Ostra niewydolność serca

Ostra niewydolność serca (ONS, łac. insufficientia cordis acuta, ang. acute heart failure) – szybko rozwijający się zespół objawów podmiotowych i przedmiotowych spowodowanych upośledzeniem czynności skurczowej lub rozkurczowej serca, co skutkuje niedostatecznym zaopatrzeniem komórek w tlen i substancje odżywcze oraz zaburzeniem funkcji wielu narządów i układów. Może rozwinąć się de novo lub jako dekompensacja przewlekłej niewydolności serca.

Podział edytuj

Postacie kliniczne edytuj

  1. ostra niewyrównana niewydolność serca
  2. nadciśnieniowa ostra niewydolność serca (przełom nadciśnieniowy)
  3. obrzęk płuc
  4. wstrząs kardiogenny
  5. niewydolność serca z dużym rzutem
  6. prawostronna niewydolność serca

Klasyfikacje edytuj

Klasyfikacja Killipa-Kimballa[1]:

  • I – nie ma objawów klinicznych dekompensacji serca, bez cech zastoju w krążeniu płucnym ani III tonu serca
  • II – niewydolność serca, zastój poniżej dolnych kątów łopatek objawiający się wilgotnymi rzężeniami i (lub) III ton serca
  • III – pełnoobjawowy obrzęk płuc, rzężenia nad ponad połową pól płucnych
  • IVwstrząs kardiogenny, hipotonia (ciśnienie tętnicze skurczowe ≤90 mm Hg) i cechy hipoperfuzji obwodowej (oliguria, sinica, zlewne poty)

Klasyfikacja Forrestera[2]:

  • I – chorzy bez objawów hipoperfuzji obwodowej i bez cech zastoju w płucach; CI > 2,2 l/min/m², PCWP <18 mm Hg
  • II – chorzy z izolowanym zastojem w płucach, bez objawów hipoperfuzji obwodowej; CI > 2,2 l/min/m², PCWP > 18 mm Hg
  • III – chorzy ze wstrząsem hipowolemicznym, z objawami hipoperfuzji obwodowej, ale bez cech zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m², PCWP <18 mm Hg
  • IV – chorzy we wstrząsie kardiogennym, z objawami hipoperfuzji obwodowej i cechami zastoju w płucach. CI < 2,2 l/min/m², PCWP >18 mm Hg.

Etiologia edytuj

Przyczyny dekompensacji przewlekłej niewydolności serca:

Objawy i przebieg edytuj

Objawy ostrej lewokomorowej niewydolności serca:

  • objawy małego rzutu:
    • splątanie, senność
    • blada, chłodna, spocona skóra
    • hipotonia
    • tętno nitkowate
    • skąpomocz
    • sinica obwodowa
  • objawy zastoju:
    • duszność
    • kaszel
    • hipertonia
    • blada, chłodna i wilgotna skóra
    • osłuchowe cechy zastoju nad płucami (rzężenia drobno- i średniobańkowe)

Nieprawidłowości w badaniach dodatkowych edytuj

Monitorowanie hemodynamiczne
EKG
  • zazwyczaj nieprawidłowe, zależne od choroby podstawowej
Badania laboratoryjne
  • poziom troponin, CK-MB podwyższony gdy przyczyną ONS jest ostry zespół wieńcowy
  • jonogram
Gazometria krwi tętniczej
RTG klatki piersiowej
  • objawy choroby podstawowej
  • zastój w krążeniu płucnym
ECHO serca
  • ocena charakteru zaburzenia czynności serca

Rozpoznanie edytuj

Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu przedmiotowym i na wynikach badań dodatkowych.

Różnicowanie edytuj

Ostra niewydolność serca różnicuje się z:

Kardiogenny obrzęk płuc wymaga różnicowania z obrzękiem niekardiogennym.

Kryteria rozpoznania wstrząsu kardiogennego:

  • kliniczne objawy hipoperfuzji obwodowej
  • hipotonia (SP ≤90 mm Hg przez co najmniej 30 min pomimo podaży płynów i.v.)
  • CI <2,2 l/min/m²
  • PCWP >18 mm Hg
  • oliguria <20-30 ml/h

Leczenie edytuj

Leczenie farmakologiczne edytuj

Leczenie wspomagające edytuj

Leczenie inwazyjne edytuj

Rokowanie edytuj

W klasyfikacji Killipa śmiertelność wewnątrzszpitalna wynosi w klasach I-IV odpowiednio: 6%, 30%, 40% i 80-90%.

Przypisy edytuj

  1. Thomas Killip III, John T. Kimball, Treatment of myocardial infarction in a coronary care unit. A two year experience with 250 patients, „The American Journal of Cardiology”, 20 (4), 1968, s. 457-464, DOI10.1016/0002-9149(67)90023-9, PMID6059183.
  2. J.S. Forrester, G.A. Diamond, H.J. Swan, Correlative classification of clinical and hemodynamic function after acute myocardial infarction, „The American Journal of Cardiology”, 39 (2), 1977, s. 137–145, ISSN 0002-9149, PMID835473 [dostęp 2019-06-03].

Bibliografia edytuj