Oficerska Szkoła Służby Geograficznej
Oficerska Szkoła Służby Geograficznej (OSSG) – szkoła Wojska Polskiego kształcąca oficerów służby geograficznej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1947 |
| Rozformowanie |
1949 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
Formowanie
edytujSzkoła powstała na podstawie rozkazu Nr 0148/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 maja 1947 r., w strukturze (etat Nr 29/3) i w siedzibie Wojskowego Instytutu Geograficznego - Aleje Jerozolimskie 97 w Warszawie.
Kadrę dydaktyczną stanowili pracownicy Wojskowego Instytutu Geograficznego oraz pracownicy naukowi Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego. W szkole kształcono 28 oficerów, którzy objęci zostali szkoleniem specjalistycznym i praktycznym.
WIG i OSSG rozformowana została 31 maja 1949 r. na podstawie rozkazu Nr 091/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 kwietnia 1949 r. Wspomniany rozkaz w ogóle nie wspominał o 28 oficerach - słuchaczach szkoły. Pozostali oni "poza etatem". Na wniosek płk. Michała Chilińskiego, ówczesnego szefa Oddziału IX Topograficznego SG WP, słuchacze OSSG zaliczeni zostali do składu zmiennego nowo powstałej Oficerskiej Szkoły Topografów w Warszawie, jako "drugi rocznik". Szkolenie tych oficerów zakończone zostało w pierwszej połowie listopada 1949 r. Absolwenci nie otrzymali żadnych dokumentów potwierdzających ukończenie szkoły.
Komendanci
edytuj- ppłk Edward Buźkiewicz (1947-1948)
Kadra dydaktyczna szkoły
edytuj- ppłk Bolesław Władysław Tuora[a] - wykładowca geometrii i zastępca komendanta WIG ds. technicznych
- ppłk Antoni Rudolf Zawadzki-Rogala[b] – wykładowca fotogrametrii
- ppłk Bronisław Dzikiewicz – wykładowca geodezji i astronomii
- ppłk Kozłowski - zastępca komendanta szkoły ds. polit.-wych.
- mjr Józef Lechicz-Celica – zastępca komendanta szkoły ds. polit.-wych. (od stycznia 1948 r.)
- mjr Bronisław Słupeczański vel Podjadek[c] - wykładowca topografii
- mjr Franciszek Stanisław Nowicki[d] – wykładowca topografii
- mjr Tadeusz Bukład - wykładowca wojskowo-geograficznego opisu terenu i pełniący obowiązki komendanta szkoły (1948-1949)
- mjr inż. Józef Chabros - wykładowca algebry
- mjr inż. Bolesław Gawryś - wykładowca trygonometrii, pierwszy komendant OST
- mjr pil. Eugeniusz Stankiewicz - wykładowca matematyki
- mjr inż. Kazimierz Wojan - wykładowca kartografii matematycznej
- kpt. Włodzimierz Oniszczyk (oficer WP II RP) - wykładowca kreślarstwo
- kpt. mgr Feliks Osowski - wykładowca historii kartografii
- dr Stanisław Pietkiewicz (Uniwersytet Warszawski) - wykładowca geografii i geologii
- inż. Zygmunt Musiatowicz - wykładowca geomagnetyzmu, optyki i instrumentoznastwa
- inż. Czesław Wyszogrodzki (Politechnika Warszawska) - wykładowca miernictwa i pomiarów miejskich
Uwagi
edytuj- ↑ Bolesław Władysław Tuora (ur. 11 czerwca 1899) był odznaczony KN, KW i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 15. lokatą w korpusie oficerów geografów[1].
- ↑ Antoni Rudolf Zawadzki (ur. 5 lutego 1896) był odznaczony KN, KW (czterokrotnie) i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku kierownika działu terrofotograficznego Samodzielnego Referatu Fotogrametrycznego. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 w korpusie oficerów geografów[2].
- ↑ Bronisław Słupeczański vel Podjadek (ur. 29 września 1896) był odznaczony KN i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów geografów[2]. 10 sierpnia 1926 otrzymał zezwolenie na zmianę nazwiska „Podjadek” na „Słupeczański”. Był wówczas porucznikiem w 68 pp[3].
- ↑ Franciszek Stanisław Nowicki (ur. 21 marca 1896) był odznaczony MN i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 11 lokatą w korpusie oficerów geografów[4]. We wrześniu 1933 sprostowano imiona z „Franciszek III” na „Franciszek Stanisław”[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 329, 497.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 328, 497.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 14 września 1926 roku, s. 306.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 328, 496.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 212.
Bibliografia
edytuj- Bolesław Krasiewicz, Oficerska Szkoła Służby Geograficznej, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (126), Warszawa 1988, s. 30-41
- Bronisław Dzikiewicz, Z teodolitem pod Monte Cassino, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984, ISBN 83-11-07043-1, OCLC 830240422.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- 90 lat geografii wojskowej, Bellona 2009 nr specjalny
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].