Ołeksij Honczarenko
Ołeksij Ołeksijowycz Honczarenko, ukr. Олексій Олекcійович Гончаренко (ur. 16 września 1980 w Odessie[1]) – ukraiński polityk i samorządowiec, w 2014 przewodniczący Odeskiej Rady Obwodowej, poseł do Rady Najwyższej.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 września 1980 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
Życiorys edytuj
Syn Ołeksija Kostusiewa, ukraińskiego polityka narodowości rosyjskiej. W 2002 ukończył Odeski Państwowy Uniwersytet Medyczny, później studiował finanse w Rosji. Karierę polityczną zaczynał w 2001 jako przewodniczący jednej z obwodowych organizacji młodzieżowych. W 2005 stanął na czele miejskich struktur partii Związek kierowanej przez swojego ojca. W 2006 wstąpił do Partii Regionów. Uzyskał w tym samym roku mandat radnego Odessy. W 2010 wszedł natomiast w skład Odeskiej Rady Obwodowej, obejmując funkcję jej wiceprzewodniczącego (następnie w 2013 pierwszego wiceprzewodniczącego)[1].
W lutym 2014 wystąpił z Partii Regionów[2]. Dołączył wkrótce następnie do prezydenckiego Bloku Petra Poroszenki. W sierpniu 2014 został wybrany na przewodniczącego rady obwodowej[1].
W wyborach parlamentarnych z października 2014 uzyskał mandat poselski z ramienia BPP[3]. 1 marca 2015 został zatrzymany przez funkcjonariuszy moskiewskich służb policyjnych w czasie marszu na cześć zamordowanego Borisa Niemcowa. Rosyjscy śledczy mieli mu zarzucić przyczynienie się do pożaru Domu Związkowego w czasie zamieszek w Odessie z 2 maja 2014, kiedy to zginęło około 40 prorosyjskich demonstrantów. Jeszcze tego samego dnia Ołeksij Honczarenko został zwolniony, zarzucił zatrzymującym pobicie oraz brak możliwości kontaktu z prawnikiem i lekarzem[4][5].
W 2019 jako kandydat niezależny z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[6]. W 2020 ponownie wybrany do rady obwodu odeskiego[7]. W 2015 został przedstawicielem ukraińskiego parlamentu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[8], a w 2022 jednym z wiceprzewodniczących komitetu ds. migracji, uchodźców i przesiedleńców w ZPRE[9].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2022-10-05]. (ukr.).
- ↑ Алексей Гончаренко вышел из Партии регионов. goncharenko.org, 19 lutego 2014. [dostęp 2015-07-28]. (ros.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2015-07-28]. (ukr.).
- ↑ Moskiewska milicja wypuściła ukraińskiego deputowanego. dziennik.pl, 1 marca 2015. [dostęp 2015-07-28].
- ↑ Украинский депутат Гончаренко будет судиться с МВД РФ: избили и не пустили врача с адвокатом. mk.ru, 2 marca 2015. [dostęp 2015-07-28]. (ros.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-07-23]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2020. [dostęp 2020-11-21]. (ukr.).
- ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2022-08-30]. (ang.).
- ↑ People's Deputy Goncharenko elected Vice-President of the PACE Committee on Migration. world-today-news.com, 24 stycznia 2022. [dostęp 2022-08-30]. (ang.).