Nikołaj Dawydienko

rosyjski tenisista
(Przekierowano z Nikolay Davydenko)

Nikołaj Władimirowicz Dawydienko, ros. Николай Владимирович Давыденко (ur. 2 czerwca 1981 w Siewierodoniecku) – rosyjski tenisista, reprezentant Rosji w Pucharze Davisa, olimpijczyk, zwycięzca ATP World Tour Finals 2009.

Nikołaj Dawydienko
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1981
Siewierodonieck

Wzrost

177 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1999

Zakończenie kariery

16 października 2014

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

21

Najwyżej w rankingu

3 (6 listopada 2006)

Australian Open

QF (2005–2007, 2010)

Roland Garros

SF (2005, 2007)

Wimbledon

4R (2007)

US Open

SF (2006, 2007)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

31 (13 czerwca 2005)

Australian Open

2R (2005)

Roland Garros

3R (2005)

Wimbledon

QF (2004)

US Open

2R (2004, 2005, 2013)

Młodość

edytuj

Jego rodzice pracowali w rosyjskim koncernie Gazprom. Do 15. roku życia mieszkał na Ukrainie, następnie przeniósł się do Niemiec, gdzie mieszkał wspólnie ze starszym bratem Eduardem i jego rodziną. W 1999 roku został obywatelem rosyjskim.

Kariera tenisowa

edytuj

Jako zawodowy tenisista Dawydienko zaczął występować od 1999 roku. Dnia 16 października 2014 roku poinformował o zakończeniu zawodowej kariery[1][2].

W 2001 roku po raz pierwszy uczestniczył w zawodach wielkoszlemowych, dochodząc do 2 rundy na Australian Open.

W 2003 roku Rosjanin zaczął odnosić sukcesy na szczeblu rozgrywek o randze ATP World Tour, wygrywając 2 turnieje, w styczniu w Adelaide i w kwietniu w Estoril. W maju awansował do finału w Sankt Pölten. Sezon ukończył po raz pierwszy w czołowej pięćdziesiątce rankingu, na 44. pozycji.

W 2004 roku Dawydienko ponownie triumfował w 2 imprezach ATP World Tour, tym razem w Monachium oraz w Moskwie. W stolicy Rosji był również najlepszy w grze podwójnej, w parze z Igorem Andriejewem. Tego samego roku uczestniczył na igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie w singlu odpadł w 1 rundzie, a w deblu w 2 rundzie. Partnerem w turnieju gry podwójnej Dawydienki był Andriejew.

2005 rok był pierwszym sezonem w karierze Rosjanina gdy doszedł do ćwierćfinału wielkoszlemowego. W Australian Open pokonał m.in. po drodze Tima Henmana i Guillermo Cañasa, a przegrał w spotkaniu o awans do półfinału z Andym Roddickiem. Podczas French Open dotarł do półfinału, eliminując m.in. Tommy'ego Haasa, Guillermo Corię i Tommy'ego Robredo by w meczu o finał przegrać z Mariano Puertą. Tegoż roku Dawydienko doszedł do 1 finału, w Sankt Pölten, który ostatecznie wygrał. W Moskwie podczas rywalizacji deblowej zakończył swój udział, w parze z Igorem Andriejewem, na finale. Na koniec roku Dawydienko zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup i awansował do półfinału. W grupie wygrał wszystkie pojedynki, z Andre Agassim, Gastónem Gaudio i Mariano Puertą. Mecz o udział w finale Rosjanin przegrał z Davidem Nalbandianem. W tym samym roku osiągnął z reprezentacją półfinał w Pucharze Davisa, chociaż debiutował w reprezentacji w 2003 roku. Miał znaczący wkład w wyeliminowaniu w ćwierćfinale Francji, przeciwko której zdobył 2 punkty w singlu, po triumfach nad Paulem-Henrim Mathieu i Richardem Gasquetem. W rundzie półfinałowej przeciw Chorwacji pokonał Mario Ančicia, ale poniósł porażkę z Ivanem Ljubičiciem. Sezon zakończył na 5. miejscu w rankingu gry pojedynczej.

W 2006 roku osiągnął wielkoszlemowe ćwierćfinały w Australian Open i French Open oraz półfinał podczas US Open. W Melbourne i Nowym Jorku wyeliminował Dawydienkę Roger Federer, a w Paryżu David Nalbandian. Odniósł w całym sezonie 5 turniejowych zwycięstw, w tym na początku listopada wygraną w Paryżu, w ramach zawodów kategorii ATP Masters Series. Po imprezie w Paryżu, dnia 6 listopada osiągnął najwyższe miejsce w klasyfikacji singlowej, 3. miejsce. Dodatkowo Rosjanin uczestniczył w 2 przegranych finałach. Zakwalifikował się na koniec roku na zawody Tennis Masters Cup, jednak odpadł po meczach grupowych. Na początku grudnia wygrał z reprezentacją Puchar Davisa, po finale z Argentyną zakończonym wynikiem 3:2. Dawydienko pokonał Juana Ignacio Chelę, a przegrał z Davidem Nalbandianem.

W sezonie 2007 tenisista rosyjski wygrał zawody w Moskwie. Ponadto był w półfinałach French Open i US Open, które przegrywał z Rogerem Federerem, ćwierćfinale Australian Open, gdzie odpadł pokonany przez Tommy'ego Haasa, a także w 4 rundzie Wimbledonu wyeliminowany przez Markosa Pagdatisa. Wygrał 17 meczów w zawodach wielkoszlemowych, najwięcej w 1 sezonie. Po raz 3 z rzędu Dawydienko zakwalifikował się do Tennis Masters Cup, jednak swój udział zakończył po rywalizacji grupowej. Na koniec roku zagrał w finale Pucharu Davisa przeciwko Stanom Zjednoczonym, w grze podwójnej z Igorem Andriejewem przegrywając z Bobem i Mikiem Bryanami, co przesądziło o porażce Rosjan.

W 2008 roku Dawydienko został mistrzem 3 turniejów w singlu, w tym zawodów ATP Masters Series w Miami, gdzie wyeliminował m.in. Andy'ego Roddicka w półfinale i Rafaela Nadala w finale. Rosjanin uczestniczył również w 2 finałach, w tym w finale Tennis Masters Cup. W grze podwójnej był w 1 finale, wspólnie z Jurijem Szczukinem w Warszawie. W ramach Pucharu Davisa dotarł z reprezentacją do półfinału, w którym Rosjanie ulegli Argentynie. W sierpniu Dawydienko zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. W singlu doszedł do 2 rundy, a w deblu do ćwierćfinału w parze z Igorem Andriejewem.

Dawydienko w sezonie 2009, od końca lipca doszedł do 5 finałów, które wygrał. Były to m.in. zwycięstwa w Szanghaju o randze ATP World Tour Masters 1000, gdzie w finale był lepszy od Rafaela Nadala, i w ATP World Tour Finals. W londyńskich zawodach ATP World Tour Finals pokonał w meczach grupowych Rafaela Nadala i Robina Söderlinga, a poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem. W półfinale Dawydienko wyeliminował Rogera Federera, a w finale Juana Martína del Potro. W sezonie tym Rosjanin był również w ćwierćfinale French Open, w którym odpadł po przegranej z Robinem Söderlingiem.

W styczniu 2010 roku Rosjanin wygrał turniej w Ad-Dausze, po meczach m.in. z Rogerem Federerem w półfinale i Rafaelem Nadalem w finale, a także awansował do ćwierćfinału Australian Open, gdzie tym razem lepszy był Federer. W lutym Dawydienko doznał kontuzji nadgarstka, która wykluczyła go z gry do połowy sezonu. Jednak po powrocie nie osiągał większych sukcesów, a sezon zakończył poza czołową dwudziestką w rankingu, na 22. pozycji.

W 2011 roku Dawydienko dotarł do finału w Ad-Dausze po wygranej m.in. nad Nadalem. Spotkanie o tytuł przegrał z Federerem. W maju zwyciężył w zawodach w Monachium, po finale z Florianem Mayerem. W 2012 roku uczestniczył po raz 3 na igrzyskach olimpijskich, w Londynie. Z konkurencji gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, podobnie jak i w deblu. W sezonie 2013 był w finale w Ad-Dausze. Pokonał tamże m.in. w półfinale Davida Ferrera, jednak mecz finałowy zakończył się porażką Dawydienki z Richardem Gasquetem.

W 2014 roku, w lutym, Rosjanin został mistrzem gry podwójnej w Montpellier razem z Denisem Istominem.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj

Gra pojedyncza (21–7)

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 stycznia 2003 Adelaide Twarda   Kristof Vliegen 6:2, 7:6(3)
Zwycięzca 2. 13 kwietnia 2003 Estoril Ceglana   Agustín Calleri 6:4, 6:3
Finalista 1. 25 maja 2003 Sankt Pölten Ceglana   Andy Roddick 3:6, 2:6
Zwycięzca 3. 2 maja 2004 Monachium (1) Ceglana   Martin Verkerk 6:4, 7:5
Zwycięzca 4. 17 października 2004 Moskwa (1) Dywanowa (hala)   Greg Rusedski 3:6, 6:3, 7;5
Zwycięzca 5. 21 maja 2005 Sankt Pölten (1) Ceglana   Jürgen Melzer 6:3, 2:6, 6:4
Finalista 2. 7 maja 2006 Estoril Ceglana   David Nalbandian 3:6, 4:6
Zwycięzca 6. 27 maja 2006 Pörtschach (2) Ceglana   Andrei Pavel 6:0, 6:3
Finalista 3. 16 lipca 2006 Båstad Ceglana   Tommy Robredo 2:6, 1:6
Zwycięzca 7. 6 sierpnia 2006 Sopot (1) Ceglana   Florian Mayer 7:6(6), 5:7, 6:4
Zwycięzca 8. 28 sierpnia 2006 New Haven Twarda   Agustín Calleri 6:4, 6:3
Zwycięzca 9. 15 października 2006 Moskwa (2) Dywanowa (hala)   Marat Safin 6:4, 5:7, 6:4
Zwycięzca 10. 5 listopada 2006 Paryż Dywanowa (hala)   Dominik Hrbatý 6:1, 6:2, 6:2
Zwycięzca 11. 14 października 2007 Moskwa (3) Twarda (hala)   Paul-Henri Mathieu 7:5, 7:6(9)
Zwycięzca 12. 6 kwietnia 2008 Miami Twarda   Rafael Nadal 6:4, 6:2
Finalista 4. 20 kwietnia 2008 Estoril Ceglana   Roger Federer 6:7(5), 2:1 krecz
Zwycięzca 13. 25 maja 2008 Pörtschach (3) Ceglana   Juan Mónaco 6:2, 2:6, 6:2
Zwycięzca 14. 15 czerwca 2008 Warszawa (2) Ceglana   Tommy Robredo 6:3, 6:3
Finalista 5. 17 listopada 2008 Tennis Masters Cup, Szanghaj Twarda (hala)   Novak Đoković 1:6, 5:7
Zwycięzca 15. 26 lipca 2009 Hamburg Ceglana   Paul-Henri Mathieu 6:4, 6:2
Zwycięzca 16. 2 sierpnia 2009 Umag Ceglana   Juan Carlos Ferrero 6:3, 6:0
Zwycięzca 17. 4 października 2009 Kuala Lumpur Twarda (hala)   Fernando Verdasco 6:4, 7:5
Zwycięzca 18. 18 października 2009 Szanghaj Twarda   Rafael Nadal 7:6(3), 6:3
Zwycięzca 19. 29 listopada 2009 ATP World Tour Finals, Londyn Twarda (hala)   Juan Martín del Potro 6:3, 6:4
Zwycięzca 20. 9 stycznia 2010 Ad-Dauha Twarda   Rafael Nadal 0:6, 7:6(8), 6:4
Finalista 6. 9 stycznia 2011 Ad-Dauha Twarda   Roger Federer 3:6, 4:6
Zwycięzca 21. 1 maja 2011 Monachium (2) Ceglana   Florian Mayer 6:3, 3:6, 6:1
Finalista 7. 5 stycznia 2013 Ad-Dauha Twarda   Richard Gasquet 6:3, 6:7(4), 3:6

Gra podwójna (2–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 17 października 2004 Moskwa Dywanowa (hala)   Igor Andriejew   Mahesh Bhupathi
  Jonas Björkman
3:6, 6:3, 6:4
Finalista 1. 16 października 2005 Moskwa Dywanowa (hala)   Igor Andriejew   Maks Mirny
  Michaił Jużny
1:5, 1:5
Finalista 2. 15 czerwca 2008 Warszawa Ceglana   Jurij Szczukin   Mariusz Fyrstenberg
  Marcin Matkowski
0:6, 6:3, 4–10
Zwycięzca 2. 9 lutego 2014 Montpellier Twarda (hala)   Denis Istomin   Marc Gicquel
  Nicolas Mahut
6:4, 1:6, 10–7

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)

edytuj
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open 2R 1R 1R 2R QF QF QF 4R QF 1R 1R 2R 2R 0 / 13 23–13
French Open 2R 2R 2R 1R SF QF SF 3R QF 2R 1R 3R 1R 0 / 13 26–13
Wimbledon 1R 1R 1R 2R 1R 4R 1R 3R 2R 1R 1R 0 / 11 7–11
US Open 1R 2R 2R 3R 2R SF SF 4R 4R 2R 3R 2R 2R 0 / 13 26–13
Wygrane turnieje 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 2 0 / 50 N/A
Bilans spotkań 2–3 2–4 2–4 3–4 11–4 13–4 17–4 8–4 9–3 6–3 3–4 1–4 4–3 1–2 N/A 82–50
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals SF RR RR F W 1 / 5 12–8
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells 1R 2R 3R 4R 3R 3R 2R 3R 2R 2R 0 / 10 10–8
Miami 2R 1R 2R 2R 4R 3R W 1R 2R 2R 1R 1 / 11 13–10
Monte Carlo 1R QF 3R 1R 2R SF QF 1R 2R 0 / 9 11–9
Madryt 1R 3R 2R 2R 3R 1R 2R 1R 0 / 8 4–7
Rzym 1R 2R 3R 1R 3R SF 3R 2R 1R 1R 1R 0 / 11 9–11
Montreal/Toronto 2R 3R 1R QF 3R QF 3R 2R QF 0 / 9 13–9
Cincinnati 1R QF 1R SF 2R 3R QF 2R 3R 2R 0 / 10 13–10
Szanghaj Nie ATP World Tour Masters 1000 W 2R 1 / 2 5–1
Paryż 1R 2R QF W 3R SF 3R QF 1R 1 / 9 15–8
Hamburg 2R 1R SF QF 3R 3R Nie ATP World Tour Masters 1000 0 / 6 10–6
Wygrane turnieje 0 / 2 0 / 8 0 / 6 0 / 9 1 / 9 0 / 8 1 / 9 1 / 7 0 / 5 0 / 8 0 / 5 0 / 7 0 / 2 3 / 85 N/A
Bilans spotkań 1–2 3–8 7–6 14–9 13–8 13–8 16–8 13–5 6–4 3–8 6–4 7–7 1–2 N/A 103–79
Ranking na koniec sezonu
79 81 44 28 5 3 4 5 6 22 41 44 53 250 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

edytuj
  1. Davydenko Announces Retirement From Professional Tennis. atpworldtour.com, 16 października 2014. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).
  2. James Buddell: Nikolay Davydenko: The Resilient Russian. atpworldtour.com, 16 października 2014. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).

Bibliografia

edytuj