Obłęk (broń biała)
Obłęk – wygięty pręt stanowiący element rozbudowanej osłony rękojeści w broni białej. Jego funkcją jest zapewnienie dodatkowej ochrony dłoni użytkownika podczas walki, a w niektórych przypadkach również wzmocnienie konstrukcji całej oprawy rękojeści[1].
.jpg)
Obłęk najczęściej zintegrowany jest z kabłąkiem często łącząc wespół z nim jelec i głowicę[1]. Może jednak występować również jako element jelca ustawiony poprzecznie (prostopadle do osi broni)[2]. Najczęściej stosuje się kilka obłęków w jednej oprawie, szczególnie w rapierach gdzie często występował ich bardzo rozbudowany i gęsty splot.
-
Rozbudowana oprawa rapiera wyposażona w sieć licznych obłęków
Ośla podkowa edytuj
Specyficznym typem obłęku jest tzw. „ośla podkowa” wychodząca od jelca w kierunku sztychu i obejmująca ricasso. W dolnej części bywa często spinana dodatkowym obłękiem poprzecznym o kształcie okrągłym lub eliptycznym. Ośla podkowa pojawiała się w oprawach niektórych typów mieczy i rapierów w okresie średniowiecza i renesansu[3][4]. Funkcją tego elementu była osłona palca wskazującego w przypadku umieszczania go poza jelcem na ricassie (forma niektórych technik szermierczych).
-
Ośla podkowa, spięta dodatkowym obłękiem poprzecznym
.jpg)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Włodzimierz Kwaśniewicz 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym, wyd. 1981, s. 63-64
- ↑ Lech Marek, Bogdan Mucha. Kord z Henrykowa koło Szprotawy. „Acta Militaria Mediaevalia”. 2, s. 217-222, 2006. Muzeum Historyczne w Sanoku, Polska Akademia Umiejętności. ISSN 1895-4103.
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym, wyd. 1981, s. 151
- ↑ Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie [online], www.muzeumwp.pl [dostęp 2022-08-04].