Wikipedia

Otto Harder

niemiecki piłkarz

Otto „Tull” Harder (ur. 25 listopada 1892 w Brunszwiku, zm. 4 marca 1956 w Hamburgu) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant kraju, zbrodniarz wojenny. Członek Schutzstaffel i strażnik obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem.

Otto Harder
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Otto Fritz Harder

Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1892
Brunszwik

Data i miejsce śmierci

4 marca 1956
Hamburg

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
do 1909 FC Hohenzollern Brunszwik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1909–1912 Eintracht Brunszwik
1912 Hamburger FC
1912–1913 Eintracht Brunszwik
1913–1919 Hamburger FC
1917 → SC Stettiner (wyp.)
1919–1931 Hamburger SV
1931–1933 Victoria Hamburg
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1914–1926  Cesarstwo Niemieckie 15 (14)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera edytuj

Otto Harder karierę piłkarską rozpoczął w juniorach FC Hohenzollern Brunszwik, w których występował do 1909 roku, po czym podpisał profesjonalny kontrakt z Eintrachtem Brunszwik, w których występował do 1912 roku. Następnymi klubami w karierze Hardera były: Hamburger FC (1912), Eintracht Brunszwik (1912–1913), Hamburger FC (1913–1919) oraz w SC Stettiner (1917) w ramach wypożyczenia.

W 1919 roku Hamburger FC został przekształcony na Hamburger SV, tym samym w latach 1919–1931 był zawodnikiem tego klubu, z którym osiągnął największe sukcesy w swojej karierze: dwukrotne mistrzostwo Niemiec (1923, 1926 (tytuł z sezonu 1921/1922 anulowany przez DFB)), wicemistrzostwo Niemiec (1924) oraz trzykrotny król strzelców tych rozgrywek (1923 – 5 bramek, 1926 – 6 bramek, 1928 – 7 bramek).

Następnym klubem w karierze Hardera był lokalny rywal Hamburgera SV – Victoria Hamburg, w którym w 1933 roku w wieku 40 lat zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna edytuj

Otto Harder w reprezentacji Niemiec w latach 1914–1926 rozegrał 15 meczów (8 jako kapitan drużyny), w których strzelił 14 goli[1]. Debiut zaliczył 5 kwietnia 1914 roku na Oude Stadion w Amsterdamie w zremisowanym 4:4 meczu meczu towarzyskim z reprezentacją Holandii, w którym również strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Niemiec, w której ostatni mecz rozegrał 12 grudnia 1926 roku na Grünwalder Stadion w przegranym 2:3 meczu towarzyskim z reprezentacją Szwajcarii.

Kariera edytuj

Otto Harder większość kariery spędził w Hamburgerze SV. Był piłkarskim idolem innego słynnego piłkarza tego klubu, Uwe Seelera[2][3].

Statystyki edytuj

Reprezentacyjne edytuj

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
  Cesarstwo Niemieckie
1914 1 1
1915 0 0
1916 0 0
1917 0 0
1918 0 0
1919 0 0
1920 3 0
1921 0 0
1922 0 0
1923 1 1
1924 4 3
1925 2 3
1926 4 6
Łącznie 15 14
Mecze w reprezentacji
Lp. Data Miasto Przeciwnik Wynik Bramki Rozgrywki Uwaga
1. 05.04.1914 Amsterdam   Holandia
4:4
   Towarzyski
2. 27.06.1920 Zurych   Szwajcaria
1:4
 Towarzyski
3. 26.09.1920 Wiedeń   Austria
2:3
 Towarzyski
4. 24.10.1920 Berlin   Węgry
1:0
   Towarzyski
5. 04.11.1923 Hamburg   Norwegia
1:0
   Towarzyski
6. 15.06.1924 Kristiania   Norwegia
2:0
 Towarzyski
7. 31.08.1924 Berlin   Szwecja
1:4
   Towarzyski  
8. 21.09.1924 Budapeszt   Węgry
1:4
   Towarzyski  
9. 14.12.1924 Stuttgart   Szwajcaria
1:1
   Towarzyski
10. 29.03.1925 Amsterdam   Holandia
1:2
 Towarzyski  
11. 25.10.1925 Bazylea   Szwajcaria
4:0
     Towarzyski  
12. 18.04.1926 Düsseldorf   Holandia
4:2
   Towarzyski  
13. 20.06.1926 Norymberga   Szwecja
3:3
     Towarzyski  
14. 31.10.1926 Amsterdam   Holandia
3:2
    Towarzyski  
15. 12.12.1926 Monachium   Szwajcaria
2:3
 Towarzyski  

Sukcesy edytuj

Hamburger SV edytuj

Indywidualne edytuj

Działalność wojenna edytuj

Otto Harder podczas II wojny światowej był SS-Untersturmführerem i komendantem obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem[4][5]. Po zakończeniu II wojny światowej Harder został skazany przez brytyjski sąd wojskowy w Rotherbaum za zbrodnie wojenne na 15 lat więzienia, jednak w 1951 roku król Wielkiej Brytanii – Jerzy VI Windsor oraz rząd brytyjski Winstona Churchilla ułaskawił Hardera[6], po czym Harder przeniósł się do Bendestorfu. Harder zmarł 4 marca 1956 roku w szpitalu w Hamburgu po operacji w wieku 63 lat[7].

Działacze Hamburgera SV po dostaniu informacji o jego śmierci ogłosili w kwietniu 1956 roku nekrolog:

„Er war (...) stets ein guter Freund und treuer Kamerad. Był on (...) zawsze dobrym przyjacielem i wiernym towarzyszem.”[6]

Podczas mistrzostw świata 1974 w RFN-ie rada miasta Hamburga upublikowała broszury Hamburg '74. Fußballweltmeisterschaft, na których widniały wizerunki: Josefa Posipala, Uwe Seelera i Hardera jako wzory do naśladowania dla młodych kibiców. Jednak ze względu na działalność nazistowską Hardera, broszura z jego podobizną została usunięta[6].

Ciekawostki edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Otto Harder – Eu-football.info (ang.).
  2. ↑ „Tull” Harder – Vom Idol zum Kriegsverbrecher.
  3. ↑ Peters, Fritz (1942), Tull Harder stürmt für Deutschlands Fussballruhm, Hamburg.
  4. ↑ Roger Repplinger: Leg dich, Zigeuner. Die Geschichte von Johann Trollmann und Tull Harder. München: Piper, 2008. ISBN 3-492-04902-8. OCLC 221130658. (niem.).
  5. ↑ Harder und Halvorsen: Erst HSV-Freunde, dann Todfeinde [data dostępu: 2016-01-25] (niem.).
  6. ↑ a b c Arthur Heinrich: Tull Harder – Eine Karriere in Deutschland* (niem.).
  7. ↑ 4. März 1956 – Fußballer Otto „Tull” Harder stirbt [data dostępu: 2016-03-04] (niem.).
  8. ↑ „Tull” Harder – Vom Idol zum Kriegsverbrecher [data dostępu: 2002-06-26] (niem.).
  9. ↑ Fritz Peters: Tull Harder stürmt für Deutschlands Fussballruhm. Hamburg: Falken, 1942. OCLC 72331632. (niem.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Harder&oldid=72259054”