Wikipedia

WWE No Mercy

(Przekierowano z No Mercy (2003))

No Mercy – zakończony cykl corocznych gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w październiku (z wyjątkiem edycji z 2017) przez WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz za pośrednictwem WWE Network. Pierwsza gala z cyklu No Mercy odbyła się 16 maja 1999 w Manchesterze w Anglii. No Mercy było później organizowane corocznie w październiku i od 2003 do 2006 było ekskluzywne dla zawodników z brandu SmackDown!. W 2009 cykl został zastąpiony przez cykl Hell in a Cell[1].

No Mercy
Promocja

WWE

Brandy

Raw (2002; 2007–2008; 2017)
SmackDown (2002–2008; 2016)
ECW (2007–2008)

Pierwsza gala

No Mercy (UK)

W 2016 po przywróceniu podziału WWE na brandy, cykl został przywrócony i ponownie był ekskluzywny dla zawodników brandu SmackDown, lecz przyszłoroczna edycja gali po raz pierwszy została przypisana dla przeciwnego brandu Raw. W 2018 zniesiono podział gal pay-per-view dla konkretnych brandów, jednakże zrezygnowano z dalszej organizacji gal No Mercy[2].

Lista gal edytuj

Gala brandu Raw Gala brandu SmackDown Gala brandu NXT
Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru
No Mercy (UK)
16 maja 1999 		Manchester, Anglia M.E.N. Arena Stone Cold Steve Austin (c) vs. The Undertaker vs. Triple H
Anything Goes match o WWF Championship
No Mercy (1999)
17 października 1999 		Cleveland, Ohio Gund Arena Triple H (c) vs. Stone Cold Steve Austin
Anything Goes match o WWF Championship
No Mercy (2000)
22 października 2000 		Albany, Nowy Jork Pepsi Arena The Rock (c) vs. Kurt Angle
No Disqualification match o WWF Championship
No Mercy (2001)
21 października 2001 		Saint Louis, Missouri Savvis Center Stone Cold Steve Austin (c) vs. Kurt Angle vs. Rob Van Dam
Triple Threat match o WWF Championship
No Mercy (2002)
20 października 2002 		North Little Rock, Arkansas Alltel Arena Brock Lesnar (c) vs. The Undertaker
Hell in a Cell match o WWE Championship
No Mercy (2003)
19 października 2003 		Baltimore, Maryland 1st Mariner Arena Brock Lesnar (c) vs. The Undertaker
Biker Chain match o WWE Championship
No Mercy (2004)
3 października 2004 		East Rutherford, New Jersey Continental Airlines Arena John „Bradshaw” Layfield (c) vs. The Undertaker
Last Ride match o WWE Championship
No Mercy (2005)
9 października 2005 		Houston, Teksas Toyota Center Batista (c) vs. Eddie Guerrero
Singles match o World Heavyweight Championship
No Mercy (2006)
8 października 2006 		Raleigh, Karolina Północna RBC Center King Booker (c) vs. Bobby Lashley vs. Batista vs. Finlay
Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship
No Mercy (2007)
7 października 2007 		Rosemont, Illinois Allstate Arena Triple H (c) vs. Randy Orton
Last Man Standing match o WWE Championship
No Mercy (2008)
5 października 2008 		Portland, Oregon Rose Garden Chris Jericho (c) vs. Shawn Michaels
Ladder match o World Heavyweight Championship
No Mercy (2016)
9 października 2016 		Sacramento, Kalifornia Golden 1 Center Randy Orton vs. Bray Wyatt
Singles match
No Mercy (2017)
24 września 2017[3]		 Los Angeles, Kalifornia Staples Center Brock Lesnar (c) vs. Braun Strowman
Singles match o WWE Universal Championship
NXT No Mercy (2023)
30 września 2023 		Bakersfield, Kalifornia Mechanics Bank Arena Becky Lynch (c) vs. Tiffany Stratton
Extreme Rules match o NXT Women’s Championship

Wyniki gal edytuj

UK edytuj

No Mercy (UK)
Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Data

16 maja 1999

Widownia

18 107[4]

Hala

M.E.N. Arena

Miejsce

Manchester, Anglia

Gale pay-per-view – chronologicznie
Backlash: In Your House No Mercy (UK) Over the Edge (1999)
No Mercy – chronologicznie
— No Mercy (UK) No Mercy (1999)

No Mercy (UK) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 16 maja 1999 w M.E.N. Arnea w Manchesterze w Anglii. Emisja była przeprowadzana na żywo wyłącznie w Wielkiej Brytanii w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się osiem walk. Walką wieczoru był Anything Goes match o WWF Championship, gdzie Stone Cold Steve Austin zdołał obronić mistrzostwo pokonując The Undertakera i Triple H’a. Oprócz tego Shane McMahon pokonał X-Paca i obronił WWF European Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 Tiger Ali Singh pokonał Gillberga Singles match 01:05
2 The Ministry of Darkness (Viscera, Faarooq i Bradshaw) pokonali The Brood (Gangrela, Edge’a i Christiana) Six-man tag team match 13:49
3 Steve Blackman pokonał Droza poprzez submission Singles match 07:43
4 Kane pokonał Mideona przez dyskwalifikację Singles match 04:34
5 Nicole Bass pokonała Tori Singles match 00:27
6 Shane McMahon (c) pokonał X-Paca Singles match o WWF European Championship 08:26
7 Billy Gunn pokonał Mankinda Singles match 12:17
8 Stone Cold Steve Austin (c) pokonał The Undertakera (z Paulem Bearerem) i Triple H’a (z Chyną) Anything Goes match o WWF Championship 18:27
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

1999 edytuj

No Mercy (1999)
Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

Eidos Interactive

Data

17 października 1999

Widownia

18 742[5]

Hala

Gund Arena

Miejsce

Cleveland, Ohio

Gale pay-per-view – chronologicznie
Rebellion (1999) No Mercy (1999) Survivor Series (1999)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (UK) No Mercy (1999) No Mercy (2000)

No Mercy (1999) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 17 października 1999 w Gund Arena w Cleveland w stanie Ohio. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu No Mercy, a także druga zorganizowana pod tą samą nazwą w 1999 (edycja z maja była galą wyprodukowaną w Manchesterze w Anglii).

Podczas gali odbyło się dziewięć walk. The Fabulous Moolah wygrała WWF Women’s Championship pokonując Ivory i stając się najstarszą mistrzynią w historii federacji. Chyna zdołała pokonać Jeffa Jarretta i zdobyć WWF Intercontinental Championship, wskutek czego stała się pierwszą żeńską zawodniczką z tym tytułem w dorobku. W walce wieczoru Triple H pokonał Stone Colda Steve’a Austina i obronił WWF Championship.

Krytycy pozytywnie ocenili galę. Redaktorzy z serwisów SLAM! Wrestling oraz 411mania.com ocenili ją osiem na dziesięć punktów. Pojedynek tag teamów w ladder matchu był najlepiej ocenianą walką gali.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 The Godfather pokonał Mideona (z Viscerą) Singles match 7:30
2 The Fabulous Moolah (z Mae Young) pokonała Ivory (c) Singles match o WWF Women’s Championship 2:50
3 The Hollys (Hardcore Holly i Crash Holly) pokonali The New Age Outlaws (Billy’ego Gunna i Road Dogga) przez dyskwalifikację Tag team match 10:32
4 Chyna pokonała Jeffa Jarretta (c) (z Miss Kitty) Good Housekeeping match o WWF Intercontinental Championship 8:25
5 The Rock pokonał The British Bulldoga Singles match 7:21
6 The New Brood (Matt Hardy i Jeff Hardy) (z Gangrelem) pokonali Edge’a i Christiana Tag team ladder match o usługi menadżerskie Terri Runnels i 100 000 dolarów 16:40
7 Val Venis pokonał Mankinda Singles match 9:18
8 X-Pac pokonał Bradshawa, Kane’a i Faarooqa Four corners elimination match 10:15
9 Triple H (c) pokonał Stone Colda Steve’a Austina Anything Goes match o WWF Championship 21:55
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

2000 edytuj

No Mercy (2000)
Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

Presto

Data

22 października 2000

Widownia

14 342

Hala

Pepsi Arena

Miejsce

Albany, Nowy Jork

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2000) No Mercy (2000) Survivor Series (2000)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (1999) No Mercy (2000) No Mercy (2001)

No Mercy (2000) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 22 października 2000 w Pepsi Arena w Albany w stanie Nowy Jork. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk. W walce wieczoru Kurt Angle pokonał The Rocka w No Disqualification matchu i po raz pierwszy w karierze zdobył WWF Championship. Oprócz tego Triple H pokonał Chrisa Benoit w singlowej walcej, zaś No Holds Barred match pomiędzy Rikishim i Stone Cold Steve’em Austinem zakończył się bez rezultatu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von) wyeliminowali jako ostatnich Right to Censor (The Goodfathera i Bulla Buchanana) The Dudley Boyz Invitational Tables match 12:18
2 The APA (Bradshaw i Faarooq) i Lita vs. T & A (Test i Albert) i Trish Stratus zakończyło się bez rezultatu Mixed tag team match 00:00
3 Chris Jericho pokonał X-Paca Steel Cage match 10:40
4 Right to Censor (Val Venis i Steven Richards) pokonali Chynę i Mr. Assa Tag team match 07:10
5 Stone Cold Steve Austin vs. Rikishi zakończyło się bez rezultatu No Holds Barred match 09:21
6 William Regal (c) pokonał Naked Mideona Singles match o WWF European Championship 06:10
7 Los Conquistadores (Conquistador Uno i Conquistador Dos) pokonali The Hardy Boyz (Matta i Jeffa Hardy’ego) (c) Tag team match o WWF Tag Team Championship 10:52
8 Triple H pokonał Chrisa Benoit Singles match 18:43
9 Kurt Angle (ze Stephanie McMahon-Helmsley) pokonał The Rocka (c) No Disqualification match o WWF Championship 21:42
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
Gauntlet match
Eliminacja Drużyna Wyeliminowani przez Czas
1 Lo Down (Chaz i D’Lo Brown) Too Cool (Scotty’ego 2 Hotty’ego i Grand Master Sexay'a) 03:54
2 Too Cool Tazza i Ravena 07:10
3 Tazz i Raven The Dudley Boyz 09:18
4 Right to Censor (The Goodfather i Bull Buchanan) The Dudley Boyz 12:18
Zwycięzcy: The Dudley Boyz

2001 edytuj

No Mercy (2001)
Motyw muzyczny

„Click Click Boom” ~ Saliva

Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

Subway

Data

21 października 2001

Widownia

15 647

Hala

Savvis Center

Miejsce

Saint Louis, Missouri

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2001) No Mercy (2001) Rebellion (2001)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2000) No Mercy (2001) No Mercy (2002)

No Mercy (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 21 października 2001 w Savvis Center w Saint Louis w stanie Missouri. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym dwie będące częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Triple threat match o WWF Championship będący walką wieczoru wygrał Stone Cold Steve Austin, który pokonał Kurta Angle’a i Roba Van Dama. Chris Jericho zdobył WCW Championship pokonując The Rocka, zaś Edge pokonał Christiana w ladder matchu i zyskał WWF Intercontinental Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H The APA (Faarooq i Bradshaw) (WWF) pokonali Chrisa Kanyona i Hugh Morrusa (Alliance) Tag team match 05:20
2H Billy Kidman (c) (Alliance) pokonał Scotty’ego 2 Hotty’ego (WWF) Singles match o WCW Cruiserweight Championship 07:53
3 The Hardy Boyz (Matt i Jeff Hardy) (c) (z Litą) (WWF) pokonali Lance’a Storma i The Hurricane’a (z Mighty Molly i Ivory) (Alliance) Tag team match o WCW Tag Team Championship 07:42
4 Test (Alliance) pokonał Kane’a (WWF) Singles match 10:09
5 Torrie Wilson (WWF) pokonała Stacy Keibler (Alliance) Lingerie match 03:08
6 Edge (WWF) pokonał Christiana (c) (Alliance) Ladder match o WWF Intercontinental Championship 22:16
7 The Dudley Boyz (Bubba Ray i D-Von) (c) (Alliance) pokonali Big Showa i Tajiriego (WWF) Tag team match o WWF Tag Team Championship 09:19
8 The Undertaker (WWF) pokonał Bookera T (Alliance) Singles match 13:12
9 Chris Jericho (WWF) pokonał The Rocka (c) (WWF) Singles match o WCW Championship 23:44
10 Stone Cold Steve Austin (c) (Alliance) pokonał Kurta Angle’a (WWF) i Roba Van Dama (Alliance) Triple threat match o WWF Championship 15:15
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

2002 edytuj

No Mercy (2002)
Motyw muzyczny

„No Mercy” ~ Jim Johnston

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown!

Sponsor

Subway

Data

20 października 2002

Widownia

15 647

Hala

Alltel Arena

Miejsce

North Little Rock, Arkansas

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2002) No Mercy (2002) Rebellion (2002)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2001) No Mercy (2002) No Mercy (2003)

No Mercy (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 20 października 2002 w Alltel Arena w North Little Rock w stanie Arkansas. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat, a także dwie walki wieczoru. W pierwszej z nich WWE Champion Brock Lesnar pokonał The Undertakera w Hell in a Cell matchu i obronił mistrzostwo. Z kolei walką wieczoru brandu Raw był pojedynek unifikujący dwa tytuły, gdzie World Heavyweight Champion Triple H pokonał WWE Intercontinental Championa Kane’a. Oprócz tego Kurt Angle i Chris Benoit pokonali Edge’a i Rey'a Mysterio stając się inauguracyjnymi posiadaczami WWE Tag Team Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H The Hurricane pokonał Stevena Richardsa Singles match 03:05
2 Chris Jericho i Christian (c) pokonali Bookera T i Goldusta Tag team match o World Tag Team Championship 08:47
3 Torrie Wilson pokonała Dawn Marie Singles match 04:41
4 Rob Van Dam pokonał Rica Flaira Singles match 08:01
5 Jamie Noble (c) (z Nidią) pokonał Tajiriego Singles match o WWE Cruiserweight Championship 08:15
6 Triple H (World Heavyweight) (z Rikiem Flairem) pokonał Kane’a (Intercontinental) Unification match o World Heavyweight Championship i WWE Intercontinental Championship 16:13
7 Kurt Angle i Chris Benoit pokonali Edge’a i Rey'a Mysterio poprzez submission Tag team match o WWE Tag Team Championship 22:03
8 Trish Stratus (c) pokonała Victorię Singles match o WWE Women’s Championship 05:31
9 Brock Lesnar (c) (z Paulem Heymanem) pokonał The Undertakera Hell in a Cell match o WWE Championship 27:18
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
Drabinka turnieju o WWE Tag Team Championship

Turniej odbywał się od 3 października do 20 października 2002.

Ćwierćfinały Półfinały Finał
                   
       
 Los Guerreros Sub
 Mark Henry i Rikishi  
 Los Guerreros
   Chris Benoit i Kurt Angle Pin  
 Chris Benoit i Kurt Angle Sub
 Billy Kidman i John Cena  
 Chris Benoit i Kurt Angle Sub
   Edge i Rey Mysterio 22:03
 Reverend D-Von i Ron Simmons Pin
 Billy i Chuck  
 Reverend D-Von i Ron Simmons
   Edge i Rey Mysterio Pin  
 Edge i Rey Mysterio Pin
 Brock Lesnar i Tajiri  

2003 edytuj

No Mercy (2003)
Motyw muzyczny

„Today Is the Day” ~ Dope[6]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Sponsor

Subway

Data

19 października 2003

Widownia

8 500[7]

Hala

1st Mariner Arena

Miejsce

Baltimore, Maryland

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2003) No Mercy (2003) Survivor Series (2003)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2002) No Mercy (2003) No Mercy (2004)

No Mercy (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 19 października 2003 w 1st Mariner Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Brock Lesnar pokonał The Undertakera i obronił WWE Championship w Biker Chain matchu, zaś Big Show pokonał Eddiego Guerrero i zdobył WWE United States Championship. Mr. McMahon zdołał pokonać córkę Stephanie w „I Quit” matchu, wskutek czego utraciła posadę generalnej menadżer brandu SmackDown!.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Billy Kidman pokonał Shannona Moore’a Singles match 05:12
2 Tajiri (c) pokonał Rey'a Mysterio Singles match o WWE Cruiserweight Championship 11:40
3 Chris Benoit pokonał A-Traina poprzez submission Singles match 12:24
4 Zach Gowen pokonał Matta Hardy’ego Singles match 05:33
5 The Basham Brothers (Doug Basham i Danny Basham) pokonali The APA (Faarooqa i Bradshawa) Tag team match 08:55
6 Vince McMahon (z Sable) pokonał Stephanie McMahon (z Lindą McMahon) „I Quit” match, w którym Stephanie może wygrać również poprzez przypięcie lub submission; przegrany straci swoją posadę 09:24
7 Kurt Angle pokonał Johna Cenę poprzez submission Singles match 18:28
8 Big Show pokonał Eddiego Guerrero (c) Singles match o WWE United States Championship 11:27
9 Brock Lesnar (c) pokonał The Undertakera Biker Chain match o WWE Championship 24:14
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

2004 edytuj

No Mercy (2004)
Motto gali

Business can be Brutal...

Motyw muzyczny

„No Mercy” ~ Jim Johnston

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Sponsor

WWE Day of Reckoning

Data

3 października 2004

Widownia

10 000

Hala

Continental Airlines Arena

Miejsce

East Rutherford, New Jersey

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2004) No Mercy (2004) Taboo Tuesday (2004)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2003) No Mercy (2004) No Mercy (2005)

No Mercy (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 3 października 2004 w Continental Airlines Arena w East Rutherford w stanie New Jersey. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru John „Bradshaw” Layfield pokonał The Undertakera w Last Ride matchu i obronił WWE Championship. Ponadto John Cena odniósł piąte zwycięstwo w "Best of Five Series" z Bookerem T i zdobył WWE United States Championship, zaś Big Show pokonał Kurta Angle w singlowej walce.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Mark Jindrak pokonał Scotty’ego 2 Hotty’ego Singles match –
2 Eddie Guerrero pokonał Luthera Reignsa (z Markiem Jindrakem) Singles match 13:13
3 Spike Dudley (c) (z Bubba Ray Dudleyem i D-Vonem Dudleyem) pokonał Nunzio (z Johnnym Stambolim) Singles match o WWE Cruiserweight Championship 08:44
4 Billy Kidman pokonał Paula Londona Singles match 10:33
5 René Duprée i Kenzō Suzuki (c) (z Hiroko Suzuki) pokonali Rey'a Mysterio i Roba Van Dama Tag team match o WWE Tag Team Championship 09:09
6 Big Show pokonał Kurta Angle’a Singles match
Luther Reigns i Mark Jindrak byli wyrzuceni z okolic ringu. Ktokolwiek zainterweniuje w walce zostanie zwolniony. 		15:07
7 John Cena pokonał Bookera T (c) Singles match o WWE United States Championship
Finał „Best of Five Series” 		10:32
8 Charlie Haas, Rico i Miss Jackie pokonali The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley'a i D-Vona Dudley'a) i Dawn Marie Mixed tag team match 08:44
9 John „Bradshaw” Layfield (c) pokonał The Undertakera Last Ride match o WWE Championship 20:01
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

2005 edytuj

No Mercy (2005)
Motyw muzyczny

„Save Me” ~ Shinedown[8]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Sponsor

PlayStation 2

Data

9 października 2005

Widownia

7 000[9]

Hala

Toyota Center

Miejsce

Houston, Teksas

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2005) No Mercy (2005) Taboo Tuesday (2005)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2004) No Mercy (2005) No Mercy (2006)

No Mercy (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 9 października 2005 w Toyota Center w Houston w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Batista zdołał pokonał Eddiego Guerrero i obronić World Heavyweight Championship. Prócz tego Chris Benoit obronił WWE United States Championship wygrywając Fatal 4-Way match z Bookerem T, Christianem i Orlando Jordanem, zaś The Undertaker poniósł porażkę z Randym Ortonem i jego ojcem Bobem Ortonem w Casket matchu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H William Regal i Paul Burchill pokonali Paula Londona i Briana Kendricka Tag team match –
2 The Legion of Doom (Animal i Heidenreich) i Christy Hemme pokonali MNM (Joeya Mercury’ego, Johnny’ego Nitro i Melinę) Tag team match 06:28
3 Bobby Lashley pokonał Simona Deana Singles match 01:55
4 Chris Benoit (c) pokonał Bookera T (z Sharmell), Christiana i Orlando Jordana poprzez submission Fatal 4-Way match o WWE United States Championship 10:22
5 Mr. Kennedy pokonał Hardcore Holly’ego Singles match 08:49
6 John „Bradshaw” Layfield (z Jillian Hall) pokonał Rey'a Mysterio Singles match 13:24
7 Randy Orton i Bob Orton pokonali The Undertakera Casket match 19:16
8 Juventud (z Psicosisem i Super Crazym) pokonał Nunzio (c) (z Vito) Singles match o WWE Cruiserweight Championship 06:38
9 Batista (c) pokonał Eddiego Guerrero Singles match o World Heavyweight Championship 18:40
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat

2006 edytuj

No Mercy (2006)
Motyw muzyczny

„No Mercy” ~ Jim Johnston

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Data

8 października 2006

Widownia

9 000[10]

Hala

RBC Center

Miejsce

Raleigh, Karolina Północna

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2006) No Mercy (2006) Cyber Sunday (2006)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2005) No Mercy (2006) No Mercy (2007)

No Mercy (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 8 października 2006 w RBC Center w Raleigh w Karolinie Północnej. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship, gdzie King Booker obronił tytuł pokonując Bobby’ego Lashley'a, Batistę i Finlay'a. Ponadto Mr. Kennedy pokonał The Undertakera przez dyskwalifikację, zaś Rey Mysterio pokonał Chavo Guerrero w Falls Count Anywhere matchu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Jimmy Wang Yang pokonał Sylvana Singles match –
2 Matt Hardy pokonał Gregory’ego Helmsa Singles match 13:07
3 Paul London i Brian Kendrick (c) (z Ashley Massaro) pokonali K.C. Jamesa i Idola Stevensa (z Michelle McCool) Tag team match o WWE Tag Team Championship 09:35
4 Montel Vontavious Porter pokonał Marty’ego Garnera Singles match 02:28
5 Mr. Kennedy pokonał The Undertakera przez dyskwalifikację Singles match 20:34
6 Rey Mysterio pokonał Chavo Guerrero (z Vickie Guerrero) Falls Count Anywhere match 12:10
7 Chris Benoit pokonał Williama Regala poprzez submission Singles match 11:16
8 King Booker (c) (z Queen Sharmell) pokonał Bobby’ego Lashley'a, Batistę i Finlay'a Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship 16:52
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

2007 edytuj

No Mercy (2007)
Motyw muzyczny

„No Mercy” ~ Jim Johnston

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown!
ECW

Sponsor

AT&T

Data

7 października 2007

Widownia

12 500

Hala

Allstate Arena

Miejsce

Rosemont, Illinois

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2007) No Mercy (2007) Cyber Sunday (2007)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2006) No Mercy (2007) No Mercy (2008)

No Mercy (2007) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 7 października 2007 w Allstate Arena w Rosemont w stanie Illinois. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu No Mercy.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce otwierającą galę Triple H pokonał nowego mistrza Randy’ego Ortona i odebrał od niego WWE Championship. Godzinę później Triple H obronił mistrzostwo w zapowiadanej wcześniej walce z Umagą, jednakże w walce wieczoru utracił mistrzostwo na rzecz Ortona, z którym przegrał w rewanżowym Last Man Standing matchu. Oprócz tego Batista obronił World Heavyweight Championship pokonując The Great Khaliego w Punjabi Prison matchu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Hardcore Holly pokonał Cody’ego Rhodesa Singles match 05:00
2 Triple H pokonał Randy’ego Ortona (c) Singles match o WWE Championship 11:06
3 Mr. Kennedy, Lance Cade i Trevor Murdoch pokonali Jeffa Hardy’ego, Paula Londona i Briana Kendricka Six-man tag team match 08:05
4 CM Punk (c) pokonał Big Daddy V (z Mattem Strikerem) przez dyskwalifikację Singles match o ECW Championship 01:37
5 Triple H (c) pokonał Umagę Singles match o WWE Championship 06:33
6 Finlay vs. Rey Mysterio zakończyło się bez rezultatu Singles match 09:00
7 Beth Phoenix pokonała Candice Michelle (c) Singles match o WWE Women’s Championship 04:32
8 Batista (c) pokonał The Great Khaliego (z Ranjin Singhem) Punjabi Prison match o World Heavyweight Championship 14:47
9 Randy Orton pokonał Triple H’a (c) Last Man Standing match o WWE Championship 20:25
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

2008 edytuj

No Mercy (2008)
Motyw muzyczny

„All Nightmare Long” ~ Metallica[11]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown!
ECW

Data

5 października 2008

Widownia

9 527[12]

Hala

Rose Garden

Miejsce

Portland, Oregon

Gale pay-per-view – chronologicznie
Unforgiven (2008) No Mercy (2008) Cyber Sunday (2008)
No Mercy – chronologicznie
No Mercy (2007) No Mercy (2008) No Mercy (2016)

No Mercy (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 5 października 2008 w Rose Garden w Portlandzie w stanie Oregon. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to jedenasta gala w chronologii cyklu No Mercy i ostatnia do czasu przywrócenia cyklu w 2016.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru Chris Jericho obronił World Heavyweight Championship pokonując Shawna Michaelsa w Ladder matchu. Ponadto Triple H pokonał Jeffa Hardy’ego w singlowej walce i obronił WWE Championship, zaś Matt Hardy pokonał Marka Henry’ego w walce otwierającej galę i obronił ECW Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D The Colóns (Carlito i Primo) pokonali Johna Morrisona i The Miza Tag team match Unknown
2 Matt Hardy (c) pokonał Marka Henry’ego (z Tonym Atlasem) Singles match o ECW Championship 08:08
3 Beth Phoenix (c) (z Santino Marellą) pokonała Candice Michelle Singles match o WWE Women’s Championship 04:40
4 Rey Mysterio pokonał Kane’a przez dyskwalifikację Singles match
Jeśli Mysterio przegra, będzie musiał ściągnąć swoją maskę. 		10:10
5 Batista pokonał Johna „Bradshaw” Layfielda Singles match wyłaniający pretendenta do World Heavyweight Championship 05:18
6 Big Show pokonał The Undertakera Singles match 10:04
7 Triple H (c) pokonał Jeffa Hardy’ego Singles match o WWE Championship 17:02
8 Chris Jericho (c) pokonał Shawna Michaelsa Ladder match o World Heavyweight Championship 22:20
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

2016 edytuj

Osobny artykuł: No Mercy (2016).

2017 edytuj

Osobny artykuł: No Mercy (2017).

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Preview:D-Generation X vs. The Legacy in a Hell in a Cell Match. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-09-29]. Cytat: Find out as the first-ever WWE Hell in a Cell event airs Sunday, Oct. 4, live on pay-per-view.
  2. ↑ Jason Powell: Major WWE pay-per-view shakeup, all co-branded events, two events dropped. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-02-17].
  3. ↑ WWE NO MERCY PPV 2017 DETAILS | PWInsider.com [online], pwinsider.com [dostęp 2017-11-27].
  4. ↑ No Mercy (UK) – wyniki gali.
  5. ↑ No Mercy (1999) – wyniki gali, cagematch.com, [dostęp: 2017-5-22].
  6. ↑ WWE Information. Wrestling Information Archive. [dostęp 2008-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-10)].
  7. ↑ No Mercy 2003 at Pro Wrestling History. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-11-03].
  8. ↑ Official No Mercy 2005 website. [w:] World Wrestling Entertainment [on-line]. October 9, 2005. [dostęp 2008-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 13, 2005)].
  9. ↑ No Mercy 2005. Pro Wrestling History. [dostęp 2010-01-28].
  10. ↑ No Mercy 2006 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-01-05].
  11. ↑ WWE.com: Metallica adds Nightmare to No Mercy. World Wrestling Entertainment.
  12. ↑ No Mercy 2008 at Pro Wrestling History.com. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-10-15].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WWE_No_Mercy&oldid=71410022”