Prawa człowieka

zbiór fundamentalnych praw przysługujących każdemu człowiekowi
(Przekierowano z Ochrona praw człowieka)

Prawa człowieka – to moralne zasady lub normy[1] dotyczące pewnych standardów ludzkiego zachowania, które są regularnie chronione w prawie lokalnym i międzynarodowym, powszechnie rozumiane jako niezbywalne, podstawowe prawa, „do których osoba jest z natury uprawniona tylko dlatego, że jest istotą ludzką”[2] i które są „nieodłączne dla wszystkich istot ludzkich"[3].

Oryginał Konwencji genewskiej

Prawa te mają charakter:

  • powszechny – obowiązują na całym świecie i przysługują każdemu człowiekowi
  • przyrodzony – przysługują każdemu z samego faktu bycia człowiekiem
  • niezbywalny – nie można się ich zrzec
  • nienaruszalny – istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane
  • naturalny – obowiązują niezależnie od ich potwierdzenia przez władzę państwową
  • niepodzielny – wszystkie stanowią integralną i współzależną całość.

Międzynarodowa encyklopedia prawa publicznego podaje[4], że prawami człowieka są te wolności, środki ochrony oraz świadczenia, których respektowania właśnie jako praw, zgodnie ze współcześnie akceptowanymi wolnościami, wszyscy ludzie mogą domagać się od społeczeństwa, w którym żyją. Prawo jednego człowieka kończy się tam, gdzie zaczyna się prawo innego człowieka.

Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej godności i swych praw. Są oni obdarzeni rozumem i sumieniem oraz powinni postępować w stosunku do siebie wzajemnie w duchu braterstwa.

Prawa człowieka a normy moralne edytuj

Prawa człowieka uznawane są za prawa powszechnie obowiązujące (mające roszczenie do powszechnego obowiązywania), co sprawia, że wykazują podobieństwo do norm o charakterze wyłącznie moralnym. Jürgen Habermas zauważa, że prawa człowieka „można uzasadnić wyłącznie z moralnego punktu widzenia” – „regulują [one] materie o takiej ogólności, że argumenty moralne wystarczają do ich uzasadnienia”[5]. Zdaniem prof. Wiktora Osiatyńskiego[6] ich fundamentalny, przyrodzony i uprzywilejowany charakter polega na tym, że nie wymagają one uzasadnień: uzasadnień wymagają odstępstwa od tych praw.

Prawa człowieka a prawa kobiet edytuj

Powszechna deklaracja praw człowieka uchwalona w 1948 roku gwarantuje „równe prawa mężczyzn i kobiet” i odnosi się do kwestii równości i sprawiedliwości. W 1979 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW)[7]. Konwencja weszła w życie 3 września 1981 roku. Nie podpisały jej następujące państwa członkowskie ONZ: Iran, Nauru, Palau, Somalia, Sudan, Tonga. Konwencji nie ratyfikowały Niue, Stany Zjednoczone i Watykan[8].

Starożytność i średniowiecze edytuj

 
Deklaracja praw człowieka i obywatela z 1789 roku
  • 313 – Edykt mediolański – wydany wspólnie przez cesarza zachodniej części Cesarstwa Rzymskiego Konstantyna Wielkiego oraz cesarza wschodniej części Licyniuszapostanowiliśmy między innymi zarządzić (…) chrześcijanom i wszystkim dać zupełną wolność wyznawania religii, jaką kto zechce. (…) postanowiliśmy powziąć uchwałę, że nikomu nie można zabronić swobody decyzji, czy myśl swą skłoni do wyznania chrześcijańskiego, czy do innej religii, którą sam za najodpowiedniejszą dla siebie uzna (…)
  • 1215 – Magna Charta Libertatum – Wielka Karta Swobód wydana przez króla Anglii Jana bez Ziemi – żaden wolny człowiek nie ma być pojmany ani uwięziony albo wyrzucony z posiadłości, albo proskrybowany, ani wygnany lub innym sposobem pognębiony; i ani sami na niego nie wyruszymy, ani nikogo innego przeciw niemu nie wyślemy, jak tylko na podstawie legalnego wyroku równych jemu albo na podstawie prawa ziemskiego
  • 1414-1418 – Sobór w Konstancji, Tractatus de potestate papae et imperatoris respectu infidelium etc. Pawła Włodkowica postulujący istnienie praw przyrodzonych
  • 1425/1430/1433/1447 – przyznanie Neminem captivabimus nisi iure victum szlachcie polskiej i litewskiej

Nowożytność edytuj

Współczesność edytuj

Rodzaje praw człowieka edytuj

 
Rada Bezpieczeństwa ONZ

Prawa osobiste edytuj

Prawa do:

  • dobrego życia,
  • rzetelnego sądu (patrz „gwarancje formalne” poniżej),
  • decydowania o swoim życiu,
  • szczęścia,
  • prawo do życia,
  • prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania,
  • prawo do głoszenia swoich poglądów i opinii bez względu na ich treść i formę,
  • prawo każdego człowieka do uznawania wszędzie jego podmiotowości prawnej,
  • zakaz stosowania tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub wymierzania kar cielesnych,
  • zakaz trzymania człowieka w niewolnictwie lub poddaństwie,
  • zakaz skazywania człowieka za czyn, który nie stanowił przestępstwa w chwili jego popełnienia,
  • zakaz pozbawiania wolności jedynie z powodu niemożności wywiązania się ze zobowiązań umownych.

Prawa i wolności polityczne edytuj

Tzw. prawa negatywne – prawa służące ochronie wolności jednostki przed ingerencją ze strony państwa

  • prawo do obywatelstwa,
  • możliwość uczestniczenia w życiu publicznym,
  • czynne prawo wyborcze – możliwość uczestnictwa w wyborach,
  • bierne prawo wyborcze – możliwość kandydowania w wyborach,
  • wolność zrzeszania się,
  • prawo do uczestniczenia i organizowania pokojowych manifestacji,
  • prawo do składania wniosków, petycji, skarg,
  • dostęp do informacji o działaniach władz i osób publicznych,
  • równy dostęp do służby publicznej.

Wolności i prawa ekonomiczne, socjalne i kulturalne edytuj

1. Tzw. prawa pozytywne – uprawnienia jednostki do świadczeń na jej rzecz – prawa socjalne

Prawo do:

  • ochrony zdrowia,
  • nauki,
  • odpowiedniego i zadowalającego wynagrodzenia, zapewniającego jednostce i jej rodzinie egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej,
  • pomocy socjalnej (ogólnie),
  • rozrywki (np. granie w piłkę nożną, pływanie).

2. Prawa ekonomiczne: (zobacz też art. 64 Konstytucji RP)

  • prawo do pracy,
  • prawo do własności,
  • prawo dziedziczenia,
  • prawo do zakładania własnej działalności gospodarczej.

3. Prawa solidarnościowe (w większości nie posiadają sformalizowanego charakteru prawnego) – wszystkie prawa przysługujące grupom społecznym, np. prawo narodów do samostanowienia.

4. Prawa kulturalne:

  • prawo do wolności twórczości artystycznej,
  • prawo do badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników,
  • prawo do wolności korzystania z dóbr kultury i ich wytwarzania.

Gwarancje:

  1. materialne (dotyczą głównie praw socjalnych, ekonomicznych i kulturowych),
  2. formalne (prawo do ochrony prawnej jednostki).
  • prawo każdego człowieka do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd,
  • prawo do fachowej obrony w postępowaniu przed organami aparatu państwowego,
  • prawo do skargi konstytucyjnej.

Wśród kategorii osób w szczególny sposób zagrożonych naruszeniami praw człowieka wymienia się kobiety, dzieci, osoby starsze, niepełnosprawne, przedstawicieli mniejszości (etnicznych, narodowych, religijnych, rasowych, seksualnych), cudzoziemców (uchodźców i pracowników migrujących) oraz społeczności tubylcze[11].

Instytucje skargi edytuj

Są to organy międzynarodowe, do których może zwrócić się obywatel każdego państwa ze skargą, jeżeli uzna, że urzędy wydały decyzje na jego niekorzyść i są według niego niezgodne z prawami człowieka.

Instytucje międzynarodowe rozpatrujące skargi:

Instytucje europejskie:

Instytucje amerykańskie:

  • Międzyamerykańska Komisja Praw Człowieka z siedzibą w Waszyngtonie
  • Międzyamerykański Trybunał Praw Człowieka z siedzibą w San José[10].

Pozarządowe organizacje praw człowieka edytuj

Są to międzynarodowe organizacje niezależne od rządów państwowych. Ujawniają oraz wskazują na działania powodujące łamanie praw człowieka. Dokonują tego metodami pokojowymi, między innymi edukując, występując w szczególnych sprawach sądowych w obronie ludzi pokrzywdzonych, organizując akcje obywatelskie (np. Maraton Pisania Listów).

Krytyka praw człowieka edytuj

Obecnie również obecne są głosy krytyczne wobec norm stanowionych przez prawa człowieka. Krytycy praw człowieka dzielą się na dwie kategorie[12]:

  • krytyka substancjalna – Do zwolenników tego rodzaju krytyki klasyfikuje się tych, którzy odrzucają samą ideę, że człowiek posiada z natury określone prawa z samej racji, że jest człowiekiem. Są to nie tyle krytycy, co przeciwnicy samej idei praw człowieka.
  • krytyka akcydentalna – Sympatycy tej strony krytyki uważają, że ludzie rodzą się z przyrodzonymi prawami, jednak krytykują pewien model (bądź modele) ideologii praw człowieka, uważając za naturalne inne uprawnienia, niż głosi to oficjalna doktryna. Nie są to zatem przeciwnicy samego pomysłu, ale krytycy konkretnej jego realizacji. Chodzi tu przede wszystkim o spory między zwolennikami poszczególnych generacji praw człowieka.

Działacze praw człowieka edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Działacze praw człowieka według narodowości.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. James Nickel i inni, Stanford Encyclopedia of Philosophy, Human Rights., 13 grudnia 2013.
  2. Magdalena Sepulveda i inni, Human Rights Reference Handbook., wyd. 3, University for Peace, 28 marca 2012, ISBN 9977-925-18-6.
  3. Organizacja Narodów Zjednoczonych, Biuro Rzecznika Praw Człowieka [online].
  4. Encyclopedia of Public International Law, vol 8, Human Rights and the Individual in International Law, International Economics Relations, Amsterdam, — New York — Oxford 1985, s. 268
  5. Habermas J.:Uwzględniając Innego. Studia do teorii politycznej., Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2009, s. 191-193
  6. Wiktor Osiatyński: Wprowadzenie do praw człowieka. [dostęp 2008-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-06)].
  7. Helsińska Fundacja Praw CzłowiekaKonwencja w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet (pl.), www.hfhrpol.waw.pl [dostęp 18.03.2011]
  8. ONZ Wykaz podpisania, ratyfikowania i wdrożenia CEDAW przez państwa świata www.un.org [dostęp 18.03.2011]
  9. American Declaration of the Rights and Duties of Man; Basic Documents in the Inter-American System
  10. a b c American Convention on Human Rights, Amerykańska Konwencja Praw Człowieka
  11. Bogumił Termiński, Międzynarodowa ochrona pracowników migrujących. Geneza, instytucje, oddziaływanie, Warszawa, 2011.
  12. por. Paweł Bała i Adam Wielomski: Prawa człowieka i ich krytyka. Przyczynek do studiów o ideologii czasów ponowożytnych. Warszawa: Fijorr Publishing Company, 2008, s. 114. ISBN 978-83-89812-13-1.

Linki zewnętrzne edytuj