zarządem Muzeum w Chrzanowie, a od 1 stycznia 2007 r. weszły w skład nowo utworzonej instytucji pod nazwą Muzeum – Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec – Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego. 31 grudnia 2011 r., decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Muzeum zostało wpisane pod pozycją 104 do Państwowego Rejestru Muzeów. Od 18 stycznia 2023 r. instytucja nosi nazwę Muzeum Małopolski Zachodniej w Wygiełzowie[3][4], którego administracja w marcu 2024 roku została przeniesiona z Wygiełzowa do Muzeum Pożarnictwa w Alwerni[5].

Obiekty edytuj

W 2012 roku na terenie skansenu znajdowało się 25 obiektów:

  1. Dom z Chrzanowa z 1804 r., typowy dla podmiejskiej architektury małomiasteczkowej. W izbie kuchennej ekspozycja garncarska ukazująca warunki życia i pracy rodzinny garncarza w I. poł. XX w.
  2. Dom z Alwerni z 1825 r., typowy dla małomiasteczkowej zabudowy rynkowej.
  3. Karczma, rekonstrukcja karczmy z Minogi z poł. XIX w.
  4. Studnia z Aleksandrowic z II. poł. XIX w.
  5. Spichlerz dworski jednokondygnacyjny z Kościelca z 1798 r. do magazynowania ziarna, mąki, kaszy i grochu. We wnętrzu spichlerza znajdują się sprzęty i narzędzia charakterystyczne dla tradycyjnej gospodarki chłopskiej: radło, pług, kolca do pługa, grabie, widły, sprzęt do transportu – tracz, stępa, „lada” do cięcia liści, przetaki, wagi do słomy i siana, beczki na kapustę, szatkownica, pojemniki na ziarno (beczki ze słomy i beczki dłubane, skrzynie klepkowe – sąsieki).
  6. Chałupa modrzewiowa sołtysa M. Marchewki z Przegini Duchownej z 1862 r. z oryginalnym wyposażeniem wnętrza.
  7. Spichlerz z Giebułtowa z I. poł. XIX w. z gospodarstwa folwarcznego Sióstr Wizytek.
  8. Olejarnia z Dąbrowy Szlacheckiej z II. poł. XIX w., przebudowana w 1902 r., z oryginalnymi narzędziami do wyrobu oleju.
  9. Kuźnia z Liszek z II. poł. XIX w., z dachem z otworami dymnikowymi i okapem nad wejściem.
  10. Chałupa rodziny Drzyżdrzyków z Podolsza z 1862 r., średniozamożna z wystawą „Święcone w domu wójta” i „Dawny sprzęt gospodarstwa domowego”, w komorze znajduje się piec chlebowy i narzędzia do wypieku chleba: dzieża, pomietło, pociosek, łopata, foremki do kształtowania chleba. W izbie kuchennej znajduje się zestaw narzędzi do prania, prasowania i maglowania.
  11. Stodoła ośmioboczna z Przeciszowa z II. poł. XIX w. Dodatkową atrakcją są eksponaty, które mogą posłużyć się zwiedzający: cepy, żarna, stępa.
  12. Chałupa z Przeciszowa z 1837 r. z wystawą „W szkole naszych dziadków” i ze sprzętami do obróbki lnu i warsztat wikliniarski.
  13. Stodoła ośmioboczna z Kaszowa z poł. XIX w.
  14. Chlewik z Kaszowa.
  15. Chałupa z Płazy z końca XIX w., biedniacka, w której znajduje się gospodarstwo zielarki i warsztat do szycia koszyków z korzenia sosny.
  16. Chałupa z Rozkochowa z 1813 r., stanowiąca zagrodę jednobudynkową, łączącą wspólnym dachem część mieszkalną i stajnię. W chałupie eksponowany jest warsztat do lania świec.
  17. Stodoła ośmioboczna plebańska z Regulic z poł. XIX w.
  18. Młyn z Sadek z drugiej połowy XIX wieku z izbą kurną.
  19. Zagroda okołowa ze Staniątek z 1855 r., w kształcie czworoboku z zamkniętym dziedzińcem w środku. We wnętrzu znajduje się sprzęt do połowu ryb, prasa do wyrobu grzebieni z rogu, narzędzia do skręcania sznurów. Znajduje się też wystawa „Wesele krakowskie”.
  20. Stodoła ze Staniątek z II. poł. XIX w.
  21. Kościół z Ryczowa z pocz. XVII w. o konstrukcji zrębowej, w typie budowli gotyckiej, z oryginalnym wyposażeniem, polichromia stropów i ścian z lat 30. XX w. Co roku na przełomie sierpnia i września w drewnianym kościółku odbywa się Festiwal Muzyki Kameralnej i Organowej.
  22. Dzwonnica alarmowa z Nowej Góry z 1778 r.
  23. Dwór z Drogini z 1730 r. zamożnej rodziny szlacheckiej – jest to największy obiekt w skansenie. W części muzealnej wystawa „Mieszkanie zamożnej rodziny szlacheckiej. Ekspozycja obejmuje pięć sal: salon, pokój pani, pokój rezydentki, sypialnia, gabinet pana.
  24. Spichlerz z Bobrka[6].

Ponadto w skansenie znajdują się:

  • ule kłodowe wykonane z pni grubych drzew, powszechne w rejonie nadwiślańskim,
  • dzwonek na Anioł Pański z Rozkochowa z II. poł. XIX w.,
  • Krzyż Bożej Męki z Luborzycy k. Krakowa z II. poł. XIX w.
  • amfiteatr o łącznej powierzchni 730 m², widownia może pomieścić ok. 500 osób.

Galeria edytuj

  •  
    Dom z Alwerni
  •  
    Studnia z Aleksandrowic
  •  
    Dom z Chrzanowa
  •  
    Dwór z Drogini
  •  
    Stodoła ośmioboczna z Przeciszowa
  •  
    Chałupa sołtysa z Przegini Duchownej
  •  
    Olejarnia z Dąbrowy Szlacheckiej
  •  
    Kuźnia z Liszek
  •  
    Chałupa z Płazy
  •  
    Plebania z Bęczyna
  •  
    Ośmioboczna stodoła z Kaszowa

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sewery Udziela, Krakowiacy, 1924.
  2. ↑ Skansen, „Muzeum Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec” [dostęp 2018-09-17] (pol.).
  3. ↑ Zmiana nazwy Muzeum, „Muzeum Małopolski Zachodniej w Wygiełzowie” [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  4. ↑ Muzeum Małopolski Zachodniej w Wygiełzowie [online], www.malopolska.pl [dostęp 2024-03-02] (pol.).
  5. ↑ Administracja MMZ zostanie przeniesiona do fili Muzeum Pożarnictwa w Alwerni od 4 marca 2024 – Muzeum Małopolski Zachodniej [online], 29 lutego 2024 [dostęp 2024-03-02] (pol.).
  6. ↑ Rozpoczęto przenosiny spichlerza z Bobrka. [online], Muzeum Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec [dostęp 2019-09-02] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Park_Etnograficzny_Krakowiaków_Zachodnich&oldid=73423820”