Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy

Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy – ugrupowanie polityczne skupiające zwolenników sanacji w Województwie Śląskim. Powstało w listopadzie 1927 r. z inicjatywy wojewody Michała Grażyńskiego (początkowo pod nazwą Polskie Zjednoczenie Pracy) jako blok stronnictw polskich obejmujący nie tylko ugrupowania piłsudczykowskie (Związek Naprawy Rzeczypospolitej, Narodowa Partia Robotnicza-Lewica, Partia Pracy) ale też Związek Śląskich Katolików ks. Józefa Londzina oraz śląskie organizacje Narodowej Partii Robotniczej (prawicy), PSL „Piast” i Związku Ludowo-Narodowego. W wyborach parlamentarnych w 1928 r. NChZP uzyskało na Śląsku 30,6% głosów.

Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
Państwo

 Polska

Skrót

NChZP

Data założenia

listopad 1927

Data rozwiązania

czerwiec 1937

Ideologia polityczna

sanacja

Liczba członków

17 000 (1937)

Po wyborach Zjednoczenie zostało we wrześniu 1928 r. przekształcone w jednolitą organizację o jednoznacznie sanacyjnym obliczu, zdominowaną przez ZNR. Na czele NChZP stanął ks. Londzin, a po jego śmierci ks. Emanuel Grim. Zjednoczenie opierało się na strukturach Związku Powstańców Śląskich i Związku Obrony Kresów Zachodnich, wśród robotników działało poprzez Generalną Federację Pracy (potem Związek Związków Zawodowych). NChZP łączyło ideologię narodowo-chrześcijańską z akcentowaniem problemów świata pracy i elementami śląskiego regionalizmu.

Podczas wyborów 1930 r. Zjednoczenie zostało poparte przez Polską Partię Socjalistyczną dawną Frakcję Rewolucyjną, Chrześcijańskie Zjednoczenie Ludowe (dysydenci z chadecji) i efemeryczny Śląski Blok Narodowy, uważający się za reprezentanta ludności miejscowej. W wyborach do Sejmu Śląskiego w maju 1930 r. NChZP uzyskał 17,1% głosów, w listopadzie 1930 r. – 35,7%.

W latach 1931–1933 Zjednoczenie popadło w zastój, z którego zaczęło wychodzić pod koniec 1933 r. W zbojkotowanych przez opozycję wyborach 1935 r. śląskim sanatorom udało się zdominować Sejm Śląski, co jednak zaowocowało konfliktami wewnątrz obozu rządzącego (grupa Józefa Płonki). W 1937 r. NChZP liczyło 17.000 członków skupionych w 310 kołach. W czerwcu 1937 r. zostało przekształcone w śląską organizacją Obozu Zjednoczenia Narodowego.

Z NChZP związane było pismo „Polska Zachodnia”. Czołowymi działaczami byli Karol Grzesik, Stefan Kapuściński, Rudolf Kornke, Ignacy Nowak, Włodzimierz Dąbrowski, Alojzy Pawelec, Alojzy Kot.

Poparcie w wyborach

edytuj
Wybory Głosy Mandaty
Liczba % +/– Liczba +/–
1930 (I)
10/48
1930 (II)
19/48
  9
1935
24/24
  5

Bibliografia

edytuj
  • Długajczyk Edward: Sanacja śląska 1926-1939. Zarys dziejów politycznych. Katowice 1983.