Opéra Bastille – nowoczesny gmach opery, siedziba zespołu Narodowej Opery Paryża. Wzniesiony przy Placu Bastylii w 12. okręgu paryskim za prezydentury François Mitterranda, miał w założeniach zastąpić stary gmach Opery Garnier, co jednak nie nastąpiło[potrzebny przypis].

Opéra Bastille
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Miejscowość

Paryż

Typ budynku

opera

Rozpoczęcie budowy

1984

Ukończenie budowy

1989

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Opéra Bastille”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Opéra Bastille”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Opéra Bastille”
Ziemia48°51′07″N 2°22′14″E/48,851944 2,370556
Strona internetowa

Celem Mitterranda było powstanie gmachu, w którym muzyka poważna mogłaby być popularyzowana wśród szerszych mas społecznych. Zainspirowany został znacznie starszą (pochodzącą z 1968 r.), przedstawioną przez kompozytora Pierre'a Bouleza ideą teatru ludowego. Prezydent Francji zainaugurował projekt budowy nowej opery (l'Établissement PuA) i otworzył konkurs na architekta budynku. Z 756 przedstawionych opcji wybrana została koncepcja żyjącego w Kanadzie urugwajskiego architekta Carlosa Otta.

W celu budowy opery dokonano kolejnych kontrowersyjnych zmian w zabudowie przestrzennej Paryża - wyburzono zabytkowy dworzec Paris Bastille z 1859 r., późniejszą galerię sztuki, oraz zamknięto perspektywę ulicy Św. Antoniego.

Gmach ma 2723 miejsca siedzące. Ma kształt nieregularnej kostki z zewnętrznymi ścianami ze szkła, z których od wewnątrz roztacza się szeroki widok na miasto. Obiekt jest ceniony przez architektów i chwalony przez widzów, jednak środowiska krytyków muzycznych od lat poddają go krytyce ze względu na słabą, w porównaniu z innymi słynnymi gmachami opery, akustykę. Stało się to zresztą jednym z powodów, dla których nie zdołał on całkowicie zastąpić Opery Garnier.

Inauguracja budynku miała miejsce w dwusetną rocznicę szturmu na Bastylię w 1789 z udziałem Plácido Domingo i Teresy Berganzy. Pierwsze przedstawienie operowe w budynku odbyło się w niecały rok później, 17 marca 1990, byli to Trojanie Hectora Berlioza.