Nitokris

	Nitokris; Neitaquerti
	Nitokris; Neitaquerti
	władca Egiptu
Okres	od 2218 p.n.e.?; do 2216 p.n.e.?
Koronacja	{{{1. koronacja}}}
Poprzednik	Merenre II
Następca	pierwszy okres przejściowy
	królowa Egiptu
Jako żona	Merenre II
	Dane biograficzne
Dynastia	VI dynastia
Data śmierci	2216 p.n.e.?
Przyczyna śmierci	samobójstwo?
Mąż	Merenre II

Nitokris (stgr. Νίτωκρις, egip. Neitaquerti, co znaczy Neit-jest-najdoskonalsza) – ostatni władca starożytnego Egiptu z VI dynastii, a jednocześnie pierwsza kobieta na tronie Dolnego i Górnego Egiptu rządząca samodzielnie i, przynajmniej nominalnie, uważana za władcę całego kraju.

Neitaquerti w hieroglifach

Lata panowaniaEdytuj

ok. 2200 p.n.e. (Grimal)
2218 p.n.e. – 2216 p.n.e. (Kwiatkowski)
ok. 2180 p.n.e. (Schneider)

Papirus turyński określa czas sprawowania przez nią władzy na 2 lata, 1 miesiąc i 1 dzień, Maneton przypisuje jej 12, a Eratostenes – 6 lat rządów.

LegendyEdytuj

Legenda, którą Herodot przekazuje w swoich Dziełach mówi, że jej mąż został zamordowany, a Nitokris, znając zabójców, zaprosiła ich na ucztę, podczas której otworzyła sekretny kanał, przez który woda zalała komnatę, topiąc biesiadników^[1]. Następnie, chcąc uniknąć zemsty, popełniła samobójstwo, zamykając się w komorze pełnej popiołów. Niektórzy badacze dziejów starożytnego Egiptu nie wykluczają też takiego przebiegu wydarzeń. W czasach greckich przeszła do legendy jako Rodopis, kurtyzana i mityczna fundatorka trzeciej piramidy (Mykerinosa) w Gizie.

FaktyEdytuj

Dane odnośnie do jej panowania są bardzo niepewne. Była siostrą i żoną Merenrego II. Po jego śmierci wybuchły w kraju niepokoje społeczne, w czasie których pojawiło się wielu uzurpatorów. Nitokris zdołała ich usunąć i sama objęła rządy. Niestety, nie odnaleziono dotychczas żadnych świadectw archeologicznych mówiących o jej panowaniu. Nie wiadomo również, gdzie została pochowana.

PrzypisyEdytuj

↑ Jacq Christian: Egipcjanki. Barbara Tkaczow (tłum.). Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 44. ISBN 978-83-7391-771-2.

BibliografiaEdytuj

Grimal N.: Dzieje starożytnego Egiptu. Warszawa: PIW, 2004, s. 98. ISBN 83-06-02917-8.
Kwiatkowski B.: Poczet faraonów. Warszawa: Iskry, 2002, s. 194-195. ISBN 83-207-1677-2.
Schneider Th.: Leksykon faraonów. Warszawa-Kraków: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 206-207. ISBN 83-01-13479-8.

[1] Jacq Christian: Egipcjanki. Barbara Tkaczow (tłum.). Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 44. ISBN 978-83-7391-771-2.

[1]