Opera za trzy grosze
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Opera za trzy grosze (niem. Die Dreigroschenoper) – opera (właściwie musical)[1] Bertolta Brechta, do której muzykę napisał Kurt Weill; adaptacja opery balladowej Opera żebracza (1728) Johna Gaya, satyry na burżuazję i wysokie sfery Londynu.
,_Wien,_Universal-Edition,_(1928).jpg)
| |
| Muzyka | |
|---|---|
| Libretto | |
| Liczba aktów |
3 akty z prologiem |
| Język oryginału |
niemiecki |
| Źródło literackie | |
| Czas trwania |
XVIII w., Anglia |
| Data powstania |
1928 |
| Prapremiera |
31 sierpnia 1928, Berlin |
| Premiera polska |
17 maja 1929 |
Polski przekład Brunona Winawera po II wojnie światowej opracowała dodatkowo (poprawiła, uwspółcześniła stylistycznie) Barbara Witek-Swinarska, songi tłumaczył Władysław Broniewski. Polska premiera odbyła się w opracowaniu muzycznym Leona Schillera i Grzegorza Fitelberga. Później reżyserował m.in. Operę za trzy grosze Erwin Axer (Warszawa), Jakub Rotbaum (Wrocław, 1957) i Konrad Swinarski (Warszawa, 1958). Dziś w dalszym ciągu wystawiana (również i w Polsce) należy do klasycznego repertuaru teatralnego i muzycznego.
Brecht ukazuje w „Operze za trzy grosze” przestępczy charakter systemu kapitalistycznego[styl do poprawy].
Fabuła edytuj
Córka biznesmena Peachuma, który pod pozorem miłosierdzia zarabia pieniądze na żebrakach, Polly, wychodzi za mąż za przestępcę Mackie Majchra. Ściąga na siebie gniew ojca, ale pozostaje przy Majchrze. Gdy Mackie musi uciekać, Polly przejmuje jego interesy. Mackie marzy o przejściu do branży bankowej.
Perypetie bohaterów pokazują, że w Londynie nie ma przyjaźni, a wszyscy troszczą się tylko o pieniądze (nawet w przypadku przyjaźni Majchra z policjantem Brownem). Mackie został w końcu złapany przez policję, ale ostatecznie królowa ułaskawia go i daje mu zamek. Wcześniej żegna się on słowami „Bo czym jest włamanie do banku wobec założenia banku?”, „Czym jest zamordowanie człowieka wobec wynajęcia człowieka?”.
Przypisy edytuj
- ↑ Lucjan Kydryński pisze w „Przewodniku operetkowym”: „sztuka czy musical? – raczej to drugie...”, w: Lucjan Kydryński, Przewodnik operetkowy. Warszawa PWM, 1986, s. 592.
Bibliografia edytuj
- Lucjan Kydryński, Przewodnik operetkowy, Warszawa. PWM, 1986, wyd. 3, s. 588–592.
- Opera za trzy grosze [program teatralny]. Teatr Nowy w Łodzi, 1961 (choreogr. Sylwia Swen, reż. Jakub Rotbaum, asystent reż. Krystyna Feldman)
- Opera za trzy grosze [program teatralny]. Teatr Współczesny w Warszawie, 1958 (reż. Konrad Swinarski, choreogr. Barbara Fijewska, oprac. muzyczne: Edward Pałłasz, dekoracje i kostiumy: Zofia Pietrusińska).
- Opera za trzy grosze, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [online] [dostęp 2021-04-12].