Ożenić się nie mogę
Ożenić się nie mogę. Komedia w trzech aktach – trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry[1].
Okładka wydania z 1880 | |
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Data powstania |
1858–1860(?) |
Wydanie oryginalne | |
Język | |
Data wydania |
1880 |
Opis
edytujDokładna data napisania sztuki nie jest znana – prawdopodobnie powstała między rokiem 1858 a 1860[1]. Po śmierci autora komedia została uznana przez komitet zajmujący się jego spuścizną za utwór średniej jakości i przeznaczona do wystawienia w roku 1878[2]. Prapremiera odbyła się jednak we Lwowie już 12 listopada 1877, w Krakowie wystawiono ją 4 grudnia 1877, zaś w Warszawie 18 listopada 1888[2]. Drukiem po raz pierwszy ukazała się w 1880 w tomie VII pośmiertnego wydania dzieł (s. 131–211)[2]. W zbiorach Ossolineum zachowały się dwa autografy sztuki – brulion i czystopis[2].
Począwszy od połowy XX w. sztuka miała przynajmniej 19 inscenizacji, w tym spektakl Teatru Telewizji z 1982 w reż. Jana Klemensa i słuchowisko Teatru Polskiego Radia z 1955 w reż. Michała Meliny[3][4].
Treść
edytujKupiec Kasper Gdański, ożeniony z Hermenegildą, zobowiązał się do wypłaty żonie 50 tys. złotych w razie separacji[5]. Po jakimś czasie wychodzi na jaw, że jest wdowcem i ma córkę, co może być dla żony pretekstem do separacji[5]. Mąż córki, Wacław Marski, ma jednak listy kompromitujące Hermenegildę, dzięki czemu zmusza ją do zniszczenia zapisu[5].
-
Afisz, Teatr Miejski w Krakowie, 1905
-
Afisz, Teatr Miejski w Krakowie, 1906
Przypisy
edytuj- ↑ a b Pigoń 1957 ↓, s. 271.
- ↑ a b c d Pigoń 1957 ↓, s. 272.
- ↑ Ożenić się nie mogę, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2023-09-21] .
- ↑ Aleksander Fredro. Filmpolski.pl.
- ↑ a b c Mazanowski 1931 ↓, s. 162.
Bibliografia
edytuj- Mikołaj Mazanowski: Aleksander hr. Fredro. Złoczów: W. Zukerkandel, 1931.
- Stanisław Pigoń: Komentarz. W: Aleksander Fredro: Komedie. Seria pierwsza VIII. T. 8. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1957, s. 253–380, seria: Pisma wszystkie.