Wikipedia

Norbert Rustowski

oficer Wojska Polskiego

Norbert Rustowski vel Norbert Bonisch[1] (ur. 22 lutego 1886 w Karkowacu, zm. ?) – pułkownik saperów Wojska Polskiego.

Norbert Rustowski
pułkownik saperów pułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1886
Karkowac

Przebieg służby
Lata służby

1906–1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

4 batalion pionierów
5 pułk saperów

Stanowiska

kierownik składu saperskiego
dowódca kompanii
dowódca batalionu saperów
dowódca pułku saperów
szef inżynierii i saperów okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)

Życiorys edytuj

W 1903 ukończył szkołę średnią i przez kolejne trzy lata studiował w Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu. W 1906 rozpoczął zawodową służbę cesarskiej i królewskiej Armii. Pełnił służbę w 4 batalionie pionierów w Osijeku na stanowisku oficera kompanii saperów. W 1910 r. został przeniesiony do 5 batalionu pionierów w Bośni na stanowisko dowódcy kompanii saperów.

W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim, gdzie był oficerem komendy saperów[2], a w latach 1915–1916 kierownikiem składu saperskiego nr 1. W 1918 objął stanowisko kierownika referatu technicznego 4 Generalnej Komendy Wojskowej we Lwowie[2].

Pod koniec 1918 we Lwowie został przyjęty do Wojska Polskiego[3] i przydzielony do batalionu saperów Grupy Operacyjnej gen. Jędrzejewskiego. W 1919 wziął czynny w obronie Lwowa. Dzięki jego staraniom i zabiegom przy ufortyfikowaniu Lwowa, wojska pomyślnie broniły miasta aż do nadejścia oddziałów armii gen. Hallera, z którą rozpoczęto ofensywę. 21 lutego 1920 został przeniesiony z VI batalionu saperów do V batalionu saperów na stanowisko dowódcy batalionu[4]. W drugiej połowie 1920, jako szef inżynierii i saperów 6 Armii, znakomicie zorganizował i kierował pracami saperskimi na terenie Galicji Wschodniej przy odbudowie 11 mostów kolejowych, 20 mostów drogowych, zwężaniu toru rosyjskiego i przygotowaniu go do ruchu pociągów własnych oraz rozbudowie umocnień polowych[5].

W 1921 był szefem inżynierii i saperów w Inspektoracie Armii Nr IV w Krakowie[6][7]. Z dniem 20 sierpnia 1922 został przeniesiony z 6 do 5 pułku saperów[8]. W listopadzie 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 5 pułku saperów w Krakowie[9]. W lipcu 1924 został wyznaczony na stanowisko szefa inżynierii i saperów w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[10], lecz ostatecznie objął stanowisko szefa inżynierii i saperów w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu[11]. Na tym stanowisku wniósł duże zasługi w odbudowę obiektów Twierdzy Brzeskiej. 12 marca 1929 został zwolniony ze stanowiska szefa 9 Okręgowego Szefostwa Saperów i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[12]. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku ze względu na stan zdrowia[13]. Pozostaje na ewidencji PKU Warszawa Miasto III w Korpusie Oficerów Inżynierii i Saperów, przewidziany do użycia w czasie wojny[14].

Awanse edytuj

  • major – 30 lipca 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920, w korpusie inżynierii i saperów, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”[15][16]
  • pułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 27. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[17][18]

Ordery i odznaczenia edytuj

Opinie edytuj

  • „Wybitny oficer sztabowy saperów, nadaje się wybitnie na Szefa Inżynierów i Saperów przy Armii, posiada pod tym względem dużo rutyny z czasów ostatniej wojny, pracuje dużo nad sobą. Element na najwyższe stanowiska techniczne. 1928 Inspektor Armii /-/ gen. bryg. Józef Robak -

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920 r., s. 737. Namiestnictwo Galicji zezwoliło kapitanowi Norbertowi Bonischowi na zmianę nazwiska rodowego „Bonisch” na „Rustowski”.
  2. ↑ a b Zdzisław Barszczewski: Sylwetki saperów. s. 112–113.
  3. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 54 z 27 maja 1919 r., poz.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 8 z 6 marca 1920 r., s. 177.
  5. ↑ Sylwetki saperów s. 140–141.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 1 z 26 stycznia 1922 r.
  7. ↑ Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921 r.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 29 z 26 sierpnia 1922 r., s. 642.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 47 z 25 listopada 1922 r., s. 352.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 69 z 23 lipca 1924 r., s. 399.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 70 z 25 lipca 1924 r., s. 404.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 5 z 12 marca 1929 r., s. 87.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 27 kwietnia 1929 r. Nr 9
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 349, 852.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920 r., s. 689.
  16. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1 czerwca 1921, s. 853.
  17. ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 882, 905.
  18. ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 827.
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 41 z 27 października 1922 r.
  20. ↑ a b Jednodniówka 5 Pułku Saperów na uroczystość poświęcenia sztandaru 8 maja 1925 r. w Krakowie [online], s. 25, 27.
  21. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84)
  22. ↑ Rozporządzenie Kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych L. 8449. G.M.I. z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)

Bibliografia edytuj

  • Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928.
  • Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
  • „Spis oficerów” na dzień 1 czerwca 1921 r.
  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1919, 1922, 1928, 1929.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norbert_Rustowski&oldid=64927346”