Wikipedia

Nino Niederreiter

Nino Niederreiter (ur. 8 września 1992 w Chur) – szwajcarski hokeista, reprezentant Szwajcarii, olimpijczyk.

Nino Niederreiter
Ilustracja
Nino Niederreiter po finale mistrzostw świata 19 maja 2013
Data i miejsce urodzenia

8 września 1992
Chur

Obywatelstwo

Szwajcaria

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy / prawoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

Nashville Predators

Draft

CHL 2009, numer: 2 (1 runda)
Portland Winterhawks

Draft

KHL 2010, numer: 90 (4 runda)
Awangard Omsk

Draft

NHL 2010, numer: 5 (1 runda)
New York Islanders

Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera hokejowa edytuj

Hokej juniorski edytuj

Jest wychowankiem klubu EHC Chur w swoim rodzinnym mieście. Na początku kariery Niederreiter grał w juniorskich zespołach HC Davos oraz uczestniczył w trzech spotkaniach play-off tej drużyny seniorskiej w sezonie 2008/2009 ligi National League A (miał wówczas 16 lat).

Jako jeden z nielicznych zawodników szwajcarskich zdecydował się na grę w hokeja w Ameryce Północnej, chcąc łatwiej przedostać się do ligi National Hockey League (NHL). Poprzedni Szwajcarzy, którzy zostali wybrani w pierwszej rundzie draftu NHL, tacy jak Luca Cereda czy Michel Riesen, zostali określeni mianem "szwajcarskie pudła" (w znaczeniu "nietrafione decyzje"), które nigdy nie zrobiły wielkiej kariery w NHL[1]. Niederreiter poszedł jednak w ślady swojego rodaka Luci Sbisy i zadeklarował chęć udziału w Canadian Hockey League Import Draft – draftu rozgrywek Canadian Hockey League (CHL). Został wówczas wybrany przez drużynę ligi WHL (jeden z trzech członków ligi CHL) – Portland Winterhawks.

W swoim inauguracyjnym sezonie odniósł pierwsze sukcesy. Dobre wyniki zdecydowały o wyborze Niederreitera do gry w prestiżowym CHL Top Prospects Game, w którym grał w drużynie trenera Booby'iego Orra. Wystąpił w konkursie Breakaway Challenge, czyli na najefektowniejszą strzeloną bramkę z rzutu karnego. Szwajcar był najbardziej kreatywny w tych zawodach, czego wynikiem były trzy najwyższe noty sędziowskie (10)[2]. W samym meczu zdobył pierwszą bramkę dla zespołu Orra. Ostatecznie zwyciężyła drużyna Dona Cherry'ego 4:2[3].

W pierwszym sezonie gry w Ameryce Północnej Niederreiter zdobył dla drużyny z Portland 36 bramek[4]. Wynik ten dał mu osiemnaste miejsce (drugie wśród debiutantów) w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi[5]. Dodatkowo 24 razy asystował przy bramkach kolegów z zespołu. W sumie dało mu to 60 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej sezonu zasadniczego i czwarte miejsce wśród zawodników Winterhawks[4]. Zagrał również w trzynastu meczach fazy play-off, gdzie uzyskał 8 bramek i 8 asyst[6]. Na koniec sezonu władze ligi WHL wyróżniły Niederreitera wyborem do drugiego zespołu gwiazd jednej z dwóch głównych jednostek podziału ligi – Konferencji Zachodniej[7].

 
Nino Niederreiter w barwach Portland Winterhawks (2010)

Urząd NHL Central Scouting Bureau (odpowiedzialny za ustalanie szans na udział hokeistów w drafcie) przewidywał, iż Niederreiter zostanie wybrany w pierwszej rundzie draftu NHL jako czwarty szwajcarski hokeista w historii. Analityk kanadyjskiej stacji telewizyjnej TSN – Bob McKenzie uważał zaś, że Szwajcar mógłby stać się najlepszym zawodnikiem swojej nacji w historii[8]. Przedstawiając listę dotyczącą najbardziej perspektywicznych zawodników szkolących się w Ameryce Północnej NHL Central Scouting Bureau sklasyfikowała Niederreitera na 14. pozycji w rankingu śródrocznym[9], zaś w finałowym rankingu na 12. pozycji[10]. Te przewidywania zaowocowały wyborem Niederreitera przez klub New York Islanders jako piątego zawodnika draftu, dzięki czemu faktycznie stał się najwyżej wybranym zawodnikiem pochodzącym ze Szwajcarii w historii NHL. Do tej pory najwyżej wybranym zawodnikiem był Michel Riesen, który w 1997 roku został wybrany przez Edmonton Oilers jako 14. zawodnik[11].

Hokej profesjonalny edytuj

 
Niederreiter w 2010 roku zagrał dla New York Islanders 9 meczów

W czerwcu 2010 roku dwa razy uczestniczył w draftach, systemie wyboru nowych graczy do lig zawodowych. Najpierw 4 czerwca w rosyjskim mieście Mytiszczi został wybrany w ramach KHL Junior Draft edycji 2010 do rozgrywek KHL przez klub Awangard Omsk (w rundzie 4 z numerem 90). Trzy tygodnie później, 25 czerwca w amerykańskim Los Angeles Niederreiter został wybrany jako piąty zawodnik całego draftu NHL w 2010 przez klub New York Islanders. Tym samym był pierwszym zawodnikiem pochodzącym z Europy, który podczas tego draftu został wybrany, mimo że był szkolony w Ameryce Północnej. Po tym wydarzeniu, we wrześniu podpisał trzyletni kontrakt z zespołem z Long Island[12]. W dniu debiutu w meczu NHL przeciwko Dallas Stars 9 października 2010 roku został najmłodszym zawodnikiem w historii Islanders[13] (poprzednio najmłodszy był David Chyzowski). Swoją pierwszą bramkę zdobył 13 października 2010 roku pokonując bramkarza Washington Capitals, Czecha Neuvirtha. Dzięki temu stał się najmłodszym zawodnikiem Islanders, który zdobył bramkę oraz czwartym pod tym względem w lidze od momentu ekspansji ligi NHL w 1967 roku. Jedynie Grant Mulvey (18 lat, 32 dni), Jordan Staal (18 lat, 32 dni) oraz Patrick Marleau (18 lat, 34 dni) zdobywali swoją pierwszą bramkę w młodszym wieku[14].

28 października 2010 roku zespół Islanders ogłosił, że Niederreiter wróci do swojego poprzedniego zespołu w celu dalszego rozwoju zawodnika. Jako że rozegrał jedynie dziewięć meczów w NHL, kontrakt zawodnika został restartowany (rozgrywając 10 meczów w sezonie zawodnik uzyskuje wartość pierwszego roku kontraktu)[15]. Podczas okresu gry w Portland Niederreiter wystąpił w 55 spotkaniach sezonu zasadniczego, w których zdobył 41 bramek i 29 asyst, zaś w rozgrywkach posezonowych zagrał 21 meczów, zdobywając w nich 9 bramek i 18 asyst. Z zespołem Winterhawks awansował do finału ligi Western Hockey League, przegrywając w rywalizacji o Ed Chynoweth Cup z Kootenay Ice[16].

Przygotowania do sezonu 2011/2012 rozpoczął w bardzo dobrym stylu, dzięki czemu po pierwszym okresie przygotowawczym znalazł się w pierwszej linii ataku razem z Mattem Moulsonem i Johnem Tavaresem, jednakże w odbywającym się 30 września meczu towarzyskim z drużyną New Jersey Devils doznał kontuzji pachwiny[17]. Po powrocie do zdrowia zagrał sześć meczów w zespole farmerskim Islanders – Bridgeport Sound Tigers[18].

W sezonie 2011/2012 po raz pierwszy zagrał w meczu ligi w spotkaniu derbowym z New York Rangers. 2 grudnia zdobył jedyną bramkę w sezonie. Miało to miejsce w meczu przeciwko Chicago Blackhawks. Spotkanie to rozstrzygnęły rzuty karne, w których jako drugi w swoim zespole strzelał Niederreiter (jednak nie wykorzystał swojego najazdu). Mecz wygrała drużyna z Chicago[19]. Dzień później w pierwszej tercji meczu przeciwko Dallas Stars doznał wstrząśnienia mózgu[20], który spowodował Mark Fistric szarżą pod bandą w środkowej części lodowiska. W wyniku tego zdarzenia zawodnik drużyny z Teksasu został zawieszony na trzy mecze[21], a Szwajcar nie uczestniczył w kolejnych pięciu spotkaniach[22]. Po tym zdarzeniu rozegrał jeszcze 49 spotkań sezonu zasadniczego, jednak grając wspólnie z weteranami Reasonerem oraz Pandolfo w czwartej linii ataku i skupiając się na zdobyciu doświadczenia w grze defensywnej nie poprawił swojego dorobku w klasyfikacji kanadyjskiej.

W sezonie 2012/2013 podczas trwania lockoutu został asygnowany do filii zespołu Islanders - Bridgeport Sound Tigers[23]. Po zakończeniu przerwy w rozgrywkach NHL zawodnik jednak nie powrócił do zespołu z Nowego Jorku i rozegrał cały sezon w American Hockey League, zdobywając w 74 spotkaniach 50 punktów.

30 czerwca 2013 został zawodnikiem Minnesota Wild. Nowojorski klub przekazał go w drodze w wymiany, w ramach której do Islanders trafił Cal Clutterbuck oraz uzgodniono wyrównanie w postaci miejsca w przyszłym drafcie NHL[24]. W nowym zespole zawodnik częściej znajdował się na lodzie w wyniku czego stał się szóstym najskuteczniejszym zawodnikiem sezonu zasadniczego w zespole. W tym sezonie Niederreiter wystąpił swoich pierwszych meczach fazy play-off ligi NHL. W siódmym meczu pierwszej rundy jego bramka zdobyta w dogrywce zadecydowała o awansie Minnesoty do dalszej części rywalizacji o Puchar Stanleya[25]. Te osiągnięcia spowodowały, iż we wrześniu 2014 klub z Minnesoty przedłużył umowę z Niederreiterem o trzy lata[26]. W nowym sezonie poprawił swój rekord punktowy w pojedynczym sezonie o jeden punkt zdobywając 24 gole i 13 asyst.

Sezon 2015/2016 rozpoczął od gry w trzeciej linii razem z Erikiem Haulą i Jasonem Pominvillem. Pomimo tego szybko ten atak stał się najskuteczniejszym w zespole. Ostatecznie Niederreiter został trzecim strzelcem sezonu zasadniczego w zespole Wild. Będąc gorszym pod tym względem jedynie od Zacha Parise i Coyle'a. W fazie play-off w spotkaniach przeciwko Dallas Stars był drugim zawodnikiem klasyfikacji kanadyjskiej w zespole.

W styczniu 2019 został zawodnikiem Carolina Hurricanes, przetransferowany w toku wymiany za Victora Raska[27][28]. W lipcu 2022 podpisał dwuletnią umowę z Nashville Predators[29].

Kariera reprezentacyjna edytuj

 
Nino Niederreiter w barwach reprezentacji Szwajcarii w meczu z Kanadą (29.04.2012)

Niederreiter po raz pierwszy uczestniczył w międzynarodowym turnieju podczas odbywających się w rosyjskim Kazaniu – Mistrzostw świata do lat 18 w hokeju na lodzie. Podczas tego turnieju reprezentował Szwajcarię sześciokrotnie zdobywając w tym czasie dwa punkty – jedną bramkę (przeciwko Danii w grupie spadkowej) oraz jedną asystę. Szwajcaria ostatecznie zajęła wtedy ósme miejsce – ostatnie dające utrzymanie wśród najlepszych juniorskich drużyn międzynarodowych. Rok później ponownie wystartował w Mistrzostwach świata do lat 18. Turniej w 2009 roku odbył się w Stanach Zjednoczonych. Niederreiter zagrał w sześciu meczach, zdobywając sześć punktów: 3 bramki i 3 asysty. Szwajcarzy zajęli w tym turnieju również ósme miejsce.

W 2010 roku po raz pierwszy zagrał w Mistrzostwach Świata Juniorów prowadząc reprezentację Szwajcarii do pierwszego od 2002 roku awansu Helwetów do półfinału. Niederreiter został wybrany zawodnikiem meczu podczas konfrontacji z reprezentacjami: Słowacji w fazie grupowej oraz Rosji w ćwierćfinale, podczas którego zdobył dwie decydujące o awansie bramki[30]. Pierwszego gola zdobył na 33 sekundy przed końcem regulaminowego czasu gry, doprowadzając do remisu i dogrywki, w której w dziesiątej minucie zdobył decydującą bramkę[31]. Ostatecznie turniej zakończył z sześcioma bramkami oraz czterema asystami, co dało w sumie dziesięć punktów w klasyfikacji kanadyjskiej. Dało mu to 7. miejsce wśród zawodników turnieju. Te osiągnięcia sprawiły, że Szwajcar został wybrany do drużyny gwiazd turnieju[32].

Wiosną tego samego roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Szwajcarii, z którą wystąpił na Mistrzostwach Świata. Podczas turnieju Szwajcarzy dotarli do ćwierćfinału, ulegając w nim reprezentacji gospodarzy, Niemiec[33].

W 2011 roku ponownie zagrał na turnieju Mistrzostw Świata elity juniorów. Selekcjoner kadry Szwajcarii Richard Jost mianował go kapitanem zespołu[34]. Niederreiter spisał się bardzo dobrze już w pierwszym spotkaniu, zdobywając w dziesiątej minucie spotkania swoją pierwszą bramkę w turnieju. Dodatkowo asystował przy bramce Romaina Loeffela[35]. Ponadto jeszcze dwukrotnie zdobywał punkty. Najpierw w meczu fazy grupowej przeciwko Słowacji strzelił gola[36], a następnie asystował przy bramce dającej wyrównanie w spotkaniu przeciwko Finlandii w spotkaniu o piąte miejsce. Mecz zakończył się po konkursie rzutów karnych, w których Niederreiter nie pokonał bramkarza rywali. Ostatecznie Szwajcarzy zajęli piątą pozycję w turnieju[37].

W 2012 roku nie zagrał w mistrzostwach świata juniorów. Powodem jego absencji był wstrząs mózgu, którego się nabawił w środku sezonu ligowego w meczu przeciwko Dallas Stars[20]. Nino szybko wrócił do gry i po zakończeniu sezonu przez drużynę New York Islanders został powołany do reprezentował Szwajcarii na mistrzostwach świata seniorów. Zanim jednak na nich wystąpił zagrał w czterech spotkaniach towarzyskich. W jednym z nich w meczu przeciwko Szwecji zdobył dwie bramki[38]. Dodatkowo grał również w spotkaniach przeciwko Kanadyjczykom. W samym turnieju zawodnik w sześciu spotkaniach nie zdobył żadnego punktu, dostając jedną karę mniejszą.

Podczas mistrzostw świata w Sztokholmie był ważną postacią zespołu. Zagrał we wszystkich spotkaniach swojej reprezentacji, prowadząc ją do pierwszego od 1953 roku srebrnego medalu mistrzostw świata. Był drugim po Romanie Josi najskuteczniejszym Szwajcarem na tym turnieju[39].

W Soczi po raz pierwszy uczestniczył w turnieju olimpijskim, jednak nie zdobył w nim ani jednego punktu. Dwa lata później w Moskwie na mistrzostwach świata w sześciu spotkaniach fazy grupowej zdobył sześć punktów w klasyfikacji kanadyjskiej, po trzy za bramki i asysty.

W barwach zespołu Europy brał udział w turnieju Pucharu Świata 2016.

Podczas edycji mistrzostw świata w 2018 zdobył ze Szwajcarią po raz drugi srebrny medal (w finałowym meczu w serii najazdów nie wykorzystał swojej szansy[40]).

Potem uczestniczył w edycji MŚ 2019.

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

    Sezon regularny   Play-off
Sezon Drużyna Liga M G A Pkt MIN M G A Pkt MIN
2006/07 HC Davos U18 Elite Novizen 32 43 19 62 38 — — — — —
2007/08 HC Davos U18 Elite Novizen 32 39 26 65 62 — — — — —
2007/08 HC Davos U20 Elite Jr. A 5 5 1 6 4 — — — — —
2008/09 HC Davos U18 Elite Novizen 6 6 6 12 6 — — — — —
2008/09 HC Davos U20 Elite Jr. A 30 20 14 34 44 — — — — —
2008/09 HC Davos NLA — — — — — 3 0 1 1 0
2009/10 Portland Winterhawks WHL 65 36 24 60 68 13 8 8 16 16
2010/11 New York Islanders NHL 9 1 1 2 8 — — — — —
2010/11 Portland Winterhawks WHL 55 41 29 70 67 21 9 18 27 30
2011/12 New York Islanders NHL 55 1 0 1 12 — — — — —
2011/12 Bridgeport Sound Tigers AHL 6 3 1 4 4 — — — — —
2012/13 Bridgeport Sound Tigers AHL 74 28 22 50 38 — — — — —
2013/14 Minnesota Wild NHL 81 14 22 36 44 13 3 3 6 8
2014/15 Minnesota Wild NHL 80 24 13 37 28 10 4 1 5 10
2015/16 Minnesota Wild NHL 82 20 23 43 36 6 1 5 6 4
NLA ogółem — — — — — 3 0 1 1 0
WHL ogółem 120 77 53 130 135 34 17 26 43 46
AHL ogółem 80 31 23 54 42 — — — — —
NHL ogółem 307 60 59 119 128 29 8 9 17 22

M – mecze, G – gole, A – asysty, Pkt – Punktacja kanadyjska, MIN – minuty spędzone na ławce kar

Międzynarodowe edytuj

Rok Drużyna Turniej   M G A Pkt MIN Rezultat drużyny
2008 Szwajcaria MŚ U18 6 1 1 2 2 8. miejsce
2009 Szwajcaria MŚ U18 6 3 3 6 16 8. miejsce
2010 Szwajcaria MŚJ 7 6 4 10 10 4. miejsce
2010 Szwajcaria MŚ 4 0 0 0 4 5. miejsce
2011 Szwajcaria MŚJ 6 2 2 4 12 5. miejsce
2012 Szwajcaria MŚ 6 0 0 0 2 11. miejsce
2013 Szwajcaria MŚ 10 5 3 8 2   miejsce
2014 Szwajcaria IO 4 0 0 0 2 9. miejsce
2016 Szwajcaria MŚ 7 3 3 6 2 11. miejsce
Mecze juniorskie 25 12 10 22 40
Mecze seniorskie 31 8 6 14 12

M – mecze, G – gole, A – asysty, Pkt – Punktacja kanadyjska, MIN – minuty spędzone na ławce kar

Sukcesy edytuj

Reprezentacyjne
Klubowe
Indywidualne

Przypisy edytuj

  1. ↑ Martin Merk: Niederreiter riding high. iihf.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  2. ↑ Adam Kimelman: Orr tops Cherry at CHL/NHL Top Prospects skills contest. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  3. ↑ Adam Kimelman: Team Cherry wins CHL Top Prospects game, 4–2. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  4. ↑ a b 2009–10 Regular Season – Portland Winterhawks. whl.ca. [dostęp 2012-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-15)]. (ang.).
  5. ↑ Leaders 2009–10 Regular Season – Goals. whl.ca. [dostęp 2012-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-15)]. (ang.).
  6. ↑ Nino Niederreiter – Prospect Card. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  7. ↑ Dyan LeBourdais: Niederreiter rarns a shot. islanders.nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  8. ↑ Bob McKenzie: McKenzie: Canada must pay attention to Niederreiter, Conz. tsn.ca. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  9. ↑ North American Skaters Midterm Rankings. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  10. ↑ North American Skaters Final Rankings. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-14)]. (ang.).
  11. ↑ Adam Kimelman: Taylor Hall, Tyler Seguin selections start to wild first round. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  12. ↑ Dyan LeBourdais: Niederreiter signs contract. islanders.nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  13. ↑ Brian Compton: Niederreiter sticking with Islanders. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  14. ↑ Niederreiter becomes youngest Islander scorer. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  15. ↑ Brian Compton: Islanders return Niederreiter to junior club. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  16. ↑ Kootenay Ice crowned WHL champions. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  17. ↑ Arthur Staple: Isles' Niederreiter suffers groin injury. newsday.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  18. ↑ Michael Fornabaio, Staff Writer: Niederreiter getting healthy in limited Sound Tiger action. newsday.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  19. ↑ Brian Hedger: Blackhawks top Islanders 5–4 in shootout. nhl.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  20. ↑ a b Mike G. Morreale: Swiss ready to roll without Niederreiter. nhl.com. [dostęp 2011-12-13]. (ang.).
  21. ↑ Mark Fistric suspended three games for charging. nhl.com. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  22. ↑ Seth Schniebolk: Key Islanders Return vs. Wild; My Issue with the Handling of Nino. proudtopuck.com. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  23. ↑ Islanders Assign 21 Players. islanders.nhl.com. [dostęp 2012-09-14]. (ang.).
  24. ↑ Wild Acquires Niederreiter. wild.nhl.com, 2013-06-30. [dostęp 2013-07-01]. (ang.).
  25. ↑ Dan Rosen: Wild win Game 7 in OT, will face Blackhawks. wild.nhl.com. [dostęp 2014-09-12]. (ang.).
  26. ↑ Wild Acquires Niederreiter. wild.nhl.com, 2014-09-11. [dostęp 2014-09-12]. (ang.).
  27. ↑ Wild acquires Rask from Hurricanes. nhl.com, 2019-01-17. [dostęp 2019-01-17]. (ang.).
  28. ↑ Canes Acquire Niederreiter from Wild. nhl.com, 2019-01-17. [dostęp 2019-01-17]. (ang.).
  29. ↑ https://www.nhl.com/predators/news/nashville-predators-sign-nino-niederreiter-to-two-year-8-million-contract/c-335049180
  30. ↑ Best players per game. iihf.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  31. ↑ Martin Merk: Niederreiter shuts down Russia. iihf.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  32. ↑ 2010 IIHF World U20 Championship – All Stars. iihf.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  33. ↑ Nino Niederreiter Named To Switzerland's World Championship Team. oursportscentral.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  34. ↑ Jeremy Sandler: Niederreiter the secret to success for Swiss. vancourier.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  35. ↑ Andrew Podnieks: Swiss outlast Germany 4–3. iihf.com. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  36. ↑ Jarosław Grabowski: MŚ U-20: Szwecja znów lepsza od Czechów. hokej.net. [dostęp 2012-02-27]. (pol.).
  37. ↑ Joeri Loonen, Martin Merk: Swiss finish fifth. hokej.net. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  38. ↑ Sweden-Switzerland, Euro Hockey Challenge. swehockey.se. [dostęp 2012-04-20]. (ang.).
  39. ↑ Scoring Leaders. iihf.com. [dostęp 20132-05-19]. (ang.).
  40. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-24)].
  41. ↑ http://reports.iihf.hockey/Hydra/415/IHM415000_85J_9_0.pdf
  42. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-24)].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nino_Niederreiter&oldid=71405744”