Olha Ołeksijiwna Szarij (ukr. Ольга Олексіївна Шарій), z domu Bondarenko (ukr. Бондаренко; ur. 25 marca 1989 w Kijowie) – ukraińska dziennikarka, żona Anatolija Szarija. Redaktor naczelna serwisu internetowego sharij.net. Obecnie prowadząca także autorski kanał w serwisie YouTube. Członkini Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy. Współzałożycielka ogólnoukraińskiej Partii Szarija.

Olha Szarij
Ольга Шарій
Ilustracja
Olha Szarij (2018)
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1989
Kijów

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Narodowość

ukraińska

Alma Mater

Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki

Małżeństwo

Anatolij Szarij

Strona internetowa
Olha Szarij
Ольга Шарий
Serwis

YouTube

Liczba wyświetleń

78,1 mln[1]

Liczba obserwujących

0,3 mln[1]

Sieć partnerska

BroadbandTV

Strona internetowa

W 2016 roku zajęła trzecie miejsce w rankingu stu najpopularniejszych blogerów Ukrainy wg „Faktów. ICTV”[2]. W 2017 roku w zestawieniu EkspresoTV pierwszej dwudziestki politycznych blogerów Ukrainy na Facebooku zajęła czwarte miejsce[3].

Życiorys edytuj

Olha Bondarenko urodziła się 25 marca 1989 roku w Kijowie. W 2011 roku ukończyła Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki (specjalność politologia, wydział filozoficzny). W tym samym roku rozpoczęła pracę dziennikarską w serwisach internetowych „Facenews” i „Gloss”[4][5][6].

Działalność dziennikarska edytuj

W 2013 roku podczas Euromajdanu Olha Bondarenko pisała artykuły dla From-UA. W 2014 publikowała w TheKievTimes i Korrespondent.

Jesienią 2014 roku wraz z Anatolijem Szarijem założyła internetowy serwis informacyjny Шарий.net. W 2017 roku strona przeszła procedurę rebrandingu i obecnie posiada dwóch współwłaścicieli: Anatolija i Olhę Szarij.

W 2018 roku uruchomiła swój autorski kanał w serwisie YouTube, który w sierpniu 2018 roku miał 184 tys. subskrybentów.

W 2017 roku złożyła wniosek o członkostwo w Niezależnym Związku Zawodowym Mediów Ukrainy, ale 5 z 7 członków komisji sprzeciwiło się jej wstąpieniu, argumentując, że jej „publiczne oświadczenia nie odpowiadają statutowi organizacji”. Miesiąc później Olha Szarij dołączyła do zrzeszenia dziennikarzy w jednym z krajów Unii Europejskiej, tym samym zostając członkiem Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy[7][8].

Śledztwa dziennikarskie edytuj

W 2018 roku opublikowała wideo z ośrodka narciarskiego Courchevel we Francji, gdzie doradca prezydenta Petro Poroszenki Jurij Kosiuk zamówił butelki Dom Pérignon pod hymn Ukrainy[9].

W 2018 roku w swoim kanale w serwisie YouTube opublikowała unikalne dokumenty z przesłuchań ukraińskiego aktywisty Hennadija Afanasjewa, które zawierały jego zeznania obciążające Ołeha Sencowa[10][11]. Temat wywołał szeroki rezonans w ukraińskich mediach; niektóre z nich stwierdziły, że jest to praca zaangażowana, której celem jest uczynienie sprawy Sencowa „niejednoznaczną”[12][13].

W czerwcu 2018 roku opublikowała nagranie wideo obrazujące wycinki drzew i składowanie śmieci w rezerwacie przyrody w ukraińskich Karpatach[14]. Materiał zwrócił uwagę lokalnych mediów, które poprosiły o komentarz władze regionu[15]. Swalawscy leśnicy powiadomili, że informacja nie odpowiada rzeczywistości, a przedstawicielka hankowyckiego nadleśnictwa stwierdziła, że śmieci to ważna sprawa, ponieważ ludzie wyrzucają śmieci stale, ale to jest problem „ludzi, a nie nasz”.

W sierpniu 2018 roku po zwolnieniu na Krymie Ołeksandra Kostenko, określanego mianem więźnia politycznego, Olha Szarij opublikowała materiał, w którym pokazała, że Kostenko w 2014 został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy. U Kostenko i jego wspólnika Stanisława Krasnowa został odkryty w mieszkaniu skład broni i według SBU, obaj udawali aktywistów Euromajdanu, zaś w rzeczywistości działali w interesie rosyjskich służb specjalnych i chcieli zorganizować atak terrorystyczny[16].

Działalność polityczna edytuj

Kandydowała w przedterminowych wyborach do Rady Najwyższej Ukrainy, wyznaczonych na 21 lipca 2019. Startowała z drugiego miejsca ogólnokrajowej listy Partii Szarija[17].

Życie osobiste edytuj

Od 2012 roku spotyka się z ukraińskim dziennikarzem i uchodźcą politycznym Anatolijem Szarijem. Od 2017 roku są małżeństwem.

Przypisy edytuj

  1. a b Ольга Шарий [online], YouTube [dostęp 2020-05-17].
  2. Канал Пінчука піарить блогера Шарія. Depo.ua, 2016-07-21. [dostęp 2018-09-05]. (ukr.).
  3. Анатомія українського Facebook. Еспресо TV, 2017-12-14. [dostęp 2018-09-05]. (ukr.).
  4. Olha Bondarenko: Рассказ киевлянки о поездке в Литву. 2012-11-06. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  5. Olha Bondarenko: Интервью с тремя парами киевских близнецов. 2012-11-06. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  6. Olha Bondarenko: Как живется украинцам с необычными фамилиями?. Gloss.ua, 2012-11-14. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  7. Maksim Nowikow: НМПУ отказал Ольге Шарий в получении статуса журналиста. NewsTes, 2017-10-10. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  8. Ольга Шарий принята в Международную федерацию журналистов. NewsTes, 2017-11-03. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  9. Советник Порошенко с бокалом шампанского покутил в Куршевеле под гимн Украины. Lenta.ru, 2018-03-05. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  10. Опубликованы показания Афанасьева против Олега Сенцова. Страна.ua, 2018-06-06. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  11. Опубликованы показания Афанасьева против Сенцова. КомментарииУА, 2018-06-07. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  12. Hałyna Sklarewska: Канал NewsOne участвовал в раскрутке темы «протоколов Афанасьева» не менее, чем его владелец Мураев. Детектор медіа, 2018-06-12. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  13. Мураев Сенцов: Технология размывания. Петр и Мазепа, 2018-06-10. [dostęp 2018-09-05]. (ros.).
  14. Не плачь, Карпаты w serwisie YouTube
  15. Свалявські лісівники спростовують звинувачення у вирубках w serwisie YouTube
  16. Кто ты, крымский узник Кремля? w serwisie YouTube
  17. Выборы-2019: список партии Партия Шария. segodnya.ua, 2019-07-10. [dostęp 2020-01-09]. (ros.).

Linki zewnętrzne edytuj