Pęczek podłużny grzbietowy
Pęczek podłużny grzbietowy (łac. fasciculus longitudinalis dorsalis) – w anatomii człowieka pasmo włókien nerwowych ośrodkowego układu nerwowego, będące jedną z dróg układu autonomicznego. Rozpoczyna się w podwzgórzu, przez śródmózgowie biegnie poniżej dna komory czwartej do istoty szarej środkowej tyłomózgowia (rdzenia przedłużonego). Łączy podwzgórze z jądrami przywspółczulnymi nerwów czaszkowych II, VII i X, z jądrami początkowymi nerwów VII i XII, a także ze strukturami tworu siatkowatego[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 230, ISBN 978-83-200-4203-0.
- ↑ Bogusław K. Gołąb, Kazimierz Jędrzejewski, Anatomia czynnościowa ośrodkowego układu nerwowego, wyd. V uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 212–213, ISBN 83-200-2901-5.
