Nagła śmierć sercowa

nagłe zatrzymanie przepływu krwi z powodu niewydolności serca przy skutecznym skurczu

Nagła śmierć sercowa, nagły zgon sercowy (łac. mors subita cardialis) – nieoczekiwany zgon, poprzedzony nagłą utratą przytomności, do którego dochodzi w okresie jednej godziny od początku objawów, u osoby ze znaną wcześniej lub utajoną chorobą serca. U podłoża zaburzeń patofizjologicznych nagłej śmierci sercowej leżą: migotanie komór, częstoskurcz komorowy, asystolia i rozkojarzenie elektromechaniczne.

Nagła śmierć sercowa
mors subita cardialis
Klasyfikacje
ICD-10

I46.1
Nagła śmierć sercowa, tak opisana

Definicja i klasyfikacja

edytuj

Definicja nagłej śmierci sercowej i zaliczenie danego zgonu do tej grupy mogą niekiedy budzić kontrowersje i wymagają dalszych wyjaśnień, gdyż istnieją wątpliwości, kiedy niespodziewana śmierć powinna być uznana za nagłą oraz w jaki sposób stwierdzić sercowe podłoże zgonu.

Cechy nagłej śmierci sercowej:

  • naturalna – śmierć powstała w toku procesów biologicznych, a nie z przyczyn zewnętrznych czy urazowych
  • nagła – od początku objawów do zgonu upływa nie więcej niż 60 minut
  • sercowa – w odróżnieniu od innych przyczyn nagłych zgonów, na przykład masywnego zatoru tętnicy płucnej lub udaru mózgu, przyczyna wynika z patologii sercowej i ma w zdecydowanej większości podłoże arytmiczne
  • nieoczekiwana – osoba uprzednio nie chorowała „na serce” lub, jeśli chorowała, jej stan był na tyle stabilny, że nie zapowiadał zgonu.

Należy zauważyć, że nie każda nagła śmierć ma podłoże sercowe (np. udar mózgu, pęknięcie tętniaka aorty, masywny zator tętnicy płucnej) oraz że nie każdy zgon sercowy jest nagły (np. śmierć we wstrząsie z powodu częstoskurczu komorowego).

Epidemiologia

edytuj

Na podstawie przeprowadzonych dotychczas badań epidemiologicznych ocenia się, że zgony spowodowane nagłą śmiercią sercową występują z częstością od 0,36 do 1,28 na 1000 osób.

Ryzyko SCD w populacji ogólnej wynosi około 0,1% rocznie. Jest ono uzależnione od wieku oraz płci. Częściej ofiarą SCD padają mężczyźni. Im bardziej zaawansowany wiek, oraz im więcej zarejestrowanych przypadków SCD w rodzinie pacjenta, incydentów omdleń, oraz nagłego zatrzymania krążenia (NZK), tym większe jest ryzyko SCD.

Powyższe czynniki zostały zakwalifikowane jako niezależne czynniki ryzyka SCD.

Przyczyny

edytuj

Najczęstsze przyczyny nagłej śmierci sercowej:

Klasa NYHA (III/IV) i niska frakcja wyrzutowa lewej komory serca (LVEF) zwiększają ryzyko wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu serca.

Mechanizm

edytuj

Postępowanie

edytuj

Podstawowe i zaawansowane zabiegi reanimacyjne.

Profilaktyka pierwotna i wtórna

edytuj

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Choroby wewnętrzne. Andrzej Szczeklik (red.). Kraków: Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0.
  • Trusz-Gluza M. Komorowe zaburzenia rytmu serca i nagła śmierć sercowa: Wytyczne ACC/AHA/ESC/PTK 2006 – komentarz. „Kardiol Pol”. 64, s. 1415–1418, 2006. 
  • Choroby wewnętrzne. Kompendium medycyny praktycznej. Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski (red.). Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2009, s. 180. ISBN 978-83-7430-223-4.