Neale Fraser
Neale Andrew Fraser (ur. 3 października 1933 w Melbourne, zm. 2 grudnia 2024[1]) – australijski tenisista, czterokrotny zdobywca Pucharu Davisa.
Neale Fraser (1972) | |
Pełne imię i nazwisko |
Neale Andrew Fraser |
---|---|
Państwo | |
Data i miejsce urodzenia |
3 października 1933 |
Data śmierci |
2 grudnia 2024 |
Gra |
leworęczny |
Status profesjonalny |
1952 |
Zakończenie kariery |
1977 |
Gra pojedyncza | |
Najwyżej w rankingu |
1 (1959) |
Australian Open |
F (1957, 1959, 1960) |
Roland Garros |
SF (1959, 1962) |
Wimbledon |
W (1960) |
US Open |
W (1959, 1960) |
Gra podwójna | |
Najwyżej w rankingu |
1 (1959) |
Australian Open |
W (1957, 1958, 1962) |
Roland Garros |
W (1958, 1960, 1962) |
Wimbledon |
W (1959, 1961) |
US Open |
W (1957, 1959, 1960) |
Kariera tenisowa
edytujFraser w swojej karierze wygrał trzy turnieje zaliczane od 1968 do Wielkiego Szlema, U.S. National Championships 1959, Wimbledon 1960 i U.S. National Championships 1960. Podczas edycji U.S. National Championships w 1960 wygrał ponadto grę podwójną i zawody mikstowe. Australijczyk trzy razy przegrał w finale Australian Championships i raz na Wimbledonie.
W deblu Fraser triumfował we wszystkich imprezach Wielkiego Szlema (łącznie jedenaście tytułów) oraz był uczestnikiem siedmiu finałów, natomiast w konkurencji gry mieszanej zwyciężył pięciokrotnie i poniósł dwie porażki.
W latach 1958–1963 reprezentował Australię w Pucharze Davisa i zdobywał z zespołem trofeum w latach 1959–1962. Po zakończeniu kariery został kapitanem reprezentacji i pełnił tę funkcję przez dwadzieścia cztery lata, doprowadzając Australię do tytułu w edycjach 1973, 1977, 1983, 1986[2].
Za swoje osiągnięcia w 1984 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3]. W 2008 otrzymał od ITF najwyższe wyróżnienie, nagrodę im. Philippe Chatriera[2].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
edytujGra pojedyncza (3–4)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1957 | Australian Championships, Sydney | Trawiasta | Ashley Cooper | 3:6, 11:9, 4:6, 2:6 |
Finalista | 2. | 1958 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ashley Cooper | 6:3, 3:6, 4:6, 11:13 |
Finalista | 3. | 1959 | Australian Championships, Adelaide | Trawiasta | Alex Olmedo | 1:6, 2:6, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 1. | 1959 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Alex Olmedo | 6:3, 5:7, 6:2, 6:4 |
Finalista | 4. | 1960 | Australian Championships, Brisbane | Trawiasta | Rod Laver | 7:5, 6:3, 3:6, 6:8, 6:8 |
Zwycięzca | 2. | 1960 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rod Laver | 6:4, 3:6, 9:7, 7:5 |
Zwycięzca | 3. | 1960 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Rod Laver | 6:4, 6:4, 9:7 |
Gra podwójna (11–7)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1954 | Australian Championships, Sydney | Trawiasta | Clive Wilderspin | Rex Hartwig Mervyn Rose |
3:6, 4:6, 2:6 |
Finalista | 2. | 1955 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ken Rosewall | Rex Hartwig Lew Hoad |
5:7, 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 1. | 1957 | Australian Championships, Sydney | Trawiasta | Lew Hoad | Malcolm Anderson Ashley Cooper |
6:3, 8:6, 6:4 |
Finalista | 3. | 1957 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lew Hoad | Gardnar Mulloy Budge Patty |
10:8, 4:6, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 1957 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Ashley Cooper | Gardnar Mulloy Budge Patty |
4:6, 6:3, 9:7, 6:3 |
Zwycięzca | 3. | 1958 | Australian Championships, Sydney | Trawiasta | Ashley Cooper | Roy Emerson Bob Mark |
7:5, 6:8, 3:6, 6:3, 7:5 |
Zwycięzca | 4. | 1958 | French Championships, Paryż | Ceglana | Ashley Cooper | Robert Howe Abe Segal |
3:6, 8:6, 6:3, 7:5 |
Finalista | 4. | 1958 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ashley Cooper | Sven Davidson Ulf Schmidt |
4:6, 4:6, 6:8 |
Finalista | 5. | 1959 | French Championships, Paryż | Ceglana | Roy Emerson | Nicola Pietrangeli Orlando Sirola |
3:6, 2:6, 12:14 |
Zwycięzca | 5. | 1959 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Roy Emerson | Rod Laver Bob Mark |
8:6, 6:3, 14:16, 9:7 |
Zwycięzca | 6. | 1959 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Roy Emerson | Alex Olmedo Butch Buchholz |
3:6, 6:3, 5:7, 6:4, 7:5 |
Finalista | 6. | 1960 | Australian Championships, Brisbane | Trawiasta | Roy Emerson | Rod Laver Bob Mark |
5:7, 8:6, 6:3, 3:6, 5:7 |
Zwycięzca | 7. | 1960 | French Championships, Paryż | Ceglana | Roy Emerson | José Luis Arilla Andrés Gimeno |
6:2, 8:10, 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 8. | 1960 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Roy Emerson | Rod Laver Bob Mark |
9:7, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 9. | 1961 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Roy Emerson | Bob Hewitt Fred Stolle |
6:4, 6:8, 6:4, 6:8, 8:6 |
Zwycięzca | 10. | 1962 | Australian Championships, Sydney | Trawiasta | Roy Emerson | Bob Hewitt Fred Stolle |
4:6, 4:6, 6:1, 6:4, 11:9 |
Zwycięzca | 11. | 1962 | French Championships, Paryż | Ceglana | Roy Emerson | Wilhelm Bungert Christian Kuhnke |
6:3, 6:4, 7:5 |
Finalista | 7. | 1973 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Cooper | Jimmy Connors Ilie Năstase |
6:3, 3:6, 4:6, 9:8(3), 1:6 |
Gra mieszana (5–2)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1956 | Australian Championships, Brisbane | Trawiasta | Beryl Penrose | Mary Bevis Hawton Roy Emerson |
6:2, 6:4 |
Finalista | 1. | 1957 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Althea Gibson | Darlene Hard Mervyn Rose |
4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 2. | 1958 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Margaret Osborne DuPont | Maria Bueno Alex Olmedo |
6:3, 3:6, 9:7 |
Finalista | 2. | 1959 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Maria Bueno | Darlene Hard Rod Laver |
4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 3. | 1959 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Margaret Osborne DuPont | Janet Hopps Adkisson Bob Mark |
7:5, 13:15, 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 1960 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Margaret Osborne DuPont | Maria Bueno Antonio Palafox |
6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 5. | 1962 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Margaret Osborne DuPont | Ann Haydon-Jones Dennis Ralston |
2:6, 6:3, 13:11 |
Przypisy
edytuj- ↑ Neale Fraser, Australian 19-time tennis major winner, dies aged 91. abc.net.au. [dostęp 2024-12-02]. (ang.).
- ↑ a b Neale Fraser [online], Tennis Australia [dostęp 2018-06-16] (ang.).
- ↑ Neale Fraser [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-06-16] .
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21] (ang.).