Otto I Starszy (ur. ok. 1272, zm. 17 stycznia 1328) – landgraf Dolnej Hesji od 1308 roku, landgraf Hesji od 1311 roku z dynastii heskiej.

Otto I Starszy
ilustracja herbu
landgraf Hesji
Okres

od 1308
do 1311

Poprzednik

Henryk I Dziecię

Następca

Henryk II Żelazny

Dane biograficzne
Dynastia

heska

Data urodzenia

ok. 1272

Data śmierci

17 stycznia 1328

Ojciec

Henryk I Dziecię

Matka

Adelajda z Brunszwiku

Żona

Adelajda z Ravensbergu

Dzieci

Henryk II Żelazny, Otto, Ludwik, Herman, Elżbieta

Otto był synem pierwszego landgrafa Hesji Henryka I i jego pierwszej żony Adelajdy brunszwickiej. Pod wpływem drugiej żony – Mechtyldy z Kleve, ojciec zamierzał podzielić księstwo pomiędzy najstarszych synów z obu małżeństw, dwóch młodszych synów z tych małżeństw przeznaczając do stanu duchownego. Otto sprzeciwił się temu (był młodszym synem z pierwszego małżeństwa) i wbrew woli ojca poślubił Adelajdę z Ravensbergu. W 1296 r. jednak król Adolf zatwierdził podział, zgodnie z którym najstarszy syn z pierwszego małżeństwa, Henryk, miał otrzymać Górną Hesję, a Jan, najstarszy syn z drugiego małżeństwa – Dolną Hesję. Otto mógł otrzymać jedynie udział w Górnej Hesji. Z pomocą hrabiego Ziegenhain otwarcie sprzeciwił się, ale został pokonany przez wezwanego na pomoc króla Adolfa i został zmuszony do opuszczenia Hesji. W 1298 r. zmarł starszy brat Ottona, Henryk, i jego udział miał przypaść Ottonowi. Wrogość między Ottonem a jego ojcem spowodowała jednak, że ten pierwszy pozostawał na wygnaniu. Wrócił w 1302 r. wspierany przez króla niemieckiego Albrechta I Habsburga.

Po śmierci ojca Otton otrzymał Górną Hesję. Już w 1311 r., po śmierci Jana, który nie pozostawił męskiego potomka, ponownie zjednoczył Hesję. Ze związku z Adelajdą, córką hrabiego Ravensbergu Ottona III, pochodziło pięcioro dzieci:

Bibliografia edytuj