Ordynacja Teplicka
Ordynacja Teplicka – została założona na bazie klucza teplickiego dóbr odziedziczonych przez Aleksandrę Potocką – wnuczkę Szczęsnego Potockiego. W czasach, kiedy kluczem władała żona Potockiego – Zofia, obejmował on 38 wsi (łącznie z 22 wsiami oddanymi Zofii z innych kluczy zamieszkiwało go „22 tysiące dusz męskich”). W czasach Aleksandry Potockiej klucz obejmował 20 600 dziesięcin „używalnej ziemi”. Po jej bezpotomnej śmierci ordynację (do której zaliczały się również dobra sitowickie) odziedziczył, jako jej I ordynat Konstanty Józef Potocki.[1]
Orydynacja faktycznie przestała istnieć w wyniku przewrotu bolszewickiego i powstania sowieckiej Ukrainy.
Ordynaci edytuj
- 1892-1909 Konstanty Józef Potocki (1846–1909), I orydnat
- 1909-1920 Franciszek Salezy Potocki, II ordynat
Przypisy edytuj
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa: Władysław Walewski z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem im. D-ra Mianowskiego, 1892 t. XII s. 300.