Niewiadoma (wieś)

Niewiadoma
	wieś
	; Główna ulica wsi
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	sokołowski
Gmina	Sabnie
Liczba ludności (2011)	98
Strefa numeracyjna	25
Kod pocztowy	08-331
Tablice rejestracyjne	WSK
SIMC	0685647
	Położenie na mapie gminy Sabnie Niewiadoma
	Położenie na mapie Polski Niewiadoma
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Niewiadoma
	Położenie na mapie powiatu sokołowskiego Niewiadoma
	52°28′14″N 22°18′36″E/52,470556 22,310000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Artykuł	52°28′14″N 22°18′36″E
- błąd	38 m
WD	52°28'N, 22°18'E
- błąd	2293 m
Odległość	849 m

Niewiadoma – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sabnie^[4]^[5]. Leży nad rzeką Cetynią.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni wyznania rzymskokatolickiego zamieszkali w miejscowości należą do parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Niecieczy.

PołożenieEdytuj

Miejscowość znajduje się w Polsce, we wschodniej części województwa mazowieckiego, na Południowym Podlasiu, w północno-zachodniej części Wysoczyzny Siedleckiej. Leży w dolinie rzeki Cetynii.

Jest położona w odległości:

10 km od Sokołowa Podlaskiego (kierunek południowo-zachodni)
110 km od Warszawy (kierunek południowo-zachodni)
38 km od Siedlec (kierunek południowy)
37 km od Drohiczyna (kierunek wschodni)
90 km od Łomży (kierunek północny).

„Wały Jaćwingowskie”Edytuj

Na terenie wsi leżą zabytkowe tzw. „Wały Jaćwingowskie”^[6] będące pozostałością średniowiecznego grodziska z ok. XI-XII wieku. Wykopaliska archeologiczne wykluczyły obecność Jaćwingów na terenie grodziska i jedyne znaleziska należy łączyć z ludnością słowiańską. Z funkcjonowaniem grodu związane były pobliskie nieobronne osady oraz cmentarzysko z grobami w obstawie kamiennej.

W pierwszej fazie gród najprawdopodobniej nie był zamieszkany i pełnił jedynie funkcję schronienia dla mieszkańców okolicznych osad otwartych w sytuacji zagrożenia, o czym świadczy brak bardziej intensywnych śladów osadniczych. Ślady użytkowania grodziska w tej fazie uchwytne są na terenie wysuniętej najbardziej na zachód części cypla bronionej przez fosę o szerokości ok. 2,5 m i głębokości zachowanej do ponad 1 m.

W drugiej fazie zniwelowano powierzchnię starego grodu zasypując fosę od strony pól i zbudowano nowe wały szczególnie potężne od strony wschodniej pozbawionej naturalnych walorów obronnych. Tutaj istniał podwójny wał oddzielony dwoma fosami od wału okalającego. Wały wzniesiono w konstrukcji rusztowej, a po kolejnym pożarze szczyt wału podwyższono kamieniami, a całość oblepiono od zewnątrz gliną. U podstawy wału znajdowała się wzmocniona pojedynczymi kamieniami ława. Wejście na gród znajdowało się po stronie południowej i miało szerokość ok. 2 m. Wymiary tego powiększonego grodu wynosiły 175 m x 140 m.

W badanych nawarstwieniach widoczne są ślady wielokrotnych pożarów. Osadnictwo skupiało się na wysuniętym ku rzece cyplu. Podczas badań odkryto relikty budynków o konstrukcji zrębowej, w nich zaś paleniska układane z kamieni polnych, relikty podłogi z dranic oraz ślady pożarów. Na grodzisku odkryto też piec, wiązany przez badaczy z hutnictwem żelaza.

Kres funkcjonowania grodu nastąpił w XII wieku. Badacze wiążą go z najazdem Jaćwingów lub walkami toczonymi o te tereny pomiędzy książętami polskimi i ruskimi. Inna teoria wskazuje na stopniowe oddalanie się szlaków handlowych i wydarzeń politycznych. Grodzisko było badane przez archeologów w latach 1968, 1974 oraz 1976^[7].

Obecnie na terenie Wałów znajduje się las, który często służy za miejsce odpoczynku i rekreacji. Do dziś można tam znaleźć szczątki osady (np. fragmenty glinianych naczyń). Niedaleko Wałów znajdują się tzw. "mogiłki", miejsce uważane za cmentarzysko z czasów średniowiecznych.

ZabytkiEdytuj

Kuźnia z XIX wieku, która została przeniesiona z folwarku w Grodzisku.
Młyn - dawniej wodny - nad rzeką Cetynią.
Grodzisko

NiewiadomscyEdytuj

W miejscowości korzenie ma rodzina Niewiadomskich, pieczętująca się herbem "Prus" o przydomku "Goleń", której historia sięga XVI wieku, znanym jej przedstawicielem był Eligiusz Niewiadomski.