Oblężenie Selinuntu
Oblężenie Selinuntu – oblężenie, które miało miejsce w roku 408 p.n.e. w trakcie wojny Kartaginy z Selinuntem.
| Wojny sycylijskie | |||
 Ruiny Świątyni w Selinuncie | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Selinunt, Castelvetrano | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Kartaginy | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 37°35′01″N 12°49′29″E/37,583611 12,824722 | |||
Po roku 412 p.n.e. doszło do konfliktu granicznego pomiędzy Selinuntem a Segestą. Obawiając się wystąpienia Syrakuz po stronie Selinuntu, Segestejczycy zwrócili się o pomoc do Kartaginy. W roku 410 p.n.e. Kartagińczycy wysłali posiłki wojskowe składające się z kilku tysięcy ludzi. Dzięki wsparciu militarnemu Kartaginy Segestejczycy pokonali w polu przeciwników zabijając tysiąc żołnierzy.
Sukces Segesty w walce z Selinuntem skłonił Kartaginę do wysłania większych sił zbrojnych, mających na celu zdobyć Selinunt. Wodzem wyprawy obrano Hannibala Mago, wnuka Hamilkara. W roku 408 p.n.e. flota kartagińska licząca 1 700 transportowców w eskorcie 70 trójrzędowców (około 100 000 ludzi)[potrzebny przypis] popłynęła w kierunku Sycylii. Po wylądowaniu, ruszając na Selinunt, Hannibal Mago połączył się z wojskami Segesty. Przystępując do szturmu Kartagińczycy zbudowali pod miastem wieże oblężnicze.
Wojska Hannibala Mago stosowały tarany, ostrzeliwały też obrońców strzałami i kamieniami. Pomimo silnej obrony atakujący wdarli się przez wyłom w murze do miasta, zostali jednak odparci przez obrońców. Następnego dnia Kartagińczycy otoczyli szczelniej miasto, dokonując kolejnego szturmu wypoczętymi siłami. Atak przyniósł powodzenie, a obrońcy cofnęli się w głąb miasta, gdzie z powodzeniem odpierali kolejne ataki. Po jakimś czasie Selinuntczykom zabrakło amunicji – całe miasto wpadło w ręce Hannibala Mago.
Wkraczający do Selinuntu Kartagińczycy urządzili rzeź mieszkańców, plądrując całe miasto. Z 17 000 mieszkańców do niewoli dostało się 5 000, a 2 700 zbiegło do Akragas.
Bibliografia edytuj
- Grzegorz Lach Wyprawa sycylijska 415-413 p.n.e., Wyd. Bellona, Warszawa 2007.