Nerw podoczodołowy
Nerw podoczodołowy (łac. nervus infraorbitalis) – w anatomii człowieka nerw będący przedłużeniem nerwu szczękowego (V2)[1].
Na swoim przebiegu oddaje następujące odgałęzienia[1]:
- nerwy zębodołowe górne
- gałęzie zębodołowe górne tylne
- gałąź zębodołowa górna środkowa
- gałęzie zębodołowe górne przednie
- gałęzie końcowe unerwiające skórę i błonę śluzową podoczodołowej okolicy twarzy
- gałęzie powiekowe dolne
- gałęzie nosowe wewnętrzne
- gałęzie nosowe zewnętrzne
- gałęzie wargowe górne
Wszystkie gałęzie zębodołowe górne tworzą splot zębowy górny, zlokalizowany w wyrostku zębodołowym szczęki[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 191–193, ISBN 978-83-200-3258-1.
Encyklopedie internetowe (klasa bytu anatomicznego):