Wikipedia

Nowe przygody Kubusia Puchatka

Nowe przygody Kubusia Puchatka (ang. The New Adventures of Winnie the Pooh, 1988–1991) – amerykański serial animowany zrealizowana na podstawie postaci z książek dla dzieci Kubuś Puchatek i Chatka Puchatka A.A. Milne'a. Opowiada o dalszych losach Kubusia Puchatka i jego przyjaciół. Serial liczy 51 odcinków.

Nowe przygody Kubusia Puchatka
The New Adventures of Winnie the Pooh
Ilustracja
żółte logo serialu
Gatunek

serial animowany

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Oryginalny język

angielski

Twórcy

Karl Geurs

Główne role

Jim Cummings
Tim Hoskins
John Fiedler
Paul Winchell
Ken Sansom
Michael Gough
Peter Cullen
Hal Smith
Nicholas Melody
Patricia Parris

Muzyka tytułowa

Pooh Bear (Steve Wood)

Liczba odcinków

50 (nie licząc specjalnych)

Liczba serii

4

Nagrody

Nagroda Daytime Emmy: Wybitny animowany program dla dzieci

Lista odcinków serialu animowanego Nowe przygody Kubusia Puchatka
Produkcja
Produkcja

Karl Geurs
Ken Kessel

Muzyka

Steve Nelson
Thom Sharp

Montaż

Rick Hinson

Wytwórnia

Walt Disney Television Animation

Czas trwania odcinka

22 minut

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Stany Zjednoczone

Data premiery

17 stycznia 1988 (USA)
22 marca 1992 (Polska)

Stacja telewizyjna

Disney Channel (odc. 1-13)
ABC (odc. 14-50)
TVP1 (Polska)

Pierwsza emisja

17 stycznia 1988

Lata emisji

1988–1991

Status

zakończony

Format obrazu

4:3 (wersja telewizyjna)
16:9 (na Disney+)

Chronologia
Poprzednik

Welcome to Pooh Corner (1983–1986)

Kontynuacja

Gwiazdka z Kubusiem Puchatkiem (1996)

Powiązane

Wieczorynka
Kubusiowe opowieści
Moi przyjaciele – Tygrys i Kubuś

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Obsada głosowa Edytuj

wielopoziomowa lista

Materiał źródłowy:[1]

Produkcja Edytuj

Przygotowanie Edytuj

W związku z ogromną popularnością animowanych filmów o Kubusiu Puchatku Walt Disney Productions[2][3], animowany serial o Kubusiu Puchatku został po raz pierwszy zaproponowany przez wiceprezesa Walt Disney Television Animation, Gary’ego Krisela, podczas jednego ze spotkań, podczas którego analizowano aktywa firmy i perspektywy na przyszłość. Rich Frank później wspominał go, mówiąc: „Myślę, że Puchatek jest świetną postacią do kreskówki w sobotni poranek”. Wierzył, że licencja, którą posiadała wówczas sieć sklepów Sears, sprawdzi się jako świetne narzędzie promocyjne. Skontaktowano się więc z Markiem Zaslovem, który niedawno zakończył pracę nad pilotażowym odcinkiem Kaczych opowieści w celu napisania dokumentu opisującego serial. Został on napisany w weekend podczas Memorial Day w 1987 roku, kiedy Zaslove miał tylko trzy dni na złożenie propozycji. Ostatecznie propozycja została dobrze przyjęta przez The Walt Disney Company[potrzebny przypis].

Zamiast sprzedawania Kubusia Puchatka dla różnych stacji, program został skierowany bezpośrednio do ABC. Kanał ten desperacko szukał jakiejś kreskówki Disneya do swojego sobotniego porannego bloku, który spadł na ostatnie miejsca w rankingach. Wierzyli, że Puchatek może pomóc zwiększyć oglądalność kanału[4].

Program został oficjalnie ogłoszony w prasie 15 listopada 1987 roku[5]. Serial był pierwotnie postrzegany jako ryzykowny, a ludzie nie byli przekonani, czy Puchatek przetrwa na nowym medium[6]. W tamtym czasie poranne sobotnie kreskówki były kojarzone z nudnymi, powtarzającymi się fabułami, płaskimi postaciami i tanią animacją[7]. W rezultacie fani animacji przyjęli plany Disneya co do adaptacji ulubionego bohatera z dzieciństwa na mały ekran z mieszanką sceptycyzmu i przerażenia, obawiając się, że serial nie przebije oryginalnych filmów kinowych[8].

Realizacja Edytuj

Stacja ABC od razu chętnie zleciła 25 półgodzinnych odcinków Nowych przygód Kubusia Puchatka, zamiast standardowych 13-17[9]. Serial opracował Karl Geurs – samozwańczy fan Kubusia Puchatka, co zajęło mu to wiele miesięcy[10]. W tym czasie Walt Disney Television Animation miało raptem 80 pracowników i dwa projekty w produkcji[11]. Wydział nie posiadał wtedy nawet własnych obiektów[12], więc pracownicy byli zmuszeni pracować w budynku Academy of Television Arts & Sciences[potrzebny przypis]. Zaś The Walt Disney Company stawiało te same wysokie wymagania jak przy swoich dużych filmach[13]. Mieli nadzieję, że wyznaczą nowy standard doskonałości w sobotnim porannym bloku telewizyjnym, z „opowiadaniem bogatym w język i wartości, a także wspaniałymi, dobrze granymi postaciami”, które spodobają się widzom w każdym wieku[14].

Proces pisania rozpoczął się od przekazania założeń fabularnych Zaslove'owi, który pełnił przez pierwszy sezon funkcję redaktora fabuły. Wybrano te najlepsze, które zostały wysłane do kierownictwa ABC w celu zatwierdzenia, a następnie opracowano zarysy historii i scenariusze. Proces taki trwał około czterech tygodni na odcinek. Członkowie ekipy byli fanami prac Milne'a, nieustannie porównywali swoje prace z oryginalnymi książkami o Puchatku, aby pozostać wiernym zamysłowi Milne'a. Szczególną uwagę zwrócono na zachowanie osobowości postaci tak, jak zostały one pierwotnie napisane[15][16]. W kreskówce starano się zachować właściwą równowagę między akcją i przygodą, a fantastyką. Redakcja miała nadzieję, że uda się też przekazać ducha krótkometrażówek Walta Disneya z lat 40., czerpiąc inspirację z Jacka Hannaha, Warda Kimballa oraz Jacka i Dicka Kinneya[15].

Seria miała jednego dyrektora ds. wewnętrznych[17]. Dbano o to, aby nie było żadnych niewłaściwych zachowań, które mogłyby naśladować dzieci. Spierano się o to, czy Gofer powinien używać materiałów wybuchowych[18]. Firma konsultingowa z siedzibą w Glendale w Kalifornii doradzała zespołowi, co postacie miały robić oraz jak powinny mówić i wyglądać, aby lepiej dostosować się do docelowej grupy demograficznej. Relacje z personelem produkcyjnym zostały ocenione jako pozytywne[19].

Podobnie jak większość innych kreskówek, produkcja animacji została zlecona innym krajom. Dokonano tego głównie ze względu na koszty i ograniczoną dostępność artystów w Stanach Zjednoczonych. Tekst, muzyka, reżyseria, projekty postaci i kolor zostały opracowane przez ok. 30 pracowników Disneya w Hollywood. Potem wszystko to zostało wysłane za granicę na animację. Przy tuszowaniu i drukowaniu miało pracować 300 pracowników[4].

Do serialu użyto zaskakująco dużej liczby klatek animacji, z 20 tys. w każdym odcinku, w przeciwieństwie do 8–12 tys. w przypadku typowych kreskówek. Program miał więcej rysunków na minutę niż jakakolwiek inna kreskówka telewizyjna w tamtym czasie[14]. Większość odcinków z pierwszego sezonu było wykonywane przez japońskie studio TMS Entertainment w Tokio, a później w angielskim Walt Disney Animation UK Ltd. w Londynie, koreańskim Hanho Heung-Up w Seulu[20] oraz tajwańskim Wang Film Productions w Taipei[21]. 16 odcinków zostało również wyprodukowanych przez australijski oddział Walt Disney Television Animation w Sydney (odcinki wykonane przez to studio wyróżniały się charakterystyczną grubszą kreską i płynniejszą animacją)[22]. Animację dostarczyły również studia Fil-Cartoons (spółka zależna od Hanna-Barbera) i Toon City w Manili[potrzebny przypis].

Po zakończeniu animacji taśmy produkcyjne zostały wysłane z powrotem do Stanów Zjednoczonych, gdzie dodano muzykę i efekty dźwiękowe[4]. Muzyka była szczególnie chwalona przez krytyków[23]. Skomponował ją Thom Sharp. Do jej nagrania wykorzystano orkiestrę, wykorzystującą instrumenty takie jak trąbki, instrumenty dęte drewniane i pełną sekcję smyczkową[24]. Tworzeniem piosenek zajął się Steve Nelson, który napisał piosenkę tytułową serialu, która została wykonana w oryginalnej wersji przez Steve'a Wooda[25]. Istnieje również inna wersja piosenki z wokalem Jima Cummingsa, która pojawiła się w powtórkach serialu na amerykańskim Disney Channel w 1994 roku[26]. Nelson skomponował także kilka dodatkowych piosenek, które pojawiły się we wczesnych odcinkach[14].

Premiera Edytuj

Emisja serialu w TVP1
 
 

W wyniku porozumienia z ABC serial miał swoją premierę na Disney Channel 17 stycznia 1988 roku[27]. Trzynaście odcinków było emitowanych o 8:30 w weekendy[28]. Emisja programu zakończyła się w lipcu tego samego roku. Następnie program przeniósł się do sobotniego poranka, gdzie był emitowany przez pełną godzinę od 8:30 do 9:30. W drugim sezonie program został skrócony do 30 minut, aby zrobić miejsce na nowe produkcje. Program został połączony z Gumisiami i wyemitowany jako część Gummi Bears-Winnie the Pooh Hour.

W Polsce serial pojawił się pierwszy raz na antenie TVP1 w bloku Walt Disney przedstawia od 22 marca 1992 roku i był emitowany do 10 stycznia 1993 roku oraz od 20 czerwca 1993 roku do 25 lipca 1993 roku. Był nadawany ponownie na tym samym kanale od marca 1997 roku do kwietnia 1998 roku. Emisja serialu została wznowiona 5 marca 2006 roku i trwała do 11 marca 2007 roku. Wszystkie emisje na TVP1 były emitowane w ramach niedzielnej Wieczorynki. Od 1 października 2012 roku serial emitowano na kanale Disney Junior[29]. Od 10 lutego 2016 roku serial pojawił się na antenie Puls 2. Od 2 stycznia 2020 roku kreskówka ponownie była emitowana na Pulsie 2. Od 2 lipca do 24 lipca 2022 oraz od 17 września do 25 września serial emitowano w weekendy na Disney Channel.[30]

Kilka odcinków zostało wydane z nowym dubbingiem dla kompilacji Czarodziejski świat Kubusia: Rośniemy z Kubusiem oraz Czas prezentów. 14 lutego 2020 roku w Pulsie 2 odcinki 27 i 30b zostały wyemitowane z nowym dubbingiem jako Kubuś i przyjaciele odwołują walentynki i Trzy małe świnki[31].

Odcinki Edytuj

Osobny artykuł: Lista odcinków serialu animowanego Nowe przygody Kubusia Puchatka.
  • Na przełomie lat 80. i 90. powstało 51 odcinków, w tym 1 świąteczny.
  • Niektóre odcinki składają się z dwóch 11-minutowych epizodów, a niektóre są 22-minutowe. Odcinki 28 i 30 są natomiast podzielone na 15- i 5-minutowe segmenty.

Przypisy Edytuj

  1. ↑ Nowe przygody Kubusia Puchatka w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ "Top Kid Videocassettes". 1987 The Year in Music and Video. „Billboard”. 99 (52), s. 70, 1987-12-26. Nowy Jork: Billboard Publications Inc.. ISSN 0006-2510. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  3. ↑ "Top Kid Videocassettes". Number One Awards.. „Billboard”. 98 (52), s. 24, 1987-12-27. Nowy Jork: Billboard Publications Inc.. ISSN 0006-2510. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  4. ↑ a b c Lee Winfrey. ABC hoping Pooh can pull more than honey out a jar. „Spartanburg Herald-Journal”. 58 (260), s. A9, 1988-09-16. Południowa Karolina: Knight-Ridder Newspapers. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  5. ↑ Mark Goodman. What's New At Disney. „Spartanburg Herald-Journal”. 57 (319), s. 49, 1987-11-15. Południowa Karolina: Knight-Ridder Newspapers. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  6. ↑ Digital Pooh and Tigger Too!, Animation World Network [dostęp 2023-05-14] (ang.).
  7. ↑ Perlmutter 2014 ↓, s. 171.
  8. ↑ Charles Solomon: Television Reviews : ‘Winnie’ Wins, ‘Duckula’ Doesn’t Count in Debuts. Los Angeles Times, 1988-02-05. [dostęp 2023-05-14]. (ang.).
  9. ↑ Hal Erickson: Television Cartoon Shows: The shows, M-Z. Jefferson (Karolina Północna): McFarland & Company, 2005, s. 586-587. ISBN 0-7864-2256-4. [dostęp 2023-05-14]. (ang.).
  10. ↑ Susan King: Pooh Has Gone Straight to Video Too. Los Angeles Times, 1997-08-07. [dostęp 2023-05-14]. (ang.).
  11. ↑ Ex-Disney exec finds you can go home again. „The Toledo Blade”, s. 9, 2002-06-28. Ohio: Laueror Markin Group, Inc.. [dostęp 2023-05-14]. 
  12. ↑ Perlmutter 2014 ↓, s. 197.
  13. ↑ Hack 1995 ↓, s. 156.
  14. ↑ a b c Pooh Bear brings new adventures to Saturday morning television Series. „Tampa Bay Times”, s. 170, 1988-09-04. St. Petersburg (Floryda): St. Petersburg Times. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  15. ↑ a b Charles Witbeck. Winnie the Pooh delights again. „Times-News”. 113 (258), s. 6B, 1988-09-14. Północna Karolina: Times-News. [dostęp 2023-05-14]. 
  16. ↑ Jay Bobbin. Winnie the Pooh celebrates holidays in network special. „Rome News-Tribune”. 148 (288), s. 3, 1991-12-06. Tribune Media Service: Georgia. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  17. ↑ Singer i Singer 2001 ↓, s. 611.
  18. ↑ Industry Insider Interview: Writer Mark Zaslove | The Creators of Kindertainment, web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2023-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  19. ↑ Diane Haithman: HOW IMAGE MAKERS SHAPE KIDS’ TV : Q5 Firm Advises ABC on the Look and Style of Cartoon Shows; Some Writers Call It Intrusion. Los Angeles Times, 1987-09-03. [dostęp 2023-05-14]. (ang.).
  20. ↑ Erickson 2005 ↓, s. 586-587.
  21. ↑ Ben Drogin: Doing Business: Cartoon Stars Take Around-the-World Cruise. Los Angeles Times, 1993-03-30. [dostęp 2023-05-14]. (ang.).
  22. ↑ Japanese animator stepping up U.S. activity. „Broadcasting”. 118 (8), s. 56, 1990-02-19. Waszyngton: Broadcasting Publications Inc.. ISSN 0007-2028. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  23. ↑ Taitz 1994 ↓, s. 131.
  24. ↑ THE NEW ADVENTURES OF WINNIE THE POOH, Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA [dostęp 2023-05-14].
  25. ↑ Steve Wood Music - Bio, stevewoodmusic.com [dostęp 2023-05-14].
  26. ↑ Scarvaness Hunter: "The New Adventures of Winnie the Pooh" Intro (JIM CUMMINGS VERSION!!!). YouTube, 2016-06-30. [dostęp 2023-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-28)]. (ang.).
  27. ↑ Disney Channel opens door to Pooh and his furry pals. „Spokane Chronicle”. 93, s. 12, 1987-11-27. Waszyngton: Cowles Company. [dostęp 2023-05-14]. (ang.). 
  28. ↑ Gail Shister: Pooh, Beany, Cecil, Slimer And Friends Are On Their Way. Chicago Tribune, 1988-05-07. [dostęp 2023-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  29. ↑ Disney Junior – program tv na 01.10.2012 – Program TV – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2019-12-29] (pol.).
  30. ↑ Program Disney Channel 2 lipca 2022, programtv.onet.pl [dostęp 2022-06-26].
  31. ↑ Kubuś i przyjaciele odwołują Walentynki (1989) – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2022-01-17] (pol.).

Bibliografia Edytuj

Linki zewnętrzne Edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nowe_przygody_Kubusia_Puchatka&oldid=71188911”