Okres propedeutyczny
Okres propedeutyczny, sesja propedeutyczna, rok propedeutyczny – czas przygotowania do rozpoczęcia formacji w diecezjalnym seminarium duchownym, trwający od czterech miesięcy do jednego roku. Odbywa się poza budynkiem właściwym seminarium. Decyzją Konferencji Episkopatu Polski z dnia 26 listopada 2009 roku biskupi ordynariusze mogą wprowadzać taki dodatkowy rok formacji w swoich diecezjach[1]. Jego odpowiednikiem w seminariach zakonnych jest postulat lub prenowicjat.
Czas propedeutyczny ma za zadanie wprowadzenie w życie duchowe, odkrycie mocy formacyjnej Słowa Bożego (Lectio divina) i życie liturgią. Jest także pomocą w zdobyciu dojrzałości ludzkiej i integracji osobowej w oparciu o klasyczną kulturę humanistyczną. Okres propedeutyczny stwarza także okazję uzupełnienia wiedzy religijnej oraz wykształcenia ogólnego[1].
Przez cały czas trwania tego okresu jego uczestnicy mają ograniczony dostęp do środków społecznego przekazu jak również ograniczony kontakt z rodziną. Sesja odbywa się pod opieką wychowawców seminaryjnych i kończy się kilkudniowymi rekolekcjami[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Pismo Konferencji Episkopatu Polski w sprawie okresu propedeutycznego. [dostęp 2017-02-11].