Wikipedia

Nemezjusz Mateusz Pazio

ekonomista, docent doktor nauk ekonomicznych

Nemezjusz Mateusz Pazio (ur. 21 września 1947 w Warszawie) – polski ekonomista, dydaktyk, pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej[1] oraz Polskiej Akademii Nauk, Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Łazarskiego. Autor sześciu książek z dziedziny marketingu i ekonomii. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Nemezjusz Mateusz Pazio
Ilustracja
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

21 września 1947
Warszawa

doktor nauk ekonomicznych
Specjalność: zarządzanie
Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie

Doktorat

24 marca 1977

Życiorys

edytuj

Jest absolwentem (1970) Wydziału Handlu Wewnętrznego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie Szkoła Główna Handlowa w Warszawie)[1], ukończył Scuola Superiore E. Mattei (obecnie Eni Corporate University) w Mediolanie oraz Salzburg Seminar in American Studies (obecnie Salzburg Global Seminar) w Salzburgu. Ukończył Podyplomowe Studium Ubezpieczeń. W latach 1969–1973 pracował w Instytucie Handlu Wewnętrznego[2] w Warszawie, gdzie zajmował się urbanistyką handlową, a następnie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej kolejno w: Instytucie Nauk Ekonomiczno-Społecznych oraz na Wydziale Zarządzania oraz Wydziale Inżynierii Produkcji.

W 1977 uzyskał na SGPiS w Warszawie na podstawie pracy „Sterowanie konsumpcją społeczną w gospodarce socjalistycznej” stopień doktora nauk ekonomicznych[1].

Jako adiunkt, a następnie starszy wykładowca i docent wykładał marketing przemysłowy, bankowy i ubezpieczeniowy. W latach 1988–1992 pracował jako docent w Instytucie Gospodarki Materiałowej w Warszawie, a w latach 1990–1992 w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN zajmując się zagadnieniami polityki przemysłowej. Pracował jako doradca w Urzędzie Rady Ministrów (1995-1996), a następnie jako: zastępca dyrektora Departamentu Marketingu i Rozwoju w Centrali Banku Pekao SA (1996-1997), dyrektor Biura Zarządzania Zasobami Ludzkimi w Centrali PZU SA (1997-1998), dyrektor Biura Marketingu i Analiz w Towarzystwie Ubezpieczeń „Benefia”[3] (1999-2001), doradca i pełnomocnik zarządu w Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym (2002-2009). W latach 80. współpracował z ruchem związków zawodowych[4]. Jest promotorem 466 prac dyplomowych.

Stanowiska

edytuj
  • 1969–1973: pracownik naukowo-badawczy w Instytucie Handlu Wewnętrznego w Warszawie
  • od 1974: pracownik naukowo-dydaktyczny w Politechnice Warszawskiej, od 2010 docent
  • 1988–1992: Instytut Gospodarki Materiałowej: kierownik zakładu, docent
  • 1990–1992: pracownik naukowy w Instytucie Nauk Ekonomicznych, Polska Akademia Nauk, adiunkt
  • 1995–1996: Urząd Rady Ministrów, doradca
  • 1998–2009: pracownik dydaktyczny w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. R. Łazarskiego w Warszawie, adiunkt
  • 1996–1997: Zastępca Dyrektora ds. marketingu, Bank Pekao SA w Warszawie
  • 1997–1998: Dyrektor Biura Zarządzania Zasobami Ludzkimi, Powszechny Zakład Ubezpieczeń w Warszawie
  • 1998: ekspert w Biurze Organizacji Funduszu Emerytalnego, Kredyt Bank SA w Warszawie
  • 1999–2001: Dyrektor Biura Marketingu i Analiz w Towarzystwie Ubezpieczeń „Benefia” (wcześniej TUiŻ „Petrus”)[5], TU „Fiat”[6]
  • 2002–2009: doradca i pełnomocnik zarządu w Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym w Warszawie.

Członkostwo

edytuj

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

edytuj

Ważne publikacje

edytuj

Autor książek:

  • Ośrodki handlowe w wybranych krajach Europy Zachodniej, 1972[8];
  • Konsumpcja społeczna i indywidualna. Relacje wzajemne, 1979[9];
  • Podstawy marketingu, 2007[10];
  • Marketing. Teoria pragmatyczna, 2013[11];
  • Marketing Q lojalności, 2015[12];
  • Marketing na rynkach międzynarodowych, 2016[13];
  • Saga familii Pazio. Historiografia spekulatywna, 2019[14].
  • Skręty z liści dębu. Przypomnik Nemka, 2021[15]

Współautor m.in.:

  • Marketing ubezpieczeniowy i komunikacja marketingowa. w: Podstawy ubezpieczeń. T. III – współautor J. Monkiewicz, 2003[16]
  • Zarządzanie przedsiębiorstwem przemysłowym w dobie turbulencji rynkowych – współautor K. Santarek, 2013[17] oraz autor i współautor około stu artykułów naukowych m.in.:
  • Struktura świadomości ubezpieczeniowej w świetle badań, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” nr 3-4, 2002, współautor A. Formanowska
  • Zarządzanie marketingiem ubezpieczeniowym. W: Problemy organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem w warunkach integracji z Unią Europejską. red. L. Gąsiorkiewicz. 2003
  • Kształtowanie wizerunku banków poprzez ich ofertę. W: Zarządzanie finansami. Biznes, bankowość i finanse na rynkach wschodzących. t. II. red. D. Zarzecki. 2005
  • Świadomość konsumentów jako determinanta ich lojalności w sferze ubezpieczeń. W: Marketingowe mechanizmy kształtowania lojalności. red. S. Makarski. 2007
  • Mgnienia w cieniu samotnej sosny - współautor Marian Pazio (ojciec Nemezjusza), 2021[18]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Dr Nemezjusz Mateusz Pazio, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-01-11].
  2. ↑ Roman Głowacki, XX Lecie Instytutu Handlu Wewnętrznego. „Roczniki IHW”, nr 3, 1970.
  3. ↑ Bożena M. Dołęgowska-Wysocka, Benefia zamiast Fiata, „Rynek ubezpieczeń”, 2004 [dostęp 2016-11-26].
  4. ↑ Co to jest OBAS?: rozmowa dnia / Nemezjusz M. Pazio, Irena Scholl [rozm.], „Głos Pracy” nr 52, www.sowiniec.com.pl, 26 listopada 2016.
  5. ↑ Małgorzata Dygas, Towarzystwo Ubezpieczeń Życiowych i Emerytalnych Petrus SA, „Rynek ubezpieczeń”, www.gu.com.pl, 20 września 2000 [dostęp 2016-11-27].
  6. ↑ FIAT Ubezpieczenia Życiowe SA – benefia, ubezpieczyciel, ubezpieczyc, ubezpieczenia, ubezpieczenie – WARSZAWA | Telefon, fax, ulica, godziny otwarcia, formy płatności, lo... [online], www.ubezpieczenia-i-fundusz-emerytalno-rentowy-bez-gwarantowanej.daneadresowe.pl [dostęp 2018-10-15].
  7. ↑ Historia firmy – O firmie – Synthos S.A., synthosgroup.com, 26 listopada 2016.
  8. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Ośrodki handlowe w wybranych krajach Europy Zachodniej: Wielka Brytania, Szwecja, Dania, Warszawa: Instytut Handlu Wewnętrznego, 1972.
  9. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Konsumpcja społeczna i indywidualna. Relacje wzajemne., Warszawa: Zakład Wydawnictw Naukowych Instytutu Handlu Wewnętrznego i Usług, 1979, ISSN 2300-1313 (pol.).
  10. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Podstawy marketingu, 2007, ISBN 978-83-7207-663-2.
  11. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Marketing. Teoria pragmatyczna, 2013, ISBN 978-83-7814-079-5.
  12. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Marketing Q lojalności, 2015, ISBN 978-83-7930-781-4.
  13. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Marketing na rynkach międzynarodowych, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2016, ISBN 978-83-7814-522-6.
  14. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Saga familii Pazio. Historiografia spekulatywna, wyd. I, Blizne Jasińskiego: publikacja wydana sumptem Autora, 2019, ISBN 978-83-954815-0-5, OCLC 1126647820 [dostęp 2019-11-11].
  15. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Skręty z liści dębu. Przypomnik Nemka, wyd. I, Blizne Jasińskiego: publikacja wydana sumptem Autora, 2021, ISBN 978-83-954815-1-2 [dostęp 2021-07-31].
  16. ↑ Podstawy ubezpieczeń, 2003, ISBN 83-88840-40-1.
  17. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Krzysztof Santarek (red.), Zarządzanie przedsiębiorstwem w dobie turbulencji, 2013, ISBN 978-83-7814-188-4.
  18. ↑ Nemezjusz M. Pazio, Marian Pazio, Mgnienia w cieniu samotnej sosny, wyd. I, Blizne Jasińskiego: publikacja wydana sumptem Autora, 2021, ISBN 978-83-954815-1-2 [dostęp 2021-07-31].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nemezjusz_Mateusz_Pazio&oldid=69477483”