Oliver Rowland (ur. 10 sierpnia 1992 w Sheffield) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Oliver Rowland
Ilustracja
Oliver Rowland (2013)
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1992
Sheffield

Sukcesy

2011: Brytyjska Formuła Renault (wicemistrz)
2011: Finał Brytyjskiej Formuły Renault (mistrz)
2013: Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 (wicemistrz)

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Formuła Renault 2.0 edytuj

Po zakończeniu kariery kartingowej, pod koniec 2010 roku Oliver zadebiutował w serii wyścigów samochodów jednomiejscowych. W zimowej edycji Brytyjskiej Formuły Renault Rowland zwyciężywszy w ostatnim wyścigu, na torze Pembrey Circuit, zmagania zakończył na 7. miejscu.

W sezonie 2011 Brytyjczyk brał udział w głównym cyklu tej serii. W trakcie zmagań trzynastokrotnie stawał na podium, z czego czterokrotnie w sześciu ostatnich wyścigach. Dzięki świetnemu finiszowi Rowland sięgnął po tytuł wicemistrzowski, pokonując Cypryjczyka Tio Ellinasa przewagą zwycięstw, przy stanie identycznej ilości punktów.

W drugim roku startów w zimowym cyklu, Oliver zdominował rywalizację, zwyciężając w czterech z sześciu wyścigów. Warto zaznaczyć, iż nie zwyciężył w żadnej sesji kwalifikacyjnej. Udany sezon zaowocował otrzymaniem nagrody "McLaren Autosport BRDC Award" i dostaniem szansy udziału w testach z brytyjską stajnią Formuły 1McLarena.

W sezonie 2012 Brytyjczyk startował w barwach ekipy Fortec Motorsport, w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. Oliver punktował w większości wyścigów, trzykrotnie przy tym stając na podium. Na torze w Moskwie dwukrotnie dojechał na trzeciej pozycji, natomiast w ostatnim starcie, na torze w Katalonii odniósł jedyne w tamtym roku zwycięstwo. Ostatecznie zmagania zakończył na 3. miejscu, z dorobkiem ponad stu punktów.

W 2013 roku startował w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 z ekipą Manor MP Motorsport. W edycji europejskiej do samego końca walczył o tytuł mistrzowski, przegrywając ostatecznie z Pierre'em Gaslym. W serii północnoeuropejskiej był czwarty.

Formuła Renault 3.5 edytuj

W sezonie 2014 Rowland podpisał kontrakt z brytyjską ekipą Fortec Motorsports. W ciągu siedemnastu wyścigów, w których wystartował siedmiokrotnie stawał na podium, w tym dwukrotnie na jego najwyższym stopniu. Uzbierał łącznie 181 punktów, co dało mu czwarte miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców.

W drugim sezonie współpracy Brytyjczyk sięgnął po tytuł mistrzowski na rundę przed zakończeniem zmagań dzięki bardzo skutecznej jeździe i błędom rywali. Rowland odnotował trzynaście wizyt na podium, w tym aż osiem zwycięstw. Sięgnął również po siedem po position. W klasyfikacji generalnej uzyskał pulę 307 punktów. Był pierwszym reprezentantem Wysp Brytyjskich, który został mistrzem Formuły Renault 3.5.

Seria GP2/Formuła 2 edytuj

Oliver w serii zadebiutował w roku 2015. Wystartował w czterech podwójnych rundach - na torze Silverstone, Spa-Francorchamps, Sakhir oraz Yas Marina - jednak tylko u siebie sięgnął po punkty, zajmując odpowiednio dziesiątą i siódmą lokatę. Zaimponował podczas kwalifikacji do rundy w Belgii, gdzie startował z drugiej pozycji, jednak w wyniku kolizji wyścigu nie ukończył. Trzy punkty sklasyfikowały go na 21. miejscu w końcowej punktacji.

W roku 2016 został podopiecznym programu rozwoju młodych kierowców Renault (w związku ze zdobyciem tytułu mistrzowskiego w Formule Renault 3.5) i pod ich opieką nawiązał współpracę z holenderską ekipą MP Motorsport na cały sezon GP2. Rowland już w trzecim starcie, na krętym torze Monte Carlo, stanął na najniższym stopniu podium. Niedzielną rywalizację na debiutującym azerskim torze w Baku zakończył tuż za podium, na czwartej lokacie. Podczas mokrego wyścigu na austriackim Red Bull Ringu dojechał na drugim miejscu. Najlepiej spisał się jednak w trakcie domowej rundy na brytyjskim torze Silverstone, gdzie dwukrotnie zmagania zakończył trzeci. W drugiej fazie sezonu siedmiokrotnie sięgał po punkty - na niemieckim Hockenheimringu dwukrotnie zajmował piątą lokatę. Dzięki zdobyciu stu siedmiu punktów został sklasyfikowany na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej.

W sezonie 2017 seria została przekształcona w Formułę 2. Rowland nawiązał współpracę z dwukrotnymi mistrza Serii GP2, francuską ekipą DAMS. Brytyjczyk weekend na torze Sakhir zakończył odpowiednio na piątym i trzecim miejscu. W kolejnych trzech wyścigach Oliver nie schodził z podium - wyścigi na hiszpańskim torze w Katalonii zakończył odpowiednio na trzeciej i drugiej lokacie, z kolei podczas niedzielnej rywalizacji, na ulicznym torze Monte Carlo, sięgnął po pierwsze w karierze zwycięstwo, wykorzystując problemy techniczne reprezentanta gospodarzy, Charlesa Leclerca. Brytyjczyk przez pierwszą część sezonu był najbardziej konkurencyjny wobec Monakijczyka, jednak debiutant Leclerc z każdym weekendem prezentował się coraz lepiej i oddalał się w klasyfikacji. W walce Rowlandowi nie pomogły wyniki w czterech kolejnych startach, z których dwa zakończył z zerowym dorobkiem punktowym. Trzecią lokatę na austriackim Red Bull Ringu przegrał w bezpośrednim pojedynku z Włochem Antonio Fuoco. Dzień później zdołał stanąć na najniższym stopniu podium. W trakcie domowego startu na Silverstone powtórzył wynik sprzed roku i dojechał trzeci, do końca walcząc o drugie miejsce z Francuzem Normanem Nato. Niedzielny start Rowland zakończył czwarty, jednak w wyniku otrzymania kary pięciu sekund za wypychanie na trawę Rosjanina Artioma Markiełowa, został relegowany na dziesiątą pozycję. Węgierską rundę na Hungaroringu Oliver bardzo dobrze wspominał za sprawą pierwszego w karierze pole position, które otrzymał po dyskwalifikacji Leclerca za nieregulaminowy pojazd. Rowland nie miał jednak łatwego wyścigu, w którym wygrał po zaciętym boju ze swoim głównym rywalem do tytułu wicemistrzowskiego, Markiełowem. W niedzielnych zmaganiach zdołał awansować z ósmej na drugą lokatę. Wyścig na belgijskim torze Spa-Francorchamps zakończył na drugim miejscu z dużą jednak stratą do Leclerca. Zarówno Brytyjczyk, jak i Monakijczyk, zostali jednak zdyskwalifikowani za zbyt mocne zużycie deski pokrywającej spód podłogi. Startując z końca stawki, Rowland zdołał awansować na ósmą pozycję. W walce z Markiełowem o wicemistrzostwo istotnym punktem zwrotnym, poza dyskwalifikacją w Belgii, okazał się także nieudany weekend na włoskim torze Monza. W wyniku uślizgu i uszkodzenia tylnego koła Oliver musiał wycofać się z rywalizacji, co przełożyło się na zerowy dorobek podczas całego weekendu. Zupełnie inaczej wyglądała runda na hiszpańskim torze Jerez de la Frontera. Rowland w pierwszym starcie dojechał na drugiej lokacie po walce z dominującym Leclerciem. W drugim natomiast zdołał awansować z siódmej na trzecią pozycję. Dzięki temu Brytyjczyk przystępował jako faworyt do wicemistrzostwa serii. Na torze Yas Marina w Abu Zabi Rowland sięgnął po zwycięstwo i przez pewien czas cieszył się z sukcesu. Po raz drugi jednak został zdyskwalifikowany za zbyt cienką deskę pokrywającą spód pojazdu. W związku z tym, że triumf przypadł Markiełowowi, On także przejął drugą lokatę Olivera na koniec sezonu. Brytyjczyk sezon ostatecznie zakończył trzeci z dorobkiem stu dziewięćdziesięciu jeden punktów.

Formuła E edytuj

W grudniu 2015 roku Oliver zadebiutował w Formule E. Reprezentując barwy Mahindra Racing na urugwajskim torze Punta del Este Street Circuit, Brytyjczyk przeciął linię mety trzynasty. Od sezonu 2018/2019 jest zawodnikiem zespołu Nissan e.Dams.

Wyniki edytuj

Formuła Renault 3.5 edytuj

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2014 Fortec Motorsports  
ITA
 
ITA
 
ARA
 
ARA
 
MON
 
BEL
 
BEL
 
RUS
 
RUS
 
DEU
 
DEU
 
HUN
 
HUN
 
FRA
 
FRA
 
JER
 
JER
181 4
6 10 3 1 5 NU 3 NU 5 4 NU 3 4 13 3 2 1
2015 Fortec Motorsports  
ARA
 
ARA
 
MON
 
BEL
 
BEL
 
HUN
 
HUN
 
AUT
 
AUT
 
UK
 
UK
 
DEU
 
DEU
 
FRA
 
FRA
 
JER
 
JER
307 1
1 3 6 5 1 3 1 1 2 2 1 1 10 1 8 1 2

GP2 edytuj

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2015  
BHR
 
BHR
 
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
AUT
 
AUT
 
GBR
 
GBR
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
RUS
 
RUS
 
BHR
 
BHR
 
ARE
3 21
MP Motorsport - - - - - - - - 10 7 - - NU NU - - - - - - -
Status Grand Prix - - - - - - - - - - - - - - - - - - 22 NU 15
2016 MP Motorsport  
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
AZE
 
AZE
 
AUT
 
AUT
 
GBR
 
GBR
 
HUN
 
HUN
 
GER
 
GER
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
MAL
 
MAL
 
ARE
 
ARE
107 9
10 6 3 7 4 15 6 2 3 3 11 6 5 5 10 8 9 9 12 8 NU 11

Formuła 2 edytuj

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych emliminacjach Punkty Pozycja
2017 DAMS BHR
 
BHR
 
ESP
 
ESP
 
MON
 
MON
 
AZE
 
AZE
 
AUT
 
AUT
 
UK
 
UK
 
HUN
 
HUN
 
BEL
 
BEL
 
ITA
 
ITA
 
ESP
 
ESP
 
ARE
 
ARE
 
191 3
5 3 3 2 1 9 7 NU 4 3 3 17 1 2 DK 8 NU 11 2 3 DK 7

Podsumowanie edytuj

Sezon Seria Zespół Wyścigi Zwycięstwa PP NO Podium Punkty Pozycja
2010 Brytyjska Formuła Renault (zimowa edycja) CRS Racing 6 1 0 0 1 95 7
2011 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 20 4 3 4 13 475 2
Brytyjska Formuła Renault (zimowa edycja) Fortec Competition 6 4 0 3 6 190 1
2012 Europejska Formuła Renault Fortec Motorsport 14 1 0 0 3 109 3
Formuła 1 Vodafone McLaren Mercedes Kierowca testowy
2013 Europejska Formuła Renault Manor MP Motorsport 14 3 2 2 8 179 2
Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 8 4 3 4 8 208 4
2014 Formuła Renault 3.5 Fortec Motorsports 17 2 3 2 7 181 4
2015 Formuła Renault 3.5 Fortec Motorsports 17 8 7 4 13 307 1
Seria GP2 MP Motorsport 8 0 0 0 0 3 21
Status Grand Prix
2015-16 Formula E Mahindra Racing 1 0 0 0 0 0 21
2016 Seria GP2 MP Motorsport 22 0 0 1 4 107 9

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj