Neosuchiaklad krokodylomorfów z grupy Mesoeucrocodylia. Nazwa Neosuchia została ukuta w 1988 roku przez Michaela Bentona i Jamesa Clarka dla grupy krokodylomorfów obejmującej Atoposauridae, Goniopholididae, Pholidosauridae, Dyrosauridae, Bernissartia, Shamosuchus oraz Eusuchia. Do tak rozumianych Neosuchia należałyby te same taksony, co do grupy obejmującej parafiletyczne Metamesosuchia oraz klad Eusuchia[1]. Według definicji filogenetycznej przedstawionej w 2001 roku przez Paula Sereno i współpracowników nazwa Neosuchia odnosi się do kladu obejmującego wszystkich przedstawicieli Crocodyliformes bliżej spokrewnionych z krokodylem nilowym niż z Notosuchus terrestris[2] – tak definiowane Neosuchia obejmują wszystkie współczesne krokodyle oraz blisko z nimi spokrewnione formy wymarłe[3]. Z kolei według definicji przedstawionej przez Hansa Larssona i Hansa-Dietera Suesa w 2007 roku Neosuchia to klad obejmujący wszystkie taksony bliżej spokrewnione z krokodylem nilowym niż z Sebecus icaeorhinus[4]. Pozycja filogenetyczna kilku grup mogących należeć do Neosuchia pozostaje niejasna – niektóre analizy kladystyczne sugerują, że Thalattosuchia są blisko spokrewnione z Pholidosauridae i Dyrosauridae[5], podczas gdy według innych są bazalnymi przedstawicielami Mesoeucrocodylia nienależącymi do Neosuchia[2][6] lub bazalnymi krokodylomorfami nienależącymi do Crocodyliformes[7]. Według analizy kladystycznej Larssona i Suesa (2007) bliżej spokrewnione z krokodylem nilowym niż z Notosuchus terrestris były rodzaje Araripesuchus, Baurusuchus i Pabwehshi oraz rodzina Sebecidae (przy czym Pabwehshi i Sebecidae według autorów razem z rodziną Peirosauridae i rodzajem Hamadasuchus tworzyły klad Sebecia)[4]. Inne analizy kladystyczne sugerowały, że Sebecidae, Baurusuchus i Araripesuchus były bliżej spokrewnione z rodzajem Notosuchus niż ze współczesnymi krokodylami[2]; niezależnie zresztą od ich pozycji filogenetycznej taksony te tradycyjnie były wyłączane z Neosuchia. Larsson i Sues, nie chcąc zrywać z tą tradycją, zaproponowali nową definicję filogenetyczną Neosuchia (patrz wyżej), wyłączając z tego kladu grupę Sebecia oraz rodzaje Baurusuchus i Araripesuchus. Według analizy kladystycznej Sereno i Larssona z 2009 roku Araripesuchus i Baurusuchus były bliżej spokrewnione z rodzajem Notosuchus niż ze współczesnymi krokodylami, natomiast klad Sebecia powtórnie okazał się bliżej spokrewniony ze współczesnymi krokodylami niż z Notosuchus; autorzy włączyli go do Neosuchia[6]. Niektóre analizy sugerowały, że grupa Atoposauridae jest dość blisko spokrewniona z Eusuchia – choć nie jako takson siostrzany dla tego kladu[8] – jednak większość autorów uznaje ją za stosunkowo bazalną grupę wewnątrz Neosuchia[1][9][10][11].

Neosuchia
Benton i Clark, 1988
Ilustracja
Bernissartia
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Infragromada

archozauromorfy

Nadrząd

krokodylomorfy

(bez rangi) Mesoeucrocodylia
(bez rangi) Neosuchia

Najstarszym znanym przedstawicielem Neosuchia jest Calsoyasuchus z rodziny Goniopholididae, którego skamieniałości odnaleziono w datowanych na synemur lub pliensbach osadach formacji Kayenta w Stanach Zjednoczonych[12]. Nazwa Neosuchia pochodzi od greckich słów neos („nowy”) oraz souchos („krokodyl”)[1].

Uproszczony kladogram Neosuchia według Sereno i Larssona (2009)[6]
Neosuchia 

 Sebecia


unnamed


 Mahajangasuchidae



unnamed

 Pholidosauridae


unnamed

 Laganosuchus


unnamed

 Bernissartia


unnamed

 Isisfordia



 Crocodylia








Przypisy edytuj

  1. a b c Michael J. Benton, James M. Clark: Archosaur phylogeny and the relationships of the Crocodylia. W: Michael J. Benton (red.): The Phylogeny and Classification of the Tetrapods. Oxford: Clarendon Press, 1988, s. 295–338. ISBN 0-19-857705-2.
  2. a b c Paul C. Sereno, Hans C. E. Larsson, Christian A. Sidor, Boubé Gado. The giant crocodyliform Sarcosuchus from the Cretaceous of Africa. „Science”. 294 (5546), s. 1516–1519, 2001. DOI: 10.1126/science.1066521. (ang.). 
  3. Jeffrey A. Wilson, M. Sadiq Malkani, Philip D. Gingerich. New crocodyliform (Reptilia, Mesoeucrocodylia) from the Upper Cretaceous Pab Formation of Vitakri, Balochistan (Pakistan). „Contributions from the Museum of Paleontology, University of Michigan”. 30 (12), s. 321–336, 2001. (ang.). 
  4. a b Hans C. E. Larsson, Hans-Dieter Sues. Cranial osteology and phylogenetic relationships of Hamadasuchus rebouli (Crocodyliformes: Mesoeucrocodylia) from the Cretaceous of Morocco. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 149 (4), s. 533–567, 2007. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2007.00271.x. (ang.). 
  5. Stéphane Jouve. The skull of Teleosaurus cadomensis (Crocodylomorpha; Thalattosuchia), and phylogenetic analysis of Thalattosuchia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 29 (1), s. 88–102, 2009. DOI: 10.1671/039.029.0129. (ang.). 
  6. a b c Paul C. Sereno, Hans C. E. Larsson. Cretaceous crocodyliforms from the Sahara. „ZooKeys”. 28, s. 1–143, 2009. DOI: 10.3897/zookeys.28.325. (ang.). 
  7. Eric W. Wilberg. What's in an Outgroup? The Impact of Outgroup Choice on the Phylogenetic Position of Thalattosuchia (Crocodylomorpha) and the Origin of Crocodyliformes. „Systematic Biology”. 64 (4), s. 621–637, 2015. DOI: 10.1093/sysbio/syv020. (ang.). 
  8. Steven W. Salisbury, Ralph E. Molnar, Eberhard Frey, Paul M. A. Willis. The origin of modern crocodyliforms: new evidence from the Cretaceous of Australia. „Proceedings of the Royal Society B”. 273 (1600), s. 2439–2448, 2006. DOI: 10.1098/rspb.2006.3613. (ang.). 
  9. Jack V. Rogers II. Pachycheilosuchus trinquei, a new procoelous crocodyliform from the Lower Cretaceous (Albian) Glen Rose Formation of Texas. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 23 (1), s. 128–145, 2003. DOI: 10.1671/0272-4634(2003)23%5B128:PTANPC%5D2.0.CO;2. (ang.). 
  10. Diego Pol, Alan H. Turner, Mark A. Norell. Morphology of the Late Cretaceous crocodylomorph Shamosuchus djadochtaensis and a discussion of neosuchian phylogeny as related to the origin of Eusuchia. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 324, s. 1–103, 2009. DOI: 10.1206/0003-0090-324.1.1. (ang.). 
  11. Jeremy E. Martin, Márton Rabi, Zoltán Csiki. Survival of Theriosuchus (Mesoeucrocodylia: Atoposauridae) in a Late Cretaceous archipelago: a new species from the Maastrichtian of Romania. „Naturwissenschaften”. 97 (9), s. 845–854, 2010. DOI: 10.1007/s00114-010-0702-y. (ang.). 
  12. Ronald S. Tykoski, Timothy B. Rowe, Richard A. Ketcham, Matthew W. Colbert. Calsoyasuchus valliceps, a new crocodyliform from the Early Jurassic Kayenta Formation of Arizona. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 22 (3), s. 593–611, 2002. DOI: 10.1671/0272-4634(2002)022%5B0593:CVANCF%5D2.0.CO;2. (ang.).