Wikipedia

Nicholas Britell

amerykański kompozytor

Nicholas Britell (ur. 17 października 1980 w Nowym Jorku) – amerykański kompozytor, pianista i producent filmowy. Laureat Emmy za Najlepszy muzyczny motyw przewodni za serial Sukcesja. Dwukrotnie nominowany do Oscara – za muzykę do filmów Moonlight i Gdyby ulica Beale umiała mówić.

Nicholas Britell
Ilustracja
Nicholas Britell (2013)
Data i miejsce urodzenia

17 października 1980
Nowy Jork

Zawód

kompozytor, producent

Lata aktywności

od 2008

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Pochodzi z żydowskiej rodziny[1]. Uczęszczał do Juilliard School i Uniwersytetu Harvarda[2][3]. W szkole był członkiem instrumentalnego zespołu hip-hopowego The Witness Protection Program, gdzie grał na klawiszach i syntezatorach[4]. Britell należy do pokolenia kompozytorów, czerpiących z wpływów muzyki elektronicznej. Jego kompozycje są inspirowane pracami takich kompozytorów jak Siergiej Rachmaninow, George Gershwin, Philip Glass czy Zbigniew Preisner, a także producentów muzycznych jak Quincy Jones czy Dr. Dre[5].

Karierę kompozytora filmowego zaczął od napisania utworu Forgotten Waltz No. 2 do krótkometrażowego debiutu reżyserskiego Natalie Portman pt. Eve. W tym samym roku ponownie współpracował z Portman przy wyreżyserowanej przez nią noweli do filmu Zakochany Nowy Jork[5]. W kolejnych latach skomponował muzykę do takich produkcji jak m.in. Zniewolony (2013), Big Short (2015) czy Rebeliant (2016). Był także producentem krótkometrażowego filmu Damiena Chazelle'a Whiplash, a także jej pełnometrażowej wersji z 2014 roku.

Przełomem okazała się być jego współpraca z Barrym Jenkinsem. Za muzykę do filmu Moonlight (2016) otrzymał swoje pierwsze nominacje do Oscara i Złotego Globu[6]. Kolejną nominację do Nagrody Akademii przyniósł mu dwa lata później następny film Jenkinsa Gdyby ulica Beale umiała mówić (2018). Za muzyczny motyw przewodni do serialu HBO Sukcesja (2018) otrzymał z kolei nagrodę Emmy.

Jego żoną jest wiolonczelistka Caitlin Sullivan[7].

Filmografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nate Bloom, The tribe goes to the Oscars [online], J. The Jewish News of Northern California, 13 lutego 2017 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
  2. ↑ The ASCAP Foundation [online], www.ascapfoundation.org [dostęp 2021-07-04].
  3. ↑ Phi Beta Kappa elects 92 seniors to Harvard chapter [online], Harvard Gazette, 10 czerwca 2004 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
  4. ↑ A. Haven Thompson, Nicholas J. Britell '03-'04 | Magazine | The Harvard Crimson [online], www.thecrimson.com [dostęp 2021-07-04].
  5. ↑ a b The Fashionable Film Composer – “Gimme the Loot” [online], The Dodgy, 2 lipca 2012 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
  6. ↑ Winners & Nominees 2021 [online], www.goldenglobes.com [dostęp 2021-07-04] (ang.).
  7. ↑ Tim Greiving, Moonlight; screens to live music, packed crowd at downtown L.A.; Million Dollar Theatre [online], Los Angeles Times, 11 stycznia 2017 [dostęp 2021-07-04] (ang.).
  8. ↑ Nicholas Britell: Knowing the score [online], CBS News, 18 grudnia 2022 [dostęp 2023-06-08] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicholas_Britell&oldid=70553081”