Otto V Leniwy
Otto V Leniwy (ur. 1346, zm. 15 listopada 1379 na zamku Wolfstein an der Isar) – w latach 1347–1349 książę Bawarii, 1349-1351 Górnej Bawarii, od 1351 nominalnie współrządca i w latach 1365–1373 elektor brandenburski (ostatni z dynastii Wittelsbachów), od 1373 do śmierci książę Bawarii-Landshut.
| |
| Książę Bawarii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
Ludwik V Bawarski (Górna Bawaria) |
| elektor Brandenburgii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
15 listopada 1379 |
| Miejsce spoczynku |
klasztor Seligenthal |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
Życiorys edytuj
Otto był synem cesarza Ludwika IV Bawarskiego i Małgorzaty z Hainaut. Rok po jego urodzeniu zmarł ojciec i Otto wychowywał się w ojczyźnie matki – Niderlandach, pod opieką brata, Ludwika V. W grudniu 1351 Ludwik V przekazał Marchię Brandenburską swoim braciom Ludwikowi VI Rzymianinowi i Ottonowi.
Po śmierci Ludwika Rzymianina, 17 maja 1365, Otto objął rządy w Marchii Brandenburskiej. Dwa lata wcześniej cesarz Karol IV zawarł z braćmi układ przewidujący, że w razie ich bezpotomnej śmierci Marchię odziedziczy syn cesarski, Wacław IV.
19 marca 1366 poślubił Katarzynę, córkę Karola IV, wdowę po Rudolfie Założycielu. Małżeństwo okazało się bezpotomne, a Katarzyna mieszkała w Pradze.
Otto zaniedbywał obowiązki władcy poświęcając wiele czasu rozrywkom. W 1367 sprzedał Karolowi IV Dolne Łużyce, które wcześniej były zastawione Wettynom. Rok później utracił Wałcz na rzecz króla Polski, Kazimierza Wielkiego. Złe zarządzanie Marchią Brandenburską przez Ottona spowodowało jej okupację w 1371 przez Karola IV.
Otto pozostał margrabią brandenburskim formalnie do 1373, ale krajem zarządzał Karol IV. 18 sierpnia 1373 zawarto układ w Fürstenwalde. Otto sprzedał Karolowi IV Marchię Brandenburską za 500 000 talarów zatrzymując dożywotnio godność elektora.
Po utracie Marchii Otto zamieszkał w Bawarii, gdzie brat, Stefan II, uznał go za współwładcę. Został pochowany w klasztorze Seligenthal.
| Otton II Bawarski | |||||||||||||
| Ludwik II Bawarski | |||||||||||||
| Agnes Welf | |||||||||||||
| Ludwik IV Bawarski | |||||||||||||
| Rudolf I Habsburg | |||||||||||||
| Matylda Habsburg | |||||||||||||
| Gertruda von Hohenberg | |||||||||||||
| Otto V Leniwy | |||||||||||||
| Jan II z Hainaut | |||||||||||||
| Wilhelm I Dobry | |||||||||||||
| Filipa Luksemburg | |||||||||||||
| Małgorzata II z Hainaut | |||||||||||||
| Karol de Valois | |||||||||||||
| Joanna de Valois | |||||||||||||
| Małgorzata Andegaweńska | |||||||||||||
Ikonografia edytuj
Pomnik Ottona dłuta Adolfa Brütta został odsłonięty w berlińskiej Siegesallee 22 marca 1899. Wraz z pomnikami Thilo von Brügge i Thilo von Wardenberg wchodzi w skład grupy pomników nr 12.
Karykaturę pomnika Ottona Leniwego narysował Lyonel Feininger.