Okręgi wyborcze do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Okręgi wyborcze do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej – jednostki podziału terytorialnego Polski utworzone w celu przeprowadzenia wyborów powszechnych do Sejmu RP. Obecną liczbę – 41 – i kształt okręgów wyborczych reguluje Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2011 r. nr 21, poz. 113 z późn. zm.). Wszystkie okręgi są wielomandatowe – wybiera się w nich od 7 do 20 posłów. Mandaty poselskie są rozdzielane między poszczególne listy okręgowe kandydatów. Nad przeprowadzaniem wyborów w poszczególnych okręgach czuwają okręgowe komisje wyborcze.

Zasady tworzenia okręgów edytuj

Okręgi wyborcze do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej obejmują obszar całości lub części województwa, przy czym ich granice nie mogą naruszać granic powiatów wchodzących w ich skład. Ustaleniu podziału terytorium kraju na okręgi wyborcze i liczby wybieranych w nich posłów służy norma przedstawicielstwa – iloraz liczby ludności Polski przez liczbę wszystkich posłów do Sejmu (na podstawie danych Państwowej Komisji Wyborczej z 4 sierpnia 2011 wynosi ona 82 133 mieszkańców)[1]. W każdym okręgu wyborczym obsadzanych jest co najmniej 7 mandatów.

Na terenie gmin wchodzących w skład poszczególnych okręgów wyborczych tworzone są obwody głosowania. Ponadto tworzone mogą być obwody dla:

  • obywateli polskich przebywających poza granicami kraju (siedziby odpowiednich komisji obwodowych określa minister spraw zagranicznych); przynależą one do okręgu wyborczego nr 19 (Warszawa);
  • wyborców przebywających na polskich statkach morskich, które znajdują się w podróży w okresie obejmującym dzień wyborów, jeżeli przebywa na nich co najmniej 15 wyborców (tworzy je minister infrastruktury); przynależą one do okręgu wyborczego właściwego dla siedziby armatora.

Państwowa Komisja Wyborcza ma prawo przedkładania Sejmowi wniosków dotyczących propozycji zmian w podziale Polski na okręgi wyborcze i liczby posłów w nich wybieranych, jeżeli konieczność taka wynika ze zmian w zasadniczym podziale terytorialnym państwa lub ze zmiany liczby mieszkańców w okręgu wyborczym lub w kraju. Dokonywanie zmian granic powiatów pociągających za sobą zmiany granic okręgów wyborczych jest zakazane w okresie 12 miesięcy poprzedzających upływ kadencji Sejmu oraz po skróceniu kadencji Sejmu. Zmian w podziale na okręgi wyborcze można dokonać nie później niż na 3 miesiące przed dniem upływu terminu zarządzenia wyborów do Sejmu.

Ustalenie wyniku wyborów w okręgach edytuj

Mandaty w poszczególnych okręgach wyborczych przydzielane są według systemu proporcjonalnego między poszczególne listy okręgowe. Wystawiane są one przez komitety wyborcze partii politycznych i wyborców biorące udział w wyborach. Po zakończeniu głosowania, na podstawie protokołów w obwodach okręgowe komisje wyborcze ustalają wyniki głosowania na poszczególne listy okręgowe i sporządzają protokoły wyników głosowania w okręgu wyborczym. Następnie są one weryfikowane przez Państwową Komisję Wyborczą, która na podstawie wyników zbiorczych informuje o tym, które komitety wyborcze są uprawnione do udziału w podziale mandatów, czyli przekroczyły 5-procentowy próg wyborczy (z warunku tego wyłączone są komitety wyborcze organizacji mniejszości narodowych).

Podział mandatów w okręgach wyborczych między poszczególne listy okręgowe dokonywany jest przy pomocy metody d’Hondta. Mandaty przypadające danej liście uzyskują kandydaci w kolejności otrzymanej liczby głosów. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu z danej listy, o pierwszeństwie rozstrzyga większa liczba obwodów głosowania, w których jeden z kandydatów uzyskał więcej głosów, a przy dalszej równości, przeprowadzane jest przez przewodniczącego okręgowej komisji wyborczej losowanie.

Wykaz okręgów edytuj

Według danych Państwowej Komisji Wyborczej z 4 sierpnia 2011[1] najwięcej mieszkańców – 1 603 233 – zamieszkiwało obszar okręgu wyborczego nr 19 z siedzibą w Warszawie; wybierana jest tam również największa liczba posłów – 20 (przy czym liczba wyborców za granicą kraju nie wpływa na liczbę obsadzanych w okręgu mandatów). Najmniej mieszkańców – 600 225 – zamieszkiwało teren okręgu nr 28 z siedzibą w Częstochowie, gdzie wybiera się tylko 7 posłów. Najwięcej osób przypadało na mandat w okręgu nr 37 (Konin) – 85 970, zaś najmniej w okręgu nr 32 (Sosnowiec) – 77 804.

W poszczególnych województwach wybiera się następującą liczbę posłów:

 
Okręgi wyborcze do Sejmu RP

OKW – okręgowa komisja wyborcza.
LM – liczba mieszkańców w okręgu według danych z 4 sierpnia 2011[1].
M – liczba mandatów obsadzanych w okręgu.
LM:M – liczba mieszkańców przypadająca na mandat w okręgu według danych z 4 sierpnia 2011[1].

Nr Siedziba OKW Obszar LM M LM:M
1 Legnica powiaty: bolesławiecki, głogowski, jaworski, karkonoski, kamiennogórski, legnicki, lubański, lubiński, lwówecki, polkowicki, zgorzelecki i złotoryjski; miasta na prawach powiatu: Jelenia Góra i Legnica 986 879 12 82 240
2 Wałbrzych powiaty: dzierżoniowski, kłodzki, świdnicki, wałbrzyski i ząbkowicki; miasto na prawach powiatu: Wałbrzych 675 332 8 84 417
3 Wrocław powiaty: górowski, milicki, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski i wrocławski; miasto na prawach powiatu: Wrocław 1 177 802 14 84 129
4 Bydgoszcz powiaty: bydgoski, inowrocławski, mogileński, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski i żniński; miasto na prawach powiatu: Bydgoszcz 1 003 261 12 83 605
5 Toruń powiaty: aleksandrowski, brodnicki, chełmiński, golubsko-dobrzyński, grudziądzki, lipnowski, radziejowski, rypiński, toruński, wąbrzeski i włocławski; miasta na prawach powiatu: Grudziądz, Toruń i Włocławek 1 046 849 13 80 527
6 Lublin powiaty: janowski, kraśnicki, lubartowski, lubelski, łęczyński, łukowski, opolski, puławski, rycki i świdnicki; miasto na prawach powiatu: Lublin 1 199 999 15 80 000
7 Chełm powiaty: bialski, biłgorajski, chełmski, hrubieszowski, krasnostawski, parczewski, radzyński, tomaszowski, włodawski i zamojski; miasta na prawach powiatu: Biała Podlaska, Chełm i Zamość 974 707 12 81 226
8 Zielona Góra województwo lubuskie 1 003 220 12 83 602
9 Łódź powiaty: brzeziński i łódzki wschodni; miasto na prawach powiatu: Łódź 794 636 10 79 464
10 Piotrków Trybunalski powiaty: bełchatowski, opoczyński, piotrkowski, radomszczański, rawski, skierniewicki i tomaszowski; miasta na prawach powiatu: Piotrków Trybunalski i Skierniewice 737 045 9 81 894
11 Sieradz powiaty: kutnowski, łaski, łęczycki, łowicki, pabianicki, pajęczański, poddębicki, sieradzki, wieluński, wieruszowski, zduńskowolski i zgierski 972 481 12 81 040
12 Chrzanów powiaty: chrzanowski, myślenicki, oświęcimski, suski i wadowicki 642 662 8 80 333
13 Kraków powiaty: krakowski, miechowski i olkuski; miasto na prawach powiatu: Kraków 1 120 711 14 80 051
14 Nowy Sącz powiaty: gorlicki, limanowski, nowosądecki, nowotarski i tatrzański; miasto na prawach powiatu: Nowy Sącz 784 316 10 78 432
15 Tarnów powiaty: bocheński, brzeski, dąbrowski, proszowicki, tarnowski i wielicki; miasto na prawach powiatu: Tarnów 719 037 9 79 893
16 Płock powiaty: ciechanowski, gostyniński, mławski, płocki, płoński, przasnyski, sierpecki, sochaczewski, żuromiński i żyrardowski; miasto na prawach powiatu: Płock 842 976 10 84 298
17 Radom powiaty: białobrzeski, grójecki, kozienicki, lipski, przysuski, radomski, szydłowiecki i zwoleński; miasto na prawach powiatu: Radom 724 756 9 80 528
18 Siedlce powiaty: garwoliński, łosicki, makowski, miński, ostrołęcki, ostrowski, pułtuski, siedlecki, sokołowski, węgrowski i wyszkowski; miasta na prawach powiatu: Ostrołęka i Siedlce 960 655 12 80 055
19 Warszawa miasto na prawach powiatu: Warszawa, zagranica, statki 1 603 233 20 80 055
20 Warszawa powiaty: grodziski, legionowski, nowodworski, otwocki, piaseczyński, pruszkowski, warszawski zachodni i wołomiński 986 074 12 82 173
21 Opole województwo opolskie 1 001 827 12 83 486
22 Krosno powiaty: bieszczadzki, brzozowski, jarosławski, jasielski, krośnieński, leski, lubaczowski, przemyski, przeworski i sanocki; miasta na prawach powiatu: Krosno i Przemyśl 893 055 11 81 187
23 Rzeszów powiaty: dębicki, kolbuszowski, leżajski, łańcucki, mielecki, niżański, ropczycko-sędziszowski, rzeszowski, stalowowolski, strzyżowski i tarnobrzeski; miasta na prawach powiatu: Rzeszów i Tarnobrzeg 1 233 497 15 82 233
24 Białystok województwo podlaskie 1 190 510 14 85 036
25 Gdańsk powiaty: gdański, kwidzyński, malborski, nowodworski, starogardzki, sztumski i tczewski; miasta na prawach powiatu: Gdańsk i Sopot 1 026 157 12 85 513
26 Słupsk powiaty: bytowski, chojnicki, człuchowski, kartuski, kościerski, lęborski, pucki, słupski i wejherowski; miasta na prawach powiatu: Gdynia i Słupsk 1 178 950 14 84 211
27 Bielsko-Biała powiaty: bielski, cieszyński, pszczyński i żywiecki; miasto na prawach powiatu: Bielsko-Biała 756 208 9 84 023
28 Częstochowa powiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki i myszkowski; miasto na prawach powiatu: Częstochowa 600 225 7 85 746
29 Gliwice powiaty: gliwicki i tarnogórski; miasta na prawach powiatu: Bytom, Gliwice i Zabrze 771 169 9 85 685
30 Rybnik powiaty: mikołowski, raciborski, rybnicki i wodzisławski; miasta na prawach powiatu: Jastrzębie-Zdrój, Rybnik i Żory 718 360 9 79 818
31 Katowice powiat bieruńsko-lędziński; miasta na prawach powiatu: Chorzów, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Siemianowice Śląskie, Świętochłowice i Tychy 980 996 12 81 750
32 Sosnowiec powiaty: będziński i zawierciański; miasta na prawach powiatu: Dąbrowa Górnicza, Jaworzno i Sosnowiec 700 234 9 77 804
33 Kielce województwo świętokrzyskie 1 283 669 16 80 229
34 Elbląg powiaty: bartoszycki, braniewski, działdowski, elbląski, iławski, lidzbarski, nowomiejski i ostródzki; miasto na prawach powiatu: Elbląg 641 373 8 80 172
35 Olsztyn powiaty: ełcki, giżycki, gołdapski, kętrzyński, mrągowski, nidzicki, olecki, olsztyński, piski, szczycieński i węgorzewski; miasto na prawach powiatu: Olsztyn 797 764 10 79 776
36 Kalisz powiaty: gostyński, jarociński, kaliski, kępiński, kościański, krotoszyński, leszczyński, ostrowski, ostrzeszowski, pleszewski i rawicki; miasta na prawach powiatu: Kalisz i Leszno 999 418 12 83 285
37 Konin powiaty: gnieźnieński, kolski, koniński, słupecki, średzki, śremski, turecki i wrzesiński; miasto na prawach powiatu: Konin 773 727 9 85 970
38 Piła powiaty: chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, grodziski, międzychodzki, nowotomyski, obornicki, pilski, szamotulski, wągrowiecki, wolsztyński i złotowski 772 319 9 85 813
39 Poznań powiat poznański; miasto na prawach powiatu: Poznań 834 183 10 83 418
40 Koszalin powiaty: białogardzki, choszczeński, drawski, kołobrzeski, koszaliński, sławieński, szczecinecki, świdwiński i wałecki; miasto na prawach powiatu: Koszalin 644 377 8 80 547
41 Szczecin powiaty: goleniowski, gryficki, gryfiński, kamieński, łobeski, myśliborski, policki, pyrzycki i stargardzki; miasta na prawach powiatu: Szczecin i Świnoujście 1 026 640 12 85 553

Wybory na podstawie poprzednich ordynacji edytuj

Wybory 1919 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1922 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1928 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1930 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1935, 1938 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1947 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1952 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

W wyborach do Sejmu wybierano 460 posłów w 67 okręgach wyborczych[2].

Wybory 1957 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

W wyborach do Sejmu wybierano 460 posłów w 116 okręgach wyborczych[3].

Wybory 1961 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1965 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1969 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1972 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1976 edytuj

W wyborach do Sejmu wybierano 460 posłów w 71 okręgach wyborczych[4].

Wybory 1980 edytuj

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Wybory 1985 edytuj

W wyborach do Sejmu wybierano 460 posłów w 74 okręgach wyborczych[4].

Wybory 1989 edytuj

W wyborach do Sejmu wybierano 460 posłów, w tym 425 w 108 okręgach wyborczych, a 35 z tzw. listy krajowej[5]. W okręgu wyborczym wybierano od 2 do 5 posłów, ich granice nie mogły przekraczać granic województw[6].

Wybory 1991 edytuj

W wyborach w 1991 roku terytorium kraju podzielono na 37 okręgów wyborczych, gdzie wybierano 391 posłów. Istniała lista krajowa, z której wybierano 69 posłów. Obowiązująca metodą podziału głosów była metoda Hare’a – Niemeyera, nie istniał próg wyborczy[7].

Wybory 1993, 1997 edytuj

W wyborach w 1993 i 1997 roku terytorium kraju podzielono na 52 okręgi wyborcze, gdzie wybierano 391 posłów. Istniała lista krajowa, z której wybierano 69 posłów[7]. Okręg wyborczy obejmował obszar pojedynczego województwa, jedynie w województwach warszawskim i katowickim utworzono więcej niż jeden okręg wyborczy; granice okręgów nie mogły przekraczać granic gmin[8]. Obowiązująca metodą podziału głosów była metoda d’Hondta, istniał próg wyborczy 5%, dla komitetów koalicyjnych 8%, a dla listy krajowej 7%[7].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj