Nowa fala (muzyka)

gatunek muzyczny
(Przekierowano z New Wave)

Nowa fala (ang. new wave) – gatunek muzyczny wywodzący się z punk rocka[1][2], a później nazwa całej grupy stylów popularnych w latach 80. XX wieku.

Nowa fala
Pochodzenie

punk rock

Czas i miejsce powstania

druga połowa lat 70. XX w. / wczesne lata 80.
 Wielka Brytania
 Stany Zjednoczone

Instrumenty

syntezatory, gitary, keyboard, automat perkusyjny, sampler, śpiew, sekwencer

Największa popularność

lata 80. XX w.

Gatunki pokrewne

post-punk
synth pop

Podgatunki
cold wave, dark wave, new romantic
Style regionalne
Neue Deutsche Welle, Two Tone, novi val

Charakterystyka edytuj

Nurt ten charakteryzowało bardziej wyrafinowane i bogatsze brzmienie w stosunku do muzyki punkrockowej[2].

Historia edytuj

Termin został wymyślony przez szefa wytwórni Sire Records jako określenie na muzykę wydawanych przez nią zespołów punk rockowych (głównie skupionych wokół klubu CBGB’s) – w tym pionierów punk rocka, takich jak Talking Heads czy Television. Następnie nową falą zaczęto nazywać wszystkich wykonawców punkowych i zainspirowanych tą muzyką, którzy wychodzili poza ramy prostego punk rocka w stylu Ramones. Był to więc w istocie synonim terminu post-punk. Później używano tych dwóch etykietek do dokonywania podziału w obrębie tej samej grupy artystów: nową falą określano twórczość bardziej popową, post punkiem zaś – bardziej eksperymentalną[1].

Z czasem termin nowa fala zaczął być używany w odniesieniu do bardziej komercyjnych form, zwykle charakteryzujących się łagodnym brzmieniem opartym na wykorzystaniu elektronicznych instrumentów klawiszowych i perkusyjnych oraz czystym technicznie śpiewem (często z użyciem wielogłosowych harmonii) – w tym do takich gatunków, jak synth pop i new romantic.

Przedstawiciele edytuj

Do przedstawicieli nowej fali należą m.in.: Joy Division, Killing Joke, Kim Wilde, Buggles, INXS, The Cure, Elvis Costello, Nick Lowe, Devo, Talking Heads, Blondie, The B-52’s, The Police, The Jam, XTC, The dB’s, The Pretenders, The Stranglers, Man Go Fish, Cheap Trick, Orchestral Manoeuvres in the Dark, The Cars, Split Enz, Duran Duran, Depeche Mode, Spandau Ballet, ABC, Gary Numan, Talk Talk, Ultravox, Classix Nouveaux, The Boomtown Rats, U2, Dead or Alive, Oingo Boingo, Cocteau Twins.

W Polsce: Republika, Kryzys, Brygada Kryzys[3], ERSATZ, Aya RL, Tilt, Wielkanoc, Madame, Socrealizm, Siekiera, 1984, Klaus Mitffoch, Lech Janerka, Variété, Kult, Maanam[3], John Porter, Rezerwat, Bikini, Made in Poland, Obywatel G.C., Novelty Poland, Brak, Kontrola W., DHM czy nawet wczesny Lady Pank[3].

Style nowej fali edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Explore: New Wave [online], AllMusic [dostęp 2010-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-10-17] (ang.).
  2. a b Bogdan Prejs, Subkultury młodzieżowe: bunt nie przemija, Kos, 2005, s. 67, ISBN 83-89375-81-8.
  3. a b c Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia polskiego rocka, In Rock, 1996, s. 18, ISBN 83-86365-08-0.
  4. Synth pop. AllMusic. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).