Nurmagomied Szanawazow
Nurmagomied Magomiedsandowicz Szanawazow (ros. Нурмагомед Магомедсандович Шанавазов; ur. 19 lutego 1965) − radziecki bokser narodowości dargijskiej[1]. Mistrz Europy, medalista mistrzostw świata oraz igrzysk olimpijskich w wadze półciężkiej.
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Kariera sportowa edytuj
Boks amatorski edytuj
W 1983 roku został mistrzem ZSRR juniorów w wadze średniej (75 kg). Jeszcze w tym samym roku przeszedł do wagi półciężkiej (81 kg) i zaczął startować wśród seniorów.
W lutym 1985 roku wziął udział w turnieju w Leningradzie, mającym wyselekcjonować skład radzieckiej kadry na majowe mistrzostwa Europy w Budapeszcie. Okazał się najlepszy w swojej kategorii wagowej i tym samym wywalczył miejsce w reprezentacji. W stolicy Węgier pokonał kolejno Stanisława Łakomca, Petre Bornescu, Pero Tadicia oraz Markusa Botta, zdobywając czempionat kontynentu[2].
W następnym roku tryumfował również podczas Igrzysk Dobrej Woli w Moskwie. Z mistrzostw świata w Reno powrócił jednak bez medalu, gdyż został wyeliminowany w ćwierćfinale przez mistrza USA, Lorena Rossa. Po turnieju okazało się, że Amerykanin walczył pod wpływem środków dopingujących, za co został zdyskwalifikowany[3].
Mimo że Szanawazow nigdy nie zdobył mistrzostwa kraju (w 1987 i 1988 był wicemistrzem), to on został powołany w 1988 roku do reprezentacji ZSRR na igrzyska olimpijskie w Seulu. Wywalczył tam srebrny medal, stoczywszy w turnieju wagi półciężkiej następujące pojedynki[4]:
- I runda: Patrick Lihanda (Uganda) 3:2
- II runda: Markus Bott (RFN) 5:0
- ćwierćfinał: Andrea Magi (Włochy) 5:0
- półfinał: Damir Škaro (Jugosławia) walkower
- finał: Andrew Maynard (USA) 0:5
W 1989 roku w Moskwie po raz drugi wystąpił na mistrzostwach świata. Dotarł do półfinału, w którym przegrał z utytułowanym Henrym Maske. Niecałe dwa miesiące później obaj bokserzy zmierzyli się ponownie w finale międzynarodowego turnieju w Manili − również tym razem lepszy był Niemiec. Była to ostatnia walka Szanawazowa w amatorskiej karierze.
Boks zawodowy edytuj
Wraz z nastaniem pieriestrojki radzieccy pięściarze otrzymali możliwość przechodzenia na zawodowstwo. Skorzystał z tego Szanawazow, który z początkiem 1990 roku rozpoczął profesjonalną karierę. W swoim debiucie, w kwietniu 1990 roku we Francji przegrał przez decyzję z innym olimpijczykiem z Seulu, Kongijczykiem Rundem Kaniką. Nie odniósł sukcesu również w swoich dwóch kolejnych walkach, w których został znokautowany przez Siergieja Koboziewa. W związku z tym postanowił zakończyć bokserską karierę.
Po zakończeniu sportowej kariery edytuj
Został trenerem boksu w Sportowej Szkole Rezerwy Olimpijskiej im. B. Ibragimowa w Machaczkale. Jest także aktywny politycznie. W marcu 2011 roku z listy partii Patrioci Rosji został wybrany na deputowanego V kadencji Zgromadzenia Narodowego Republiki Dagestanu. Zasiada w komisji ochrony zdrowia i polityki socjalnej[5]. Jest również członkiem Izby Społecznej Republiki Dagestanu.
Przypisy edytuj
- ↑ Шанавазов Нурмагомед. kavkazsport.com. [dostęp 2011-10-12]. (ros.).
- ↑ 26.European Championships - Budapest. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-10-12]. (ang.).
- ↑ 4.World Championships - Reno. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-10-12]. (ang.).
- ↑ 24.Olympic Games - Seoul, South Korea. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-07-07]. (ang.).
- ↑ Персоналии - Шанавазов Нурмагомед Магомедсаидович. nsrd.ru. [dostęp 2011-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-11)]. (ros.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona. shanavazov.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-23)]. (ros.).
- Statystyki i lista walk zawodowych (ang.)