Nosferatu wampir (niem. Nosferatu: Phantom der Nacht) – niemiecko-francuski film grozy z 1979 w reżyserii Wernera Herzoga.

Nosferatu wampir
Nosferatu: Phantom der Nacht
Ilustracja
Logo filmu
Gatunek

horror

Rok produkcji

1979

Data premiery

17 stycznia 1979
1980 (Polska)[1]

Kraj produkcji

RFN
Francja

Język

niemiecki, rumuński, polski

Czas trwania

106 minut

Reżyseria

Werner Herzog

Scenariusz

Werner Herzog

Główne role

Klaus Kinski
Bruno Ganz
Isabelle Adjani

Muzyka

Popol Vuh
Charles Gounod
Richard Wagner

Zdjęcia

Jörg Schmidt-Reitwein

Scenografia

Henning von Gierke

Kostiumy

Gisela Storch

Montaż

Beate Mainka-Jellinghaus

Produkcja

Michael Gruskoff
Werner Herzog
Daniel Toscan du Plantier

Wytwórnia

Werner Herzog Filmproduktion
Gaumont
ZDF

Dystrybucja

20th Century Fox

Nagrody
1979: Henning von GierkeSrebrny Niedźwiedź za najlepszą scenografię

Film jest zarówno ekranizacją powieści Dracula Brama Stokera jak i remakiem filmu Nosferatu – symfonia grozy z 1922[2]; spotkał się z pozytywną oceną krytyki i połączył sukces artystyczny z komercyjnym.

Obsada edytuj

  • Klaus Kinski – hrabia Dracula
  • Bruno Ganz – Jonathan Harker
  • Isabelle Adjani – Lucy Harker
  • Constanze Engelbrecht – Lucy Harker (głos)
  • Walter Ladengast – doktor van Helsing
  • Roland Topor – Reinfeld
  • Horst Sachtleben – Reinfeld (głos)
  • Jacques Dufilho – kapitan statku
  • Leo Bardischewski – kapitan statku (głos)
  • Dan van Husen – strażnik
  • Jan Groth – kapitan portu
  • Carsten Bodinus – Schrader
  • Martje Grohmann – Mina
  • Rijk de Gooyer – urzędnik miejski
  • Fred Maire –
    • urzędnik miejski (głos),
    • lord na bankiecie (głos)
  • Lo van Hensbergen – asystent urzędnika miejskiego
  • Norbert Gastell –
    • asystent urzędnika miejskiego (głos),
    • furman (głos)
  • Clemens Scheitz – biuralista
  • John Leddy – furman
  • Margriet van Hartingsveld – kobieta
  • Tim Beekman – karawaniarz
  • Michael Edols – lord na bankiecie

Fabuła edytuj

Wismar w XIX wieku. Jonathan Harker otrzymuje list od hrabiego Draculi z Transylwanii z prośbą o jak najszybszy przyjazd. Jego żona Lucy, mając złe przeczucia, początkowo nie zgadza się na wyjazd, jednak w końcu ulega. Wbrew pozorom to nie strach stanowi motyw przewodni filmu, lecz samotność. Wampir jest na wskroś ludzki; pragnie miłości i zrozumienia.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • William K. Everson: Klassiker des Horrorfilms. Rudolf Fischer (tłum.). Wyd. 2. Monachium: Goldmann, 1982. ISBN 3-442-10205-7. (niem.).

Linki zewnętrzne edytuj