Nagroda im. Konstantego Puzyny
Nagroda im. Konstantego Puzyny (znana również jako Kamyk Puzyny) – nagroda ustanowiona w roku 2015 z inicjatywy miesięcznika „Dialog” za łączenie działalności twórczej z zaangażowaniem w życie publiczne[1], a jej fundatorem jest Instytut Książki[2].
 Konstanty Puzyna (1985) – patron nagrody | |
| Nagroda za |
łączenie działalności twórczej z zaangażowaniem w życie publiczne |
|---|---|
| Fundator | |
| Przyznający |
kapituła nagrody |
| Państwo | |
| Pierwsze rozdanie | |
Laureatom wręczana jest statuetka „Kamyk Puzyny” zaprojektowana przez Krzysztofa M. Bednarskiego oraz 10 tys. złotych. O wyborze laureata decyduje kapituła złożona z redaktorów pisma i laureatów z ubiegłych lat. Wręczenie nagrody ma miejsce w dniu urodzin jej patrona, tj. 13 kwietnia[1].
Laureaci edytuj
| Rok | Laureat | Laudacja |
|---|---|---|
| 2015 | Komuna//Warszawa | Za działalność teatralną łączącą sztukę i życie, twórczą oryginalność z zaangażowaniem w sprawy publiczne[3]. |
| 2016 | Justyna Sobczyk | Za działalność teatralną i pedagogiczną, łączącą sztukę i życie, twórczą oryginalność z zaangażowaniem w sprawy publiczne[4]. |
| 2017 | Aktorki. aktorzy oraz publiczność Teatru Polskiego we Wrocławiu | Dla aktorek, aktorów i publiczności wrocławskiego Teatru Polskiego protestujących w obronie wartości artystycznych wypracowanych w ostatnich latach i niszczonych na skutek błędnych decyzji administracyjnych[5]. |
| 2018 | Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy pod dyrekcją Jacka Głomba | Za wieloletnią cierpliwą pracę, dzięki której powstał wyjątkowy teatr mocno związany z miastem i jego mieszkańcami, a także głęboko angażujący się w najważniejsze sprawy kraju[6]. |
| 2019 | Dorota Buchwald i zespół Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie | Za budowanie bezpiecznej przestrzeni dialogu w instytucji otwartej, odważnej i twórczej[7]. |
| 2020 | Ewa Guderian-Czaplińska | Za łączenie twórczej działalności z zaangażowaniem w życie publiczne[8]. |
| 2021 | Joanna Szczepkowska | Za angażowanie się w obronę przegranych spraw, za ryzykowanie śmiesznością, za prowokowanie dyskusji, za nonkonformizm i wypowiadanie na głos tego, czego inni wypowiedzieć nie mają odwagi, za wierność sobie i wkładanie kija w mrowisko, za śmiałość i osamotnienie, za końce i początki, które ogłosiła lub spowodowała[9]. |
| 2022 | Teatr „Brama” w Goleniowie pod kierownictwem Daniela Jacewicza | Za konsekwentną, zespołową pracę teatralną i społeczną[10] |
Przypisy edytuj
- ↑ a b Przyznano Nagrodę im. Konstantego Puzyny. Instytut Książki. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
- ↑ Pierwszy laureat Nagrody im. Konstantego Puzyny. Urząd m.st. Warszawy, 2015-04-13. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
- ↑ Warszawa. Dziś wręczenie nagrody "Kamyk" Puzyny w IT [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-12-13].
- ↑ Warszawa. "Kamyk" Puzyny dla Justyny Sobczyk [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-12-13].
- ↑ Wrocław. Wręczenie "Kamyka Puzyny" [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-12-13].
- ↑ Warszawa. "Kamyk Puzyny" dla Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-12-13].
- ↑ „Kamyk Puzyny” dla Doroty Buchwald i zespołu Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie [online], Dialog – Miesięcznik poświęcony dramaturgii współczesnej [dostęp 2022-02-11] (pol.).
- ↑ „Kamyk Puzyny” dla prof. Ewy Guderian-Czaplińskiej [online], instytutksiazki.pl, 5 maja 2020 [dostęp 2022-02-11] (pol.).
- ↑ „Kamyk Puzyny” dla Joanny Szczepkowskiej [online], Dialog – Miesięcznik poświęcony dramaturgii współczesnej [dostęp 2022-02-11] (pol.).
- ↑ „Kamyk Puzyny” dla Teatru „Brama” w Goleniowie [online], instytutksiazki.pl, 11 lutego 2022 [dostęp 2022-02-11] (pol.).