Orla (herb szlachecki)
Orla albo Saszor (Mściug, Opala, Opola, Saszor lub Szaszor, Zapale) – polski herb szlachecki[1][2][3].
.svg)
Opis herbuEdytuj
W srebrnym polu orla czerwony (bez głowy), o złotym uzbrojeniu, nad którym złota gwiazda (istnieją inne odmiany). W klejnocie pięć piór strusich. Labry zdobiące herb czerwone, podbite srebrem[1][2][3].
Najwcześniejsze wzmiankiEdytuj
Pieczęć Andrzeja Koszanowa – kasztelana poznańskiego, z 1340 i 1343 roku, jest wspominana u Piekosińskiego[potrzebny przypis].
HerbowniEdytuj
Bardzki, Bergman[6], Bukowski, Chobieniecki, Chynka, Giełbowski, Gierałtowski (Geraltowski lub Geroltowsky) potomkowie z Domu Saszowski[ch] h. Saszor, Gierejewski[7], Gorajski, Grabowski, Jorogniewski, Kembłowski h. Opala, Kielbowski, Lgocki (Ligocki), Olszewski, Orłowski, Ośnicki, Pacewicz, Palczewski (Palczowski) potomkowie z Domu Saszowski[ch] h. Saszor, Mazowsze, Przetocki, Ptaczyński, Rogowski, Salmonowicz, Saszowski (Szaszowski, Szaszewski, Szassowski, Ssassowski, Sasowski lub Schaschowsky) h. Saszor, Wielamowski, Wilamowski, Wojenko, Załoga, Zapałowski, Ziemborowski[1][2][3].
Znani herbowniEdytuj
- Jan Palczowski (ur. ok. 1507, zm. 1565)
- Jakub Saszowski z Gierałtowic [vel Gierałtowski], Burgrabia krakowski[8].
- Zygmunt Saszowski z Palczowic [vel Palczewski (Palczowski)] (ok. 1530, zm. 1587), Burgrabia krakowski[9].
- Krzysztof Palczowski (ur. ok. 1568, zm. 1627)
- Paweł Palczowski (ur. ok. 1570, zm. po 1609)
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Zbigniew Leszczyc; z przedm. Wacława Gąsiorowskiego: Herby szlachty polskiej T.2. T. II. Poznań: nakł. Antoniego Fiedlera, 1869–1939 (przedruk 1995), s. 248–249.
- ↑ a b c Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584; wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego. Kraków: nakł. Biblioteka Polska (przedruk 1858), 1584, s. 710–711.
- ↑ a b c Szymon Okolski: Orbis Polonus T.3. T. III. Kraków: In Officina Typographica Francisci Cæsarii, 1641–43, s. 94–98. (łac.).
- ↑ Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich. Kraków: Akademia Umiejętności, 1899, s. 268–269.
- ↑ Johann Siebmacher, Georg Mauritius: New Wappenbuch: Darinnen deß H. Röm. Reichs Teutscher Nation hoher Potentaten, Fürsten, Herren, und Adelspersonen auch anderer Ständt und Stätte Wapen An der Zahl über 3320. Beneben ihren Schilt und Helmkleinoten, mit besonderm Fleiß erkundiget, und vff Kupfferstück zum Druck verfertigt. T. I. Hamburg: Sumptibus Auctoris, 1605, s. 73. (niem.).
- ↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 271-272. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.).
- ↑ Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 4. Miensk: Беларусь, 2016, s. 348-349. ISBN 978-985-01-1175-3. (biał.).
- ↑ Dokumenty pergaminowe Oddziału I Archiwum Państwowego w Krakowie do 1600 r.; Data: 1569.07.11, Miejsce: Lublin, Sygnatura: W 028. [1]
- ↑ Bartosza Paprockiego: Herby rycerstwa polskiego. Kraków: nakł. Wydawnictwa Biblioteki Polskiej (przedruk 1858), 1584, s. LXXXIII & CVII, 710-711 & 891.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Herby szlacheckie. Herb Orla, odmiana, więcej herbownych. (pol.)
BibliografiaEdytuj
- Zbigniew Leszczyc; z przedm. Wacława Gąsiorowskiego: Herby szlachty polskiej T.2. Poznań: nakł. Antoniego Fiedlera, 1869–1939 (przedruk 1995), s. 248–249.
- Bartosza Paprockiego: Herby rycerstwa polskiego. Kraków: nakł. Wydawnictwa Biblioteki Polskiej (przedruk 1858), 1584, s. LXXXIII & CVII, 710-711 & 891.
- Szymon Okolski: Orbis Polonus T.3. T. III. Kraków: In Officina Typographica Francisci Cæsarii, 1641–43, s. 94–98. (łac.).
- Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich. Kraków: Akademia Umiejętności, 1899, s. 268–269.