Nowogród

miasto w województwie podlaskim

Nowogródmiasto w woj. podlaskim, w powiecie łomżyńskim, nad Narwią, ok. 15 km od Łomży. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Nowogród. Wprawdzie dzisiejszy Nowogród położony jest na wzgórzu, jednak pierwotnie miasto zlokalizowane było u zbiegu rzek Narwi i Pisy, które dziś stanowią szlaki spływów kajakowych, łącząc dorzecze Wisły z Wielkimi Jeziorami Mazurskimi.

Nowogród
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ratusz w Nowogrodzie
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

łomżyński

Gmina

Nowogród

Prawa miejskie

1427–1869, od 1927

Burmistrz

Grzegorz Palka

Powierzchnia

20,55 km²

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


2 173[1][2]
105,7 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 86

Kod pocztowy

18-414

Tablice rejestracyjne

BLM

Położenie na mapie gminy Nowogród
Mapa konturowa gminy Nowogród, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowogród”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Nowogród”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowogród”
Położenie na mapie powiatu łomżyńskiego
Mapa konturowa powiatu łomżyńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowogród”
Ziemia53°13′40″N 21°52′50″E/53,227778 21,880556
TERC (TERYT)

2007044

SIMC

0957459

Urząd miejski
ul. Łomżyńska 41;  18-414 Nowogród
Strona internetowa

W miejscowości znajduje się kościół, który jest siedzibą parafii Narodzenia NMP.

Historia edytuj

W IX wieku w widłach Pisy i Narwi powstał pierwszy gródek obronny, który istniał do XII wieku. Miejsce lokalizacji pierwszego grodu leży po drugiej stronie rzeki Narwi w stosunku do dzisiejszego Nowogrodu, po lewej od ujścia Pisy. W miejscu grodu odkryto relikty murów i wież dawnego dworu obronnego, znalezione zostały groty strzał oraz topory bojowe. W XIII wieku na wysokim brzegu Narwi, gdzie obecnie znajduje się skansen, wybudowano nowy gród o umocnieniach drewniano-ziemnych.

Pierwsze pisemne wzmianki o Nowogrodzie pochodzą z 27 grudnia 1355. Mówią one o nadaniu przez króla Kazimierza Wielkiego ziemi warszawskiej Siemowitowi III. Z 1320 pochodzi pieczęć Nowogrodu, która jest świadectwem istnienia kasztelanii. Na pieczęci widnieje wizerunek trzech murowanych baszt z otwartą bramą i napisem łacińskim Signum Novogrodensis. Od Siemowita III w 1375 r. Nowogród otrzymał jego syn Janusz I Starszy. On to zbudował murowany zamek w miejsce spalonego wcześniej dwukrotnie drewnianego grodu kasztelańskiego, od niego też w roku 1427 Nowogród otrzymał prawa miejskie.

Prawa miejskie Nowogród uzyskał w 1427 r., w 1869 je utracił, a następnie wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości, zostały one przywrócone[3]. W okresie przedrozbiorowym miasto było siedzibą kasztelanii oraz jednym z ważniejszych grodów ziemi łomżyńskiej i całego Mazowsza. Miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego w województwie mazowieckim[4]. W Nowogrodzie mieścił się także sąd bartny.

W XVI w. miasto stało się ważnym ośrodkiem rzemiosła i handlu, eksportowano zboże, produkty leśne oraz żelazo z okolicznych kuźnic. W XVII w. było siedzibą starosty i sądu bartnego[5]. W 1794 podczas Insurekcji kościuszkowskiej miasto było jednym punktów polskiej obrony na linii Narwi[6]. W czasie powstania listopadowego w mieście i okolicy doszło do bitwy, w trakcie której oddziały polskie zaatakowały garnizon rosyjski stacjonujący w mieście.

W czasie I wojny światowej na Narwi koło Nowogrodu utrzymywał się przez 3 miesiące front rosyjsko-niemiecki co spowodowało poważne zniszczenie miejscowości.

Schrony kompanii fortecznej "Nowogród" z 1939 roku
 
Schron L przy moście drogowym na Narwi
 
Otoczenie schronu L
 
Kopuła pancerna schronu L
 
Okna strzelnicze schronu
 
Tablica informacyjna schronu L
 
Wysadzony w 1944 przez wycofujących się Niemców schron D
 
Wnętrze schronu D
 
Tablica informacyjna schronu D
 
Schron C
 
Kopuła pancerna schronu
 
Schron C jest obecnie mocno zarośnięty, co utrudnia jego zwiedzanie
 
Największy z zachowanych polskich schronów bojowych w Nowogrodzie - schron B
 
Kopuła pancerna schronu ze śladami po uderzeniach pocisków
 
Kopuły pancerne schronu B
 
Schron G
 
Ślad po próbie kradzieży kopuły pancernej przez złomiarzy
 
Wnętrze schronu G
 
Schron pozorny z kopułą przewoźną‎
 
Wejście do schronu pozornego
 
Ślad po kopule pancernej schronu, która została ukradziona przez złomiarzy
 
Wnętrze dawnej kopuły pancernej schronu
 
Okopy piechoty obok schronu A
 
Tablica informacyjna
 
Pozostałości schronu A
 
Tablica informacyjna schronu A

Po wybuchu II wojny światowej miasto było miejscem zaciętych walk, toczonych w ramach kampanii wrześniowej. Do obrony wykorzystane były m.in. schrony bojowe, wybudowane latem 1939 w granicach miasta i na przyległych do niego terenach (odcinek Nowogród–Szablak).

Osobny artykuł: Bitwa pod Nowogrodem (1939).

Społeczność żydowska posiadała w mieście synagogę oraz szkołę. Prawdopodobnie cheder lub Talmud-Torę. Synagoga powstała pod koniec osiemnastego wieku. Był to drewniany budynek. We wrześniu 1939 została zniszczona. Szkoła znajdowała się przy Rynku. Po wojnie budynek wykorzystywano na cele oświatowe, obecnie pustostan[7][8].

W następstwie walk Nowogród doznał bardzo poważnych zniszczeń. W 1978 miejscowość odznaczono – za zasługi w wojnie obronnej z 1939 – Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[9].

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. łomżyńskiego. Według danych z 1 stycznia 2018 Nowogród liczył 2173 mieszkańców[1].

W Nowogrodzie znajduje się gimnazjum im. papieża Jana Pawła II oraz szkoła podstawowa, której patronem jest założyciel miejscowego skansenu kurpiowskiego – Adam Chętnik.

Demografia edytuj

 
Dawna restauracja Panorama w Nowogrodzie dziś pod nazwą Wiszące Ogrody nad Narwią
 
Nowogród, widok z mostu na skansen kurpiowski
  • Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 1856 osób, 1294 było wyznania rzymskokatolickiego, 43 prawosławnego, 5 ewangelickiego a 514 mojżeszowego. Jednocześnie 1310 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 42 rosyjską, 502 żydowską, 1 litewską a 1 rusińską. Było tu 297 budynków mieszkalnych[10].
  • W 1937 mieszkało tutaj 260 rolników, 60 kupców, 15 stolarzy, 17 szewców, 6 młynarzy, ponadto funkcjonowały 34 sklepy.
  • Piramida wieku mieszkańców Nowogrodu w 2014 roku[1]:
     

Obiekty zabytkowe edytuj

 
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
 
Warta honorowa rekonstruktorów WP II RP przed cmentarzem wojennym z 1920 roku - Pomnik Młodym Bohaterom z 1920
 
Pomnik ku czci poległych w walce z niemieckim faszyzmem w Nowogrodzie
 
Młyn wodny - Skansen Kurpiowski im. Adama Chętnika w Nowogrodzie
  • Zamek – za panowania króla Polski Kazimierza Wielkiego na wzgórzu Ziemowita powstał murowany zamek, jeden z najstarszych w tym regionie. Wykopaliska archeologiczne wykazały, że zamek wznosił się przed dworkiem stojącym obecnie na terenie skansenu, a od miasta oddzielała go fosa. Na wale wcześniej istniejącego w tym miejscu grodu odsłonięto w 1969 roku ślady budynku zakończonego poligonalną apsydą i podwaliny pod dużą szafę ołtarza, które są przypuszczalnie pozostałościami wzmiankowanego w źródłach drewnianego kościoła św. Barbary, istniejącego od XIV do XVII wieku.
  • Skansen im. Adama Chętnika – jest ciekawym obiektem w Nowogrodzie, prezentującym budownictwo kurpiowskie (najczęściej XIX-wieczne). Skansen ten został założony w 1927 przez etnografa i działacza społecznego – Adama Chętnika. Wprawdzie podczas ostatniej wojny wiele zbiorów zostało zniszczonych bądź zagrabionych, jednak Adam Chętnik podjął starania na rzecz odbudowy skansenu i powiększenia ilości znajdujących się w nim eksponatów. Obecnie skansen kurpiowski, mający charakter parku etnograficznego, prezentuje walory architektoniczne ok. 3000 obiektów, pochodzących z okolicznych terenów[11].
  • Kościół murowany pw. Narodzenia NMP – zabytkowy, pochodzi pierwotnie z XV w. Na przestrzeni lat był wielokrotnie przebudowywany po pożarach i zniszczeniach wojennych. Po zakończeniu ostatniej wojny, odbudowano go w latach 1946–1956 dzięki staraniom proboszczów: ks. Stanisława Prószyńskiego oraz Stanisława Miklaszewicza. W latach 1980–1982 wykonano polichromie wnętrza kościoła, ufundowano dzwony i odbudowano wieże.
  • Plebania – murowana, znajduje się obok kościoła; zbudowana została w 1882 dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. W. Sienkiewicza. Budynek plebanii również znajduje się w rejestrze obiektów zabytkowych. Kilkaset metrów od kościoła znajduje się parafialny cmentarz grzebalny (o pow. 2,8 ha) z bramą i 4 nagrobki o znaczeniu historycznym z 1850.
  • Cmentarz wojenny żołnierzy polskich – z 1920; położony jest on w północno-zachodniej części Nowogrodu, w lasku przy ul. Sikorskiego. Teren cmentarza wojennego wyznaczony przez wkopane betonowe słupy.
  • Pomnik Młodym Bohaterom z 1920 r. znajduje się przy ul. Miastkowskiej. Ma formę kopca otoczonego betonowym ogrodzeniem. Na kopcu betonowy pomnik z tablicą zwieńczony krzyżem i figurą orła białego. Na tablicy upamiętniającej widnieją nazwiska 42 żołnierzy. W mogile pochowano także 34 nieznanych żołnierzy polskich[12]. Pomnik powstał w 1923 roku aby upamiętnić bohaterską obronę Nowogrodu i Miastkowa żołnierzy 205 ochotniczego pułku piechoty poległych w walce z radzieckim korpusem kawalerii Gaja[13].
  • Grodzisko stożkowate typu motte zwane „Górki”, położone na granicy Nowogrodu i wsi Jankowo-Młodzianowo. Od XIII do XIV wieku wznosiła się na nim drewniana wieża rycerska, którą otaczała palisada. Grodzisko broniło przeprawy na rzece Narwi. Badania na nim w 1967 roku prowadził archeolog Tadeusz Żurowski.
  • Grodzisko „Kępa” leżące u ujścia rzeki Pisy do Narwi. Trójkątny cypel wyniesiony nad poziom wody około 3–4 m jest odcięty od lądu półokrągłym rowem w odległości 40 m i otoczony wałem w odległości 90 m. Grodzisko funkcjonowało od IX do XIII wieku, gdy osadnictwo z tego miejsca przeniesiona na miejsce dzisiejszego Nowogrodu.
  • Cmentarz żydowski na wzgórzu przy końcu ul. Poległych.

Przypisy edytuj

  1. a b c Nowogród w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  3. Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2, s. 201.
  4. Adolf Pawiński, Mazowsze, Warszawa 1895, s. 39.
  5. Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński „Mazowsze, mały przewodnik” Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 175–176.
  6. Mała Encyklopedia Wojskowa.
  7. Szkoła żydowska w Nowogrodzie | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-04-26].
  8. Synagoga w Nowogrodzie | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-04-26].
  9. A.K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, s. 47, ISBN 83-60160-99-6.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 52.
  11. Adam Czesław Dobroński, Miasta województwa podlaskiego, Białystok 2014, s. 237-239, ISBN 978-83-64505-00-3.
  12. Pomnik Młodym Bohaterom z 1920 roku.
  13. Nowogród – miejsce pamięci żołnierzom 1920 r. dobroni.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)]..

Bibliografia edytuj

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2.
  • Informator Archeologiczny 1967 (publikacja 1968), Nowogród Łomżyński „Górki”, pow. Łomża, Badania 1967, s. 349, 351–352.
  • Informator Archeologiczny 1969 (Publikacja 1970), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1967, s. 288–289.
  • Informator Archeologiczny 1970 (Publikacja 1971), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1970, s. 238–239.
  • Informator Archeologiczny 1971 (Publikacja 1972), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1971.
  • Informator Archeologiczny 1974 (Publikacja 1975), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1974, s. 187
  • Joanna Banaszek: Mazowsze. „Regiony historyczno-kulturowe”, tom I, Wydawnictwo Consort, Płock 1999, s. 352. ISBN 8-38659-215-X.

Linki zewnętrzne edytuj