Niemy krzyk (film 1984)

Niemy krzyk (tytuł oryginalny The Silent Scream) – amerykański antyaborcyjny film, nakręcony w 1984 roku. Według jego autora jest to pierwszy film przedstawiający zabieg aborcji wykonany przy pomocy techniki ultrasonograficznej. Przedstawia on zabieg przerwania ciąży w trzecim miesiącu, oglądany na monitorze aparatu USG. Autorem nagrania jest amerykański lekarz ginekolog Bernard Nathanson. Według komentarza filmu widoczny ekranie USG płód cierpi, ucieka przed narzędziem lekarskim, krzyczy z bólu i strachu, co według krytyków filmu jest niezgodne z rzeczywistością.

Niemy krzyk
The Silent Scream
Gatunek

dokumentalny
krótkometrażowy

Data premiery

22 stycznia 1984

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

28 min

Reżyseria

Jack Dabner

Scenariusz

Donald S. Smith

Główne role

Bernard Nathanson

Muzyka

James Gabriel Stipech

Zdjęcia

Roger Boller

Montaż

Dan R. Fouts

Strona internetowa

Kontrowersje edytuj

Wokół filmu powstało wiele kontrowersji. W 1985 r. zespół ekspertów medycznych amerykańskiej organizacji pro-choice Planned Parenthood uznał, że film jest „pełen błędów medycznych, naukowych i prawnych, jest w nim wiele mylących, przesadzonych stwierdzeń”[1]. John Hobbins z Yale School of Medicine wskazywał, że nagranie z ultrasonografu jest początkowo puszczone w zwolnionym tempie, a następnie – gdy zostają wprowadzone narzędzia chirurgiczne – przyśpieszone, tak aby wywołać wrażenie, że „płód rzuca się w przerażeniu”. Hobbins kwestionował również tytułowy „krzyk”, podkreślając, że „płód spędza dużo czasu z otwartą buzią”, i że to, co uznano za „krzyk”, mogło być zwykłym ziewnięciem. Dodawał także, że rozpoznana na niewyraźnym nagraniu z ultrasonografu „buzia” w rzeczywistości mogła być przestrzenią między brodą a klatką piersiową[2].

Z kolei Edward Myer, przewodniczący Chair of Child Neurology na Virginia Commonwealth University, zauważał, że w dwunastym tygodniu mózg nie jest na tyle rozwinięty, aby płód mógł odczuwać ból[3]. Członkowie American College of Obstetrics and Gynecology w październiku 1985 roku, w swojej deklaracji potępili film za szerzenie fałszywych i przesadnych stwierdzeń. Francuski lekarz Étienne-Émile Baulieu zarzucił autorowi filmu manipulację i fałszerstwo medyczne[4], w następstwie czego Baulieu został przez Nathansona oskarżony o zniesławienie. Francuski sąd, przed którym toczyła się sprawa, odrzucił oskarżenie i uniewinnił profesora Baulieu[5]. The Silent Scream skrytykował również profesor Richard Berkowitz, specjalista od spraw ginekologii i położnictwa z Mount Sinai Medical Center w Nowym Jorku[6].

Z zarzutami wobec filmu nie zgodził się jeden z prekursorów ultrasonografii i zwolennik zakazu przerywania ciąży, prof. Ian Donald, który uważał, że Niemy krzyk jest prawdziwym dokumentem aborcji trzymiesięcznego płodu. Również polski lekarz ginekolog i polityk Bolesław Piecha, związany z ruchem pro-life, określił film jako całkowicie rzetelny merytorycznie[4][7].

Przypisy edytuj

  1. Dorfman, Sally Faith, Peterson, Hart, Rashbaum, William, Romney, Seymour L., Rosenfield, Allan, Vaughan, Herbert G., & Yeh, Ming-Neng. (1985). The Facts Speak Louder:The Planned Parenthood Critique of The Silent Scream. Retrieved April 26, 2007.
  2. Claudia Wallis, Kenneth W. Banta, „Medicine: Silent Scream”, „TIME”, 1985.
  3. Tom Braden, The Silent Scream’ is not accurate, „The Gadsden Times”, 28 lutego 1985 [dostęp 2015-05-04].
  4. a b „Biuletyn Neutrum” nr 2(6), maj 1993 Krytyka filmu „Niemy krzyk”.
  5. „Biuletyn Neutrum” nr 2(6), maj 1993 Dostęp w wersji elektronicznej.
  6. Tygodnik. time.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-07)]. TIME z 25 marca 1985. Data dostępu 2011-07-14.
  7. Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski: Metamorfoza „mordercy nienarodzonych”. wyborcza.pl, 2009-09-27. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-17)]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj