Nina Sankari
 |
Ten artykuł od 2019-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Nina Sankari (ur. 23 czerwca 1953 w Temyrtau) – polska wolnomyślicielka, działaczka feministyczna, ateistyczna i laicka, tłumaczka, publicystka[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1953 |
|---|---|
Życiorys edytuj
Młodość edytuj
Przyjechała do Polski wraz z rodzicami w ramach repatriacji w 1958. Po pierwszym roku studiów filologii rosyjskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim kontynuowała studia jako stypendystka rządu polskiego na Państwowym Uniwersytecie w Symferopolu, uzyskując tytuł magistra filologii rosyjskiej. Po dwuletnim okresie pracy naukowej w Polsce wyjechała do Libanu, skąd, w związku z toczącą się wojną domową, przeniosła się do Francji, gdzie ukończyła studia magisterskie z języka i literatury francuskiej.
Działalność społeczna i publicystyczna edytuj
Jest działaczką organizacji pozarządowych: wiceprezeską Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów w latach 2007–2008 i w 2013–2014, prezeską Europejskiej Feministycznej Inicjatywy w latach 2009–2015 oraz członkinią europejskiego zarządu EFI. Współzałożycielka i wiceprezeska Fundacji im. Kazimierza Łyszczyńskiego[2] (od 2013), współzałożycielka Stowarzyszenia Koalicja Ateistyczna. Współzałożycielka i członkini komitetu koordynującego Międzynarodowego Stowarzyszenia Wolnej Myśli[3]. Uczestniczy w międzynarodowych kongresach i konferencjach feministycznych, wolnomyślicielskich i świeckich, m.in. w Paryżu, Londynie, Dublinie, Rzymie, Mediolanie, Brukseli, Oslo, Malmoe, Goeteborgu, Helsinkach, Tallinie, Budapeszcie, Skopje, Bejrucie i Kairze.
Jest autorką tekstów i tłumaczeń poruszających zagadnienia z dziedziny praw i sytuacji kobiet w Polsce i na świecie oraz wolności sumienia i ateizmu. W swoich artykułach łączy postawę feministki i wolnomyślicielki, podkreślając konieczność współdziałania środowisk feministycznych, ateistycznych, racjonalistycznych, humanistycznych, LGBT na rzecz realizacji postulatów wolnościowych, równościowych, demokratycznych i emancypacyjnych. Teksty Niny Sankari były publikowane m.in. na łamach Racjonalista.pl, Feminoteki, Faktów i Mitów, Faktycznie, Liberté!, Ar[e]te, La Raison, Biuletynu Giordano Bruno, Egalité, 50/50[4]., Regards de Femmes, Respublica, Charlie Hebdo[5]. Jest współzałożycielką i redaktorką kwartalnika Fundacji im. Kazimierza Łyszczyńskiego „Przegląd Ateistyczny”[6].
Nagrody edytuj
Uznana przez Gazetę Wyborczą za jedną z 50 śmiałych kobiet 2018 r., które zmieniają świat na lepszy[7]
W listopadzie 2018 r. na Świeckiej Konferencji w Londynie Nina Sankari dostała nagrodę za walkę na rzecz praw kobiet i świeckości (One law for All).
Nominowana do nagrody „Okulary Równości” 2019[potrzebny przypis].
Przypisy edytuj
- ↑ Nina Sankari: Ateizm to postęp, ateiści to konserwatyści ... [online], wyborcza.pl [dostęp 2021-09-01].
- ↑ STRONA GŁÓWNA – Fundacja im. Kazimierza Łyszczyńskiego – Ateizm, Racjonalizm, Świeckość [online] [dostęp 2019-05-17] (pol.).
- ↑ Atheist Freethinkers | Philosophical Materialism, Critical Thought, Secularism [online] [dostęp 2019-05-17] (ang.).
- ↑ en Pologne, les droits reproductifs et sexuels sont devenus le butin de guerre de l’Église [online] [dostęp 2019-05-20].
- ↑ Paulina Reiter, Nina Sankari: Bez uwolnienia Polski od opresji religijnej nie będzie tu wolności i demokracji [online], www.wysokieobcasy.pl [dostęp 2021-09-01].
- ↑ Przegląd Ateistyczny – Fundacja im. Kazimierza Łyszczyńskiego – Ateizm, Racjonalizm, Świeckość [online] [dostęp 2019-05-20] (pol.).
- ↑ 50 śmiałych 2018 [online], 50 śmiałych 2018 [dostęp 2019-05-17].