Półwysep Eyrego
Półwysep Eyrego, też: półwysep Eyre[1] (ang. Eyre Peninsula) – półwysep na kontynencie australijskim w Australii Południowej między Wielką Zatoką Australijską a Zatoką Spencera.
Klimat zwrotnikowy, dosyć suchy. Powierzchnia nizinna, jednak na północy i północnym wschodzie znajdują się pasma Gawler i Middleback[1]. To właśnie w paśmie Gawler znajduje się najwyższy punkt półwyspu – Nukey Bluff o wysokości 472 m n.p.m.[2] W latach 70. XX wieku na półwyspie uprawiano pszenicę, hodowano owce i wydobywano rudy żelaza[1] (złoża znajdują się w Middleback). Obecnie (2014) uprawia się także jęczmień, hodowla i wydobycie dalej mają miejsce[2].
Został nazwany dla upamiętnienia Edwarda Johna Eyrego, który badał go w latach 1839-1841. Półwysep został odkryty dla Europejczyków przez Matthew Flindersa w 1802[2].
Główne miasta to Port Lincoln przy południowym krańcu, Whyalla i Port Augusta na północnym wschodzie oraz Ceduna na północnym zachodzie.
