Nina Terentiew
Nina Barbara Terentiew-Kraśko (ur. 14 marca 1946 w Warszawie) – polska dziennikarka, prezenterka telewizyjna, w latach 1998–2006 dyrektor programowa TVP2, od 2007 dyrektor programowa telewizji Polsat.
| ||
 Nina Terentiew (2018) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1946 Warszawa | |
| Zawód, zajęcie | dziennikarka | |
| Odznaczenia | ||
  
| ||
ŻyciorysEdytuj
Córka Jerzego. Jest absolwentką polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1970–1971 odbyła staż zawodowy w Polskim Radiu Koszalin[1]. Pracę w Telewizji Polskiej rozpoczęła w 1971 w Redakcji Publicystyki Kulturalnej. Przygotowywała program kulturalny Pegaz. Później przygotowywała liczne filmy dokumentalne, reportaże i audycje poświęcone kulturze. Wśród programów, które sama prowadziła, były głównie rozmowy z zaproszonymi gośćmi w ramach cyklów XYZ, Rozmowy z..., Bezludna wyspa i Zwierzenia kontrolowane.
W 1980 została kierownikiem redakcji publicystyki TVP, a w 1986 szefem zespołu artystycznego TVP2, a w 1991 została dyrektorem ds. artystycznych TVP2. W 1991 uzyskała nominację na stanowisko zastępcy dyrektora ds. programowych TVP2. Od 1998 pełniła funkcję dyrektora programowego TVP2. 6 czerwca 2006 złożyła rezygnację, lecz zgodnie z okresem wypowiedzenia telewizyjnej Dwójce przewodziła do września 2006. Wraz z rezygnacją z funkcji dyrektora programowego TVP2 odeszła z Telewizji Polskiej.
Od 1 października 2006 do kwietnia 2007 była doradcą programowym właściciela oraz zarządu Telewizji Polsat ds. produkcji polskiej. Od kwietnia 2007 jest dyrektorem programowym Polsatu.
Jest autorką książki-zbioru wywiadów Zwierzenia kontrolowane.
Działała w Fundacji Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier”, należy do klubu „22” kierowanego przez Henrykę Bochniarz.
Życie prywatneEdytuj
Pierwszym mężem był Robert Terentiew, dziennikarz, publicysta, z którym ma syna Huberta[2], zaś drugim mężem dziennikarz Tadeusz Kraśko (ojciec Piotra Kraśki)[2]. Oba małżeństwa zakończyły się rozwodami.
MediaEdytuj
- Telewizja Polska (1971-2006)
- 1980: Kierownik Redakcji publicystycznej TVP.
- 1986-1991: Szef zespołu artystycznego TVP2.
- 1991: Zastępca dyrektora ds. programowych w TVP2.
- 1998-2006: Dyrektor programowy w TVP2.
- Polsat (od 2006)
- 2006-2007: Doradca programowy Polsatu.
- od 2007: Dyrektor programowy Polsatu.
Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj
- Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 października 2004, postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego za wybitne zasługi dla kultury polskiej)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (12 listopada 1998, postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju telewizji polskiej)[4]
- Order Za Zasługi III stopnia – Ukraina (2004)[5]
- Nagrody i wyróżnienia
- Nagroda Superwiktora (Wiktory 1996) dla osobowości telewizyjnych.
- Trzecie miejsce w kategorii Talk-show w plebiscycie Telekamery 2001
- Czerwona Kokardka (2003)[6]
- ArtPrezydent w latach 2014/2015 na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.): Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1993, s. 739. ISBN 83-223-2644-0.
- ↑ a b Caryca mediów, Nina Terentiew, nie zna słowa "emerytura". polskatimes.pl. [dostęp 12 grudnia 2013].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 9, poz. 160.
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 7, poz. 92.
- ↑ Указ Президента України № 1302/2004 (ukr.). president.gov.ua. [dostęp 29 kwietnia 2011].
- ↑ Czerwona Kokardka w Polsce na stronie Krajowego Centrum ds. AIDS. aids.gov.pl. [dostęp 30 grudnia 2012].