Nepomucena Piasecka
Nepomucena Piasecka, z domu Rajewicz (ur. w październiku 1860 w Czarnym Piątkowie, zm. 11 kwietnia 1950 w Krakowie) – matka pięciorga dzieci, strajkujących we Wrześni w 1901 roku przeciw germanizacji szkół, a głównie przeciw modlitwie i nauce religii w języku niemieckim[1]. Za sprzeciw wobec bicia uczniów została skazana aż na 2,5 roku więzienia (najsurowszy wyrok), kary nie odbyła uciekłszy do Lwowa. Ostatnie dni życia spędziła w Krakowie.
Życiorys
edytujNepomucena mieszkała wraz z mężem, Marcelim Piaseckim, pięciorgiem dzieci oraz osiemdziesięcioletnią matką, Wiktorią Rajewicz (z domu Ołdakowską) we Wrześni. Zauważając ślady katowania potomstwa w szkole postawiła się przeciw pruskim nauczycielom i w rezultacie, na mocy wyroku sądu w Gnieźnie, została skazana na 2,5 roku pozbawienia wolności. Nie stawiła się na wezwanie więzienne 25 maja 1902 i uciekła z Wrześni. Z powodu słabej znajomości języka niemieckiego bardzo trudno było jej podróżować, jednak Ignacy Janicki, współpracujący z Komitetem Pomocy pomógł jej dostać się za granicę zaboru pruskiego i zamieszkać we Lwowie[2], gdzie założyła własną pralnię[3].
Została pochowana na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.
Przypisy
edytuj- ↑ Ludwik Gomolec: We Wrześni przed 60 laty 1901-1961. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1961.
- ↑ 11 kwietnia – 70 lat temu zmarła Nepomucena Piasecka – IDMN [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
- ↑ Zdzisław Grot , Sprawa Wrzesińska, „Przegląd Zachodni” (9-10), 1951, s. 99 .
Bibliografia
edytuj- Marian Torzewski: Piasecka Nepomucena. W: Roman Nowaczyk (red.): Wrzesiński słownik biograficzny. Wyd. II poprawione i rozszerzone. Września: Wydawnictwo Kropka Jolanta i Waldemar Śliwczyńscy, 2011, s. 214. ISBN 978-83-89494-40-5.