Opera żebracza
Opera żebracza (The Beggar’s Opera) – dzieło teatralno-muzyczne, w trzech aktach z prologiem, wystawione po raz pierwszy 29 stycznia 1728 roku w Londynie na scenie Lincoln's Inn Fields Theatre, do którego libretto stworzył poeta angielski John Gay, a muzykę opracował niemiecki kompozytor mieszkający w Anglii Johann Christoph Pepusch. Dało początek nowemu gatunkowi, operze balladowej (a ta niemieckiemu singspielowi). Premiera polska opery miała miejsce 29 października 1968 w Bydgoszczy[1][2].
| |
| Rodzaj | |
|---|---|
| Muzyka | |
| Libretto | |
| Liczba aktów |
3 |
| Język oryginału |
angielski |
| Prapremiera |
29 stycznia 1728 |
| Premiera polska |
29 października 1968 |
Opera była satyrą na rządy premiera Roberta Walpole’a i próbą przeciwstawienia się wpływom muzyki włoskiej, reprezentowanej w Londynie przez opery Georga Friedricha Händla i Giovanniego Battistę Bononciniego. Opera była niezwykle popularna także jako wyraz wyspiarskiego szowinizmu i natchnienie dla autorów komunizujących XX wieku takich jak Bertolt Brecht (Opera za trzy grosze – 1928).
Przypisy edytuj
- ↑ Józef Kański: Przewodnik operowy. Wyd. XI. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2014, s. 222. ISBN 978-83-224-0962-6.
- ↑ Opera żebracza, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2017-10-05].