Ogród botaniczny w Buenos Aires
Ogród botaniczny im. Carlosa Thaysa w Buenos Aires (hiszp. Jardín Botánico „Carlos Thays”) – ogród botaniczny w Argentynie, zlokalizowany w Buenos Aires, w obrębie dzielnicy Palermo[1][2].
.jpg) Fragment zabudowań ogrodowych | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Dzielnica |
Palermo, Av. Santa Fe 3951 |
| Powierzchnia |
6,98 ha |
| Data założenia |
1898 |
| Projektant | |
Położenie na mapie Buenos Aires  | |
Położenie na mapie Argentyny  | |
 34°34′57,1″S 58°25′03,3″W/-34,582528 -58,417583
| |
| Strona internetowa | |
Charakterystyka edytuj
Ogród o trójkątnym kształcie położony jest na wysokości 25 m n.p.m.[3], pomiędzy Aleją Santa Fe, Aleją Las Heras i ulicą República Arabe Siria i ma powierzchnię 6,9772 ha. W obrębie ogrodu znajduje się pięć palmiarni oraz liczne pomniki i rzeźby. Rośnie w nim około 5500 gatunków roślin, drzew i krzewów[1]. Roczny opad atmosferyczny wynosi w ogrodzie 1300 mm[3].
Historia edytuj
22 lutego 1892 roku miejski architekt krajobrazu Carlos Thays (1849–1934) pod kierownictwem gminy i pod nadzorem architekta Francisco Bolliniego (1845–1921), stworzył koncepcję powstania ogrodu botanicznego. W tym projekcie sugerowano, że najodpowiedniejszym miejscem do umiejscowienia tego ogrodu była działka położona przy ulicy Santa Fe na wysokości Parku 3 Lutego, wykorzystywana przez Narodowe Ministerstwo Rolnictwa[1].
Po zatwierdzeniu inicjatywy przez burmistrza sprawę przekazano do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Minister Nicasio Oroño został już wcześniej powiadomiony o pracach koncepcyjnych przez prezydenta Carlosa Pellegriniego i przekazał grunty gminie[1].
Do 1900 roku temperatury w Buenos Aires oscylowały pomiędzy -5 °C a 36 °C, co pozwoliło na sadzenie gatunków roślin z różnych obszarów kraju i świata, w różnych zespołach tematycznych. W ten sposób ogród mógł być podzielony na grupy fitogeograficzne[1].
Przywożenie ziemi i kształtowanie krajobrazu przeprowadzono w 1892 roku. Natychmiast rozpoczęto prace związane z urządzaniem poszczególnych sekcji. Pofałdowane ukształtowanie terenu zostało wykorzystane do ukazania głównych stylów projektowania parków i ogrodów (symetrycznych, krajobrazowych i mieszanych). 24 kwietnia 1897 roku dyrekcja ogrodu nabyła budynek projektu polskiego inżyniera wojskowego Jordana Wysockiego. Budynek ten był wcześniej zajmowany przez Narodowy Departament Rolnictwa (1882–1894) i Narodowe Muzeum Historyczne (1894–1896). Obiekt był ponadto zamieszkany przez rodzinę Thays[1].
Po sześciu latach prac (1892–1898) ogród został otwarty dla zwiedzających 7 września 1898 roku[1].
Zarządzeniem z dnia 31 sierpnia 1937 roku do nazwy ogrodu dodano imię i nazwisko jego założyciela: Carlos Thays. Za czasów następcy Thaysa, Benito Carrasco (1914–1916), w obręb jednostki weszła Szkoła Ogrodnicza i biblioteka specjalizująca się w zagadnieniach botanicznych, a także Gabinet Fotograficzny[1].
Zarządzeniem z 29 grudnia 1959 roku utworzono Miejski Instytut Botaniki, który zapewniał wsparcie techniczne dla ogrodu i działał do końca 1995 roku. W 1996 roku, na mocy dekretu krajowego nr 366, uznano ogród za narodowy zabytek historyczny[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i gobBsAs, Breve reseña histórica del Jardín Botánico “Carlos Thays”. buenosaires.gov.ar:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-23)].
- ↑ Podróżnicy.com, Botaniczny spokój
- ↑ a b Botanic Gardens Conservation International, Jardín Botánico "Carlos Thays"