Okupacja Wounded Knee
Okupacja Wounded Knee – akcja okupacyjna zorganizowana przez grupę działaczy indiańskich, polegała na opanowaniu osady Wounded Knee w stanie Dakota Południowa[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Miejsca wystąpień | |
| Początek wystąpień |
27 lutego 1973 |
| Koniec wystąpień |
8 maja 1973 |
| Ofiary śmiertelne |
2 |
| Aresztowani |
300 |
| Przyczyny wystąpień |
złe warunki bytowe, łamanie traktatów zawartych między Indianami a rządem USA |
| Charakter wystąpień |
okupacja miejscowości |
| Rezultat wystąpień |
kapitulacja Indian |
Położenie na mapie Dakoty Południowej  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
| 43°08′48,8400″N 102°22′19,2000″W/43,146900 -102,372000 | |
Licząca ok. 200 osób grupa protestujących chciała zwrócić uwagę na złe warunki bytowe w pobliskim rezerwacie plemienia Oglalów w Pine Ridge i łamanie traktatów zawartych między plemieniem i rządem USA. Protestujący sprzeciwiali się także aktom przemocy skierowanym wobec Indian oraz rasizmowi władz i społeczeństwa[1]. Indianie zajęli osadę 27 lutego 1973 roku[2], proklamowali niezależność i wzięli 11 zakładników. Wśród Indian znajdowali się mieszkańcy rezerwatu Pine Ridge oraz członkowie Ruchu Indian Amerykańskich, uzbrojeni głównie w broń ręczną (w tym sportową), noże, koktajle Mołotowa oraz jeden karabin AK 47. Wojsko USA wydzieliło do operacji przeciw Indianom 17 (później 35) czołgów, helikopter i bombowiec oraz broń ręczną i maszynową wraz z zapasem materiałów wybuchowych[1].
AIM domagało się powołania komisji senackiej do spraw zagrabienia ziem plemienia Oglalów, zastąpienia Rady Plemiennej przez samodzielny rząd. Okupacja trwała 71 dni i zakończyła się 8 maja kapitulacją pod naciskiem wodzów plemion. W trakcie okupacji zginęło dwóch Indian, jeden agent FBI został ciężko ranny[1], a ok. 300 protestujących zostało aresztowanych[2].
Ze względu na napiętą sytuację międzynarodową rząd USA zakładał, że zbuntowanych Indian finansuje ZSRR. Wydarzeniami w Wounded Knee żywo interesowały się media i opinia publiczna. W geście poparcia Marlon Brando odmówił przyjęcia Oscara za rolę w „Ojcu chrzestnym” i wysłał w zastępstwie indiańską aktorkę Sacheen Littlefeather, która odczytała list, w którym Brando skrytykował przemysł filmowy za dyskryminujące przedstawianie kultury indiańskiej[1].
Procesy karne przeciwko buntownikom odbywały się w Saint Paul w stanie Minnesota, ale zostały wstrzymane, gdy wyszło na jaw podsłuchiwanie przez służby specjalne rozmów oskarżonych z adwokatami[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Tak buntowali się Indianie [online] [dostęp 2016-12-16].
- ↑ a b Głosy z Wounded Knee 1973 - 2003 [online], www.indianie.eco.pl [dostęp 2016-12-16].