ORP Hutnik
ORP Hutnik – mała korweta rakietowa projektu 1241RE Mołnija, w kodzie NATO: Tarantul-I. Okręt został wybudowany w Stoczni Rzecznej w Rybińsku dla marynarki wojennej ZSRR. Został nabyty dla Polskiej Marynarce Wojennej wraz z trzema bliźniaczymi jednostkami i wszedł do służby 31 marca 1984 roku. Nosił stały numer burtowy 435[1].
 Bliźniaczy ORP Rolnik | |
| Historia | |
| Stocznia |
Stocznia Rzeczna, Rybińsk |
|---|---|
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
31 marca 1984 |
| Wycofanie ze służby |
31 maja 2005 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna - 455 ton |
| Długość |
56,90 m |
| Szerokość |
10,20 m |
| Zanurzenie |
2,20 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny gazowe, marszowe DM76 o mocy po 4000 KM każda oraz 2 turbiny gazowe, szczytowe PR77 o mocy po 12000 KM; napędzających 2 śruby napędowe | |
| Prędkość |
43 węzłów |
| Zasięg |
2200 mil morskich |
| Uzbrojenie | |
| 2 wyrzutnie KT-138E rakieta woda/woda P-21 lub P-22 (kod NATO: SS-N-2C), 1 uniwersalna armata 76,2 mm AK-176M, 2 działka przeciwlotnicze kalibru 30mm AK-630M, 1 wyrzutnia MTU-4US rakiet przeciwlotniczych Strzała-2M | |
| Załoga |
46 ludzi |
Początkowo wchodził w skład nowo utworzonej samodzielnej grupy okrętów rakietowych. Z czasem został włączony do 3. Flotylli Okrętów i przydzielony do 2. dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych. Po wycofaniu ze służby większości kutrów rakietowych projektu 205, w 2004 roku okręt wszedł do Dywizjonu Okrętów Rakietowych[2].
Okręt ze względu na swoje niewielkie wymiary i wyporność zaliczany był do klasy małych korwet, natomiast w Polsce klasyfikowany był jako mały okręt rakietowy. Jednostka napędzana była dwoma turbinami gazowymi. Napęd szczytowy DR 77 o maksymalnej mocy 12 000 KM dla każdej turbiny pozwalał na osiągnięcie prędkości powyżej 43 węzłów, co czyniło okręt jednym z najszybszych w tej klasie na Morzu Bałtyckim. Załogę stanowiło 45 oficerów i marynarzy. ORP "Hutnik" był jednostką silnie uzbrojoną przeciw innym okrętom. Jego podstawową broń stanowiły rakiety przeciw okrętowe typu P-21/P-22. Łącznie przez cały okres służby „Hutnik” odpalił 14 rakiet typu P-21[3]. Uzbrojenie przeciwko statkom powietrznym było słabsze, a pogarszał je brak radaru wykrywania obiektów powietrznych[2].
Opis konstrukcji edytuj
Dane techniczne edytuj
Wyposażenie radiolokacyjne edytuj
- stacje radiolokacyjna wykrywania celów Garpun-E (NATO: „Plank Shave”)
- stacje radiolokacyjna kierowania ogniem MR-123 (NATO: „Bass Tilt”)
- radar nawigacyjny Peczora-1
Uzbrojenie edytuj
- system rozpoznania swój-obcy Nichrom-RR
Służba edytuj
Okręt w czasie swojej służby przebył drogę 36 456 mil morskich, zaliczając 190 wyjść w morze. Wchodził do portów w Świnoujściu, Szczecinie, Kołobrzegu, Ustki, Bałtyjsku, Rostocku, i Aarhus. Jednostka ta brała udział w najważniejszych ćwiczeniach Marynarki Wojennej, m.in. BARAKUDA, PIRANIA, BALTOPS, MURENA, SZERSZEŃ i ORLI SZPON[4].
Dowódcy okrętu edytuj
Kolejni dowódcy okrętu[4]:
- kpt. mar. Włodzimierz Danek – od 1984 do 1987 roku;
- kpt. mar. Lesław Serafinko – od 1987 do 1990 roku;
- kpt. mar. Kazimierz Cesarz – od 1990 do 1994 roku;
- kmdr por. Krzysztof Jaworski – od 1994 do 1997 roku;
- kmdr ppor. Cezary Prus – od 1997 do 2002 roku;
- kpt. mar. Artur Kołaczyński – od 2002 do 2004 roku;
- kpt. mar. Artur Dzieciuch – od 2004 do 2005 roku.
Przypisy edytuj
- ↑ Smutny koniec morskich Tarantul - Magnum-x [online], www.magnum-x.pl [dostęp 2020-12-12].
- ↑ a b Zasłużone okręty odchodzą na emeryturę - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2020-12-12].
- ↑ Korweta rakietowa ORP HUTNIK: Strzelania rakietowe. [online], www.graptolite.net [dostęp 2020-12-12].
- ↑ a b Marynarka Wojenna RP [online], archiwum.mw.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-12].
Bibliografia edytuj
- Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995: okręty, samoloty i śmigłowce, uzbrojenie, organizacja. Wyd. I. Warszawa: Lampart & Bellona, 1995, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej, 6. ISBN 83-86776-08-0.